Δεν έχει τέλος

Δύο γυναικοκτονίες μέσα σε 24 ώρες. Ο ένας έσφαξε τη γυναίκα του γιατί του ζήτησε να χωρίσουν. Ο άλλος την έδερνε, τον είχε καταγγείλει για ενδοικογενειακή βία, δεν σιώπησε δηλαδή, την σκότωσε και μετά πήγε απλά για δουλειά. 12 γυναικοκτονίες μέσα στο πρώτο 7μηνο του 2022 . Το μοτίβο έρχεται απ’ τα βάθη των αιώνων: αν δεν είσαι δικιά μου δεν θα’ σαι κανενός. Γιατί δεν δικαιούσαι να είσαι απλώς εσύ, χωρίς ν’ ανήκεις σε κάποιον. Καμία πρόοδος δεν υπάρχει όσο υπάρχει αυτό το αίσχος. Όπως τίποτε δεν αλλάζει, και το δείχνουν τα γεγονότα, σε κλειστές κοινωνίες όπου όλοι γνωρίζουν πως κάτι συμβαίνει, αλλά δεν μιλάνε. Δεν καταγγέλλουν, δεν «μπλέκουν» μήπως και σώσουν ζωές. Σιωπούν αν και γνωρίζουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Κρύβουν κάτω από το χαλί τις «ντροπές» της μικρής κοινωνίας τους, ο «κόσμος το ’χει τούμπανο», όμως, μόλις έχουμε νεκρούς συμπολίτες μας ανοίγουν τα στόματα. Και όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο όρος “»γυναικοκτονία» αλλά η διαιωνιζόμενη αντίληψη μερίδας του ανδρικού πληθυσμού της χώρας μας περί γυναίκας-περιουσιακού στοιχείου, η οποία δεν δικαιούται να πει “ΟΧΙ” στον άνδρα πολλώ δε μάλλον να τον αφήσει. Υ.Γ. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι αφήνουν κάποιο μέλος της οικογένειας να…ενημερωθεί πρώτο για την αποτρόπαια πράξη. Ας πούμε, το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να εντοπίζει το άψυχο σώμα της γυναίκας / μητέρας ο γιος ή η κόρη του θύματος και του θύτη.