Mια αλλιώτικη, χειμωνιάτικη απόδραση στο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων.
Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, η ελληνικότατη Ρόδος στηρίζει κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος την αίγλη της σε κάτι που δεν είναι ελληνικό: τη Μεσαιωνική πόλη της. Μια πόλη που προέκυψε από μια μεγάλη αγοραπωλησία, καθώς ολόκληρο το νησί πουλήθηκε τον 14ο μ.Χ. αιώνα σε ένα τάγμα ιπποτών (του Αγίου Ιωάννη), το οποίο, μετακομίζοντας από τα Ιεροσόλυμα στα όρια του Αιγαίου, φρόντισε να αφήσει τη σφραγίδα του με αυτό που σήμερα αποτελεί ΤΟ τουριστικό αξιοθέατο του τέταρτου σε μέγεθος νησιού της Ελλάδας. Και αν η παραπάνω πρόταση επιδέχεται αμφισβήτηση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, στις αρχές του χειμώνα αποκτά διαφορετική δυναμική. Γεγονός είναι ότι η ήρεμη την περίοδο αυτή Ρόδος είναι ό,τι πρέπει για ένα όμορφο -και ενδεχομένως ρομαντικό- Σαββατοκύριακο, που θα κοστίσει πολύ λιγότερο από μια αντίστοιχη απόδραση το καλοκαίρι.
ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
Μιλώντας για ιστορία με τη γλώσσα των αριθμών, στα 58,37 εκτάρια της Παλιάς (ή Μεσαιωνικής) Πόλης συνωστίζονται 2.400 χρόνια ιστορίας. Σε αυτό ακριβώς το περίκλειστο σε ισχυρά τείχη τμήμα της Ρόδου ζουν σήμερα 2.500 άνθρωποι και περπατούν καθημερινά πολλές χιλιάδες ακόμη, από όλο τον κόσμο.
Η οδός των Ιπποτών σάς προσελκύει με το όνομά της και μόνο. Είναι αυτή η ανηφορίτσα που θα σας οδηγήσει στο περίφημο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, του φρουρίου που μετατράπηκε σε διοικητικό κέντρο των ιπποτών και κατοικία του διοικητή τους, αφού στη διαδρομή της σε περάσει από τις κατοικίες των ιπποτών. Για να την προσεγγίσετε, θα έχετε κατά πάσα πιθανότητα μπει από κάποια παραλιακή πύλη και θα έχετε ήδη βρει μπροστά σας το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου. Αυτό που θυμίζει ότι το νησί υπήρχε και είχε ισχυρό, δικό του πολιτισμό, πολύ πριν κάνουν την εμφάνισή τους οι κάθε είδους Λατίνοι. Απέναντί του, η Παναγία του Κάστρου, που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και υπήρξε ο καθεδρικός ναός των ορθοδόξων στα χρόνια του Βυζαντίου.
Πραγματική αποκάλυψη το παλάτι, που σήμερα λειτουργεί ως Βυζαντινό Μουσείο και εντυπωσιάζει και με την εξωτερική του όψη, αλλά και με την εσωτερική του μεγαλοπρέπεια. Εχοντας φτάσει εδώ, βρίσκεστε πολύ κοντά πλέον στην πύλη Νταμπουάζ, που σας δίνει τη δυνατότητα για μια διαφορετική επαφή τόσο με τα τείχη όσο -και κυρίως- με την τάφρο που τα περιβάλλει.
Μετά τη μικρή παράκαμψη προς την πύλη, η λογική σάς οδηγεί προς την κατηφορική οδό Σωκράτους για μια πρώτη συνάντηση με την οθωμανική περίοδο της Ρόδου. Το όμορφο τέμενος του Σουλεϊμάν και δευτερευόντως η μουσουλμανική βιβλιοθήκη, στην αρχή της πολύβουης οδού, γεμάτης καταστήματα παντός είδους, είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά αποτυπώματα του πολιτισμού της Ανατολής, όχι όμως και τα μοναδικά στην Παλιά Πόλη. Το τέμενος του Σουλτάν Μουσταφά και τα δημοτικά λουτρά Γενί Χαμάμ, στην πλατεία Αρίωνος, το τέμενος του Ρετζέπ πασά στην πλατεία Δωριέως, το τέμενος του Ιμπραήμ πασά στην πλατεία Πλάτωνος και το τέμενος Αγά στη Σωκράτους είναι μερικά ακόμη από τα μουσουλμανικά μνημεία που συμβάλλουν στη δημιουργία του όμορφου μωσαϊκού πολιτισμών.
