Αυτός είναι ο τίτλος, που έδωσε ο κ. Δ. Κρεμαστινός σε παρέμβασή του στη Βουλή, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο της Ανώτατης Παιδείας και παίρνοντας αφορμή από την τραγωδία που έπληξε την χώρα. Μια τραγωδία που εκτυλίσσεται μέσα από τηλεοπτικούς σταθμούς και έντυπα μέσα, ακόμη και μέσα από τα social media, με την συζήτηση να ακολουθεί τον ρυθμό που θέλει το κάθε μέσο, ο κάθε δημοσιογράφος, ο κάθε άσχετος που καλείται να … συνδράμει. Δεν έχει καθόλου άδικο ο Κρεμαστινός λέγοντας:
« Ενώ κυματίζει μεσίστια η σημαία για το εθνικό πένθος, οι πάντες μιλούν παντού εκτός από την Αίθουσα της Βουλής… Ενώ, αν δούμε τι γινόταν στις αντίστοιχες καταστροφές στη Βρετανία και στη Γαλλία, μόλις υπήρχε τέτοια εθνική καταστροφή με θύματα -δεν έχει σημασία αν είναι πυρκαγιά ή βομβιστική ενέργεια- η πρώτη προσφυγή του Πρωθυπουργού, αλλά και των κομμάτων ήταν στη Βουλή… Δημιουργούν τα θέματα οι σταθμοί και ακολουθούν οι πολιτικοί. .. Σήμερα, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο προηγούνται της ουσιαστικής λειτουργίας της Βουλής και η Βουλή ακολουθεί. Έτσι, δημιουργούνται τηλεοπτικές «προσωπικότητες» – που σε πολλές περιπτώσεις έχουν ελάχιστη κοινωνική προσφορά – οι οποίες είναι οι αυριανοί βουλευτές οι οποίοι ψηφίζονται από τον κόσμο γιατί τους έχουν δει στην τηλεόραση. Αύριο όμως, οι ίδιες τηλεοράσεις θα καταγγέλλουν τους εκλεκτούς τους ως ανίκανους, είτε εκείνοι χειρίζονται τα θέματα των πυρκαγιών είτε σοβαρότερα θέματα, από άλλες δημόσιες θέσεις. Αυτό το καθεστώς της τηλεοπτικής δημοκρατίας όπου σε κοινές εκπομπές εμφανίζονται δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, αθλητές, πολιτικοί και συζητούν τα πάντα δεν ωφελεί ούτε τη δημοκρατία ούτε τη σωστή πληροφόρηση των πολιτών. Το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο θα πρέπει να δει όλα αυτά τα θέματα.»
Βέβαια, αν μας επιτρέπει ο κ. Κρεμαστινός, να επισημάνουμε πως δεν άμοιρα ευθυνών τα κόμματα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους τηλεοπτικούς “αστέρες” ή «επώνυμους», μόνο και μόνον γιατί θα φέρουν ψήφους λόγω δημοφιλίας. Ισως πάλι θα έπρεπε να δουν και το πως διεξάγεται ο διάλογος για κάθε θέμα στη Βουλή, ο οποίος φαίνεται να έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με τον πολιτικό πολιτισμό. Τα ΜΜΕ ακολουθούν την ρήση του Μάο: ή «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση!». Όταν αυτή την αναταραχή ( ύβρεις, χαρακτηρισμοί. εξυπνακιδισμοί, ειρωνείες και άλλα γηπεδικά) δεν την βρουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα, θα αναγκαστούν να κάνουν είδηση τι λέει το Χ νομοσχέδιο. Ισως δηλαδή εκ των έσω πρώτα γίνει η αρχή για να πάψουμε κάποτε να βλέπουμε την κερκίδα της Βουλής να μεταφέρεται σε τηλεοπτικά πλατό (ή το αντίθετο εάν θέλετε) και τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να στολίζονται με περσόνες. Στοιχειώδη πράγματα, αν θέλουμε να μιλάμε ψύχραιμα για πραγματική πολιτική Μόνο αν κάθε πράγμα μπει σωστά στην θέση του και συζητηθεί χωρίς κραυγές θα βρούμε την άκρη στην κουβέντα.
