Μέσα σε μία βδομάδα δολοφονήθηκαν άλλες δύο γυναίκες και ακόμη μία γλίτωσε το θάνατο κατά λάθος, επειδή ήταν τυχερή (!) και φέρει μαχαιριές σε όλο της το σώμα. Μέσα σε μια εβδομάδα. Υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν να βρουν αιτίες στους φόνους γυναικών σε παράγοντες έξω από την αντίληψη, τις πράξεις, τις ευθύνες του άντρα που διέπραξε το έγκλημα. Σε κλιματικούς ή πολιτισμικούς παράγοντες για να δικαιολογήσουν να σχετικοποιήσουν την έμφυλη βία. Όμως αυτή υπάρχει και είναι επίμονη. Και δεν φταίνε οι κλιματικές συνθήκες. Κάθε φόνος είναι ένα έγκλημα καλά προετοιμασμένο. Προμελετημένο σχεδόν. Όχι μόνο από τον δράστη, αλλά και από την κοινωνία. Που αναπαράγει σεξιστικά στερεότυπα και προκαταλήψεις. Οχι δεν έχουμε να κάνουμε με «μεμονωμένες περιπτώσεις». Αλλά με ένα πραγματικό φαινόμενο και ένα ακόμη πιο πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να μας προβληματίσει. Είναι αδιανόητο εν έτει 2021 να παρατηρείται έξαρση του φαινομένου και όχι ύφεση. Θα κάνουμε κάτι γι’ αυτό, θα βάλουμε πλάτη, θα βάλουμε φωνή, θα δείξουμε με το δάχτυλο ή μήπως θα περιμένουμε καρτερικά το επόμενο «Έκτακτο» για να ξαναρχίσουμε το μοιρολόι; Πρέπει με κάποιο τρόπο να σπάσει αυτό το απόστημα. Να διδάξουμε τα παιδιά μας τα αυτονόητα. Να τα γαλουχήσουμε με τρυφερότητα, σεβασμό, αγάπη και όχι ματσίλα και μαγκιά του προηγούμενου αιώνα.
Πρέπει να βρούμε κάποιο τρόπο!
