Είναι πράγματι φυλακισμένοι όσοι εργαζόμενοι νιώθουν παγιδευμένοι σε μια δουλειά που τη μισούν αλλά δεν την αφήνουν; «Φυλακισμένους» τους χαρακτηρίζει, πάντως, έρευνα της συμβουλευτικής επί θεμάτων απασχόλησης εταιρείας Aon Hewitt, έπειτα από έρευνα που έκανε ανάμεσα σε 500.000 εργαζομένους.
Προέκυψε ότι το 8% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού δεν βρίσκει ενδιαφέρον στην εργασία του, αλλά ούτε και κίνητρο για να την αφήσει. Αυτοί οι εργαζόμενοι μπορούν έτσι να θεωρηθούν «φυλακισμένοι», έστω κι αν αυτός ο χαρακτηρισμός είναι κάπως σκληρός για όσους αμείβονται αλλά πλήττουν στην εργασία τους.
Το ερώτημα που απασχολεί τον Κεν Ελερ της Aon Hewitt είναι για ποιο λόγο δεν επιχειρούν ορισμένοι άνθρωποι να αλλάξουν δουλειά όταν αυτό που κάνουν δεν τους ικανοποιεί. Φαίνεται πως είναι δεμένοι στη δουλειά τους με ένα ζευγάρι χρυσές χειροπέδες.
Από την έρευνα της Aon Hewitt προκύπτει ότι το πρόβλημα δεν αφορά την κατηγορία των ανθρώπων που ξέρουν ότι δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Είναι, αντιθέτως, άνθρωποι που δεν έχουν καν τη διάθεση να ψάξουν για άλλη δουλειά και συχνά αιτία της απροθυμίας τους είναι το γεγονός ότι έχουν υπερβολικά υψηλές αποδοχές από τη δουλειά τους.
Εν ολίγοις, τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι τουλάχιστον το 60% των «φυλακισμένων» είναι υψηλόμισθοι ή αμείβονται πολύ καλύτερα από το 48% όσων δεν νιώθουν «φυλακισμένοι» στη δουλειά τους. Υπάρχει, όμως, και ο παράγων αδράνειας.
Τα στοιχεία της Aon Hewitt επιβεβαιώνουν την πεποίθηση πως όσο μεγαλύτερο διάστημα μένει κανείς στην ίδια εταιρεία, τόσο περισσότερο νιώθει καθηλωμένος στη δουλειά του.
Η απουσία κινήτρων μετατρέπει τη δουλειά σε αγγαρεία και το αίσθημα που γεννάει διοχετεύεται σε όλους τους τομείς της ζωής ενός ανθρώπου. «Οταν είναι κανείς αποξενωμένος από τη δουλειά του, τι είδους σύντροφο, σύζυγο, φίλο ή ζωή έχει εκτός δουλειάς», αναρωτιέται ο κ. Ελερ, που επιμένει ότι η άντληση ικανοποίησης από την εργασία δεν θα έπρεπε να θεωρείται μόνον πρόβλημα των εργαζομένων και να αφήνει αδιάφορες τις επιχειρήσεις.
«Οι οργανισμοί οφείλουν να ενδιαφέρονται ώστε να αντλούν ικανοποίηση οι υπάλληλοί τους», τονίζει. Οπως, όμως, γνωρίζουν καλά πολλοί «φυλακισμένοι» εργαζόμενοι, πολλές επιχειρήσεις δεν ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν το προσωπικό τους. Τότε οι «φυλακισμένοι» πρέπει να αποδράσουν.
Ο κ. Ελερ καλεί τους εργαζομένους να αντιληφθούν πως έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ’ όση φαντάζονται και τους προτείνει να ζητήσουν αυτό που θέλουν. Κι αν δεν το πάρουν, είναι η κατάλληλη περίοδος για να αρχίσουν να ψάχνουν άλλη δουλειά.
Υψηλή εξειδίκευση
Τη στιγμή που η Ελλάδα διατηρεί τα πρωτεία της ανεργίας σε όλη την Ευρώπη, έξι στους 10 εργοδότες δυσκολεύονται να καλύψουν ορισμένες θέσεις εργασίας και συχνά οι τομείς είναι διαρκώς οι ίδιοι. Σύμφωνα με σχετική έρευνα της ManpowerGroup για το 2016, το 59% των Ελλήνων εργοδοτών δυσκολεύεται να εντοπίσει εργαζομένους με τα απαιτούμενα προσόντα, λόγω ανεπάρκειας ταλέντων και παντελούς έλλειψης επίδοξων υπαλλήλων με τις απαιτούμενες δεξιότητες.
Οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία στην κάλυψη θέσεων στον τομέα των επαγγελματιών πωλητών, του προσωπικού υπηρεσιών τεχνολογίας πληροφορικής και των εξειδικευμένων τεχνητών. Παράλληλα, μεγάλη ζήτηση υπάρχει για προσωπικό για τους χώρους εστίασης και ξενοδοχείων, καθώς και για οδηγούς. Το 29% των εργοδοτών επικαλείται την έλλειψη τεχνικών δεξιοτήτων μεταξύ όσων αναζητούν εργασία, το 27% την έλλειψη εμπειρίας και το 12% την έλλειψη προσωπικών ικανοτήτων. Επίσης, συχνά αυτοί που αναζητούν εργασία απαιτούν υψηλότερες αποδοχές από αυτές που είναι διατεθειμένος να προσφέρει ο εργοδότης.
Σε ό,τι αφορά τα επαγγέλματα που θέλουν υψηλή εξειδίκευση, συχνά το πρόβλημα δεν είναι μόνον η ανεπάρκεια των κατάλληλων επαγγελματιών για να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας αλλά και το γεγονός ότι, παρά την εξειδίκευσή τους σε ακαδημαϊκό επίπεδο, οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν κάνει πρακτική εξάσκηση για να καλύψουν τις όποιες ανάγκες.
