Το σοκ της κρίσης ξεθωριάζει τη μνήμη. Πολλοί απ’ όσους σήμερα καταριούνται τα λαμόγια, την ασωτία και την ανομία, τω καιρώ εκείνω, της ασωτίας και της γκλαμουριάς, ήταν συναυτουργοί τους, συνδαιτυμόνες και αυλικοί. Γλεντούσαν στα ίδια μαγαζιά, έπαιρναν δημόσιες θέσεις , συμμετείχαν και συναινούσαν. Χαχάνιζαν στις παραλιακές με μπιτάκια και ποζάριζαν σε γκλάμουρ εξώφυλλα απ’ τις Αράχωβες και τα Super Paradise. Μερικοί καμπόσοι, οι λεγόμενοι γραφικοί, δεν σιώπησαν, ούτε το ’80 ούτε το ’90 ούτε το 2000. Και θυμούνται πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις. Ετσι, ώστε η μνήμη να λειτουργεί ανακουφιστικά και δημιουργικά, ηρεμιστικά και διασωστικά. Γιατί έχει σημασία να βρεις τις αιτίες που σε έχουν φτάσει στην πλήρη κατάπτωση.
Η μνήμη