Ο κατάλογος με τα αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης είναι μακρύς. Κρατείστε σαν κεντρική ιδέα τη διαδρομή Ιπποτών – Σωκράτους με τις παρακάμψεις της και σημειώστε ότι προς την πλευρά της παραλίας σάς περιμένουν η Καστελλανία Δημοτική βιβλιοθήκη, η Εβραϊκή Συναγωγή, ό,τι απέμεινε από την Παναγία του Μπούργκου και ο ξενώνας της Αγίας Αικατερίνης.
…ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ
Μπορεί η Παλιά Πόλη να προσφέρει αξιοθέατα, ιστορία, δυνατότητα για αγορές -και διασκέδαση- κάθε είδους σε συμπυκνωμένη σύνεση, ωστόσο η Ρόδος δεν τελειώνει σε αυτήν. Το αντιλαμβάνεστε αυτό καθώς φτάνετε στην πλατεία Ελευθερίας και στην οδό 7ης Μαρτίου, όπου σας περιμένουν σε κανονική παράταξη μια σειρά όμορφα κτίρια. Οπως το κτίριο της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, που χτίστηκε το 1927 και συνδυάζει διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ, μεταξύ των οποίων και ο γοτθικός ρυθμός, ενώ ακριβώς απέναντι, το αιγυπτιακό Τζαµί του Murat Reis µε τον κοµψό µιναρέ του επιβεβαιώνει την πολυπολιτισμικότητα του νησιού. Το Ταχυδροµείο, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια της ιταλικής κατοχής από τον Florestano di Fausto, η εκκλησία του Ευαγγελισµού, το δηµαρχείο και το Εθνικό Θέατρο είναι µερικά ακόµη από τα κτίρια που μας ταξιδεύουν στην «ιταλική» εποχή της Ρόδου.
Η βόλτα στο γραφικό Μανδράκι, το µικρό λιµάνι µε τα αγάλµατα του αρσενικού και θηλυκού ελαφιού -σήμα κατατεθέν της Ρόδου- στην είσοδό του, είναι µια αναπόφευκτη και όμορφη εμπειρία, ενώ η λογική συνέχεια ενός χαλαρωτικού -αλλά μακράς διαρκείας- περιπάτου θα σας φέρει ακριβώς απέναντι, δίπλα στη μαρίνα, εκεί όπου βρίσκονται οι τρεις γραφικοί ανεμόμυλοι και ο φάρος του Αγίου Νικολάου.
Μια άλλη, ρομαντική εμπειρία της Ρόδου προσφέρει ο περίπατος προς τη δυτική πλευρά της πόλης, όπου βρίσκονται το Ξενοδοχείο των Ρόδων (σημερινό καζίνο), το Ενυδρείο και η «Ψαροπούλα». Η πολύβουη το καλοκαίρι παραλία προσφέρει την εποχή αυτή την ηρεμία και τη νηνεμία που αποτελούν εγγύηση για ένα ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα με θέα προς τη Σύμη, τη Χάλκη, την Τήλο, τη Νίσυρο, αλλά και προς τα τουρκικά παράλια και τα χιονισμένα βουνά της Τουρκίας.
Για την Ακρόπολη της Αρχαίας Ρόδου θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε αυτοκίνητο. Μάρτυρας του λαμπρού παρελθόντος του νησιού, βρίσκεται στο λόφο του Αγίου Στεφάνου, γνωστού και ως Monte Smith, από τον Αγγλο λοχαγό Smith που κατέγραφε τις κινήσεις των γαλλικών πλοίων στον πορθµό την εποχή του Ναπολέοντα. Τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα, στην κορυφή του λόφου, που μπορεί να συνδυαστεί με μια άλλη οπτική του ροδίτικου ηλιοβασιλέματος, είναι ο βασικός πόλος έλξης των επισκεπτών. Επίσης, κάτω από το ναό βρίσκεται το Αρχαίο Στάδιο της Ρόδου που χρονολογείται από τον 3ο π.Χ. αιώνα.
Καθημερινή
