Οι εικόνες με τους εξαντλημένους πυροσβέστες να κοιμούνται στο πάτωμα, του πλοίου κατά το πολύωρο ταξίδι της επιστροφής τους από τη Ρόδο στην Αθήνα, μετά την πολυήμερη μάχη με τις φλόγες καθώς το πλοίο λόγω τουριστικής σεζόν ήταν πλήρες, δεν τιμά κανένα. Δε γνωρίζω τίνος αρμοδιότητα είναι αυτές οι μετακινήσεις. Προφανώς, θα υπήρχε και κάποιος άλλος τρόπος μετακίνησής τους. Ενα οχηματαγωγό ίσως; Οσο τους κοιτάζει κανείς, ακουμπισμένους στα τραπέζια ή ξαπλωμένους στα πατώματα του πλοίου, τόσο μοιράζεται την εξουθένωσή τους. Σε μια χώρα που προσπαθεί διαρκώς να δικαιολογήσει εκ των υστέρων ότι αδυνατεί να σχεδιάσει εκ των προτέρων. Το να τους αποκαλούμε ήρωες δεν αρκεί. Μάλιστα είναι και υποκριτικό όταν δεν τους σεβόμαστε στα στοιχειώδη. Δηλαδή σε μια επιστροφή στη βάση τους χωρίς ταλαιπωρία και προσβολή της αξιοπρέπειάς τους.
Σημ: Οι φωτογραφίες είναι από τη φωτιά στη Ρόδο, όταν ξαπόσταιναν για λίγο στο χώμα. Σ’ αυτούς επεφύλαξαν το πάτωμα του πλοίου…
