Όταν λέμε αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, εννοούμε και την αξιολόγηση των σχολικών κτιρίων; Αυτών που βλέπουμε σε καθημερινά ρεπορτάζ εν έτει 2021, σε ευρωπαϊκή χώρα με αίθουσες -κοντέινερς, αίθουσες κοτέτσια από νοβοπάν, αίθουσες που πέφτουν οι σοβάδες, που δεν λειτουργεί θέρμανση και κλιματισμός που οι τουαλέτες είναι αντεργκράουντ δημόσια ουρητήρια, νηπιαγωγεία που στεγάζονται σε πρώην καταστήματα, υπόγεια πολυκατοικιών, χωρίς αυλές, χωρίς παράθυρα. Και για να μην σπεύσουν οι κακοπροαίρετοι να πουν τα δικά τους, δηλώνω απερίφραστα ότι ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρ της αξιολόγησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των λειτουργών της, όπως κάθε νοήμων και υπεύθυνος άνθρωπος. Αλλά ας αρχίσουμε πρώτα από την αξιολόγηση των εγκαταστάσεων, του περιβάλλοντος που οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά μας καλούνται να περάσουν δημιουργικά τις μισές ώρες της ημέρας. Και εκεί νομίζω πρέπει να σταθούμε, να το ερευνήσουμε, να το αξιολογήσουμε και να το αποφασίσουμε όλοι μαζί. Γιατί η Παιδεία δεν είναι αρμοδιότητα και ευθύνη ενός υπουργείου μόνο, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.
