Συνεντεύξεις

Αλ. Μητρόπουλος: «Βρισκόμαστε πλέον προ μιας εκτεταμένης οικονομικής και κοινωνικής προλεταριο-ποίησης»

Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου

Την επιφύλαξη ότι «βρισκόμαστε προ μιας εκτεταμένης πλέον οικονομικής και κοινωνικής προλεταριο-ποίησης» με τα μέχρι σήμερα δεδομένα για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και υπερ-φορολόγηση, εκφράζει σε συνέντευξή του στην «δ» ο καθηγητής εργατολόγος κ. Αλέξης Μητρόπουλος. Παράλληλα, μιλάει για τα «πλεονάσματα» της κυβέρνησης, για την 3η αξιολόγηση, ενώ σχετικά με την έξοδο από το μνημόνιο δηλώνει ότι «δεν είναι η Δανειακή Σύμβαση, αλλά τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές και συμφωνεί η κυβέρνηση μέχρι και το 2060!» Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός, ο κ. Μητρόπουλος μιλάει ακόμη για την ανεργία, τις ευέλικτες μορφές εργασίας και φυσικά, για τους πλειστηριασμούς.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Μητρόπουλε, το νέο έτος βρίσκει τους Έλληνες με περισσότερους φόρους και νέες περικοπές σε συντάξεις, μισθούς, επιδόματα κ.λπ. Τι περιμένετε να γίνει αυτή τη χρονιά;
Η κυβέρνηση συμφώνησε με τους δανειστές να παρουσιάζει ο προϋπολογισμός πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 3,5% επί του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι το 2022. Επίσης υπέγραψε απόφαση στο Eurogroup σύμφωνα με την οποία η χώρα θα παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2% ετησίως μέχρι το 2060!!
Για να μπορεί όμως να δίνει ένα συμβολικό βοήθημα σε αυτούς που φτωχοποιεί και μετατάσσει στη διαστρωμάτωση της απόλυτης ένδειας, φροντίζει ώστε το πλεόνασμα να είναι περισσότερο (δηλαδή υπερ-πλεόνασμα) γιατί μόνο έτσι οι δανειστές επιτρέπουν να μοιράζει κάποια ψίχουλα από το επιπλέον.
Η τακτική αυτή, σε μια ήδη εξαντλημένη κοινωνία, επεκτείνει την απόλυτη ή σχετική φτώχεια και στα άλλα στρώματα τής μεσαίας τάξης που είχαν αντέξει στην κρίση.
Συνεπώς, αν δεν αλλάξει η δέσμευση για υψηλά πλεονάσματα και αν η κυβέρνηση δεν αναθεωρήσει την τακτική της να καταστρέφει τον μικρο-ιδιοκτητικό τρόπο παραγωγής των πολυάριθμων μικρομεσαίων στρωμάτων, βρισκόμαστε προ μιας εκτεταμένης πλέον οικονομικής και κοινωνικής προλεταριο-ποίησης.
• Η κυβέρνηση επιμένει ότι η γ’ αξιολόγηση θα πάει καλά, ότι θα βγούμε στις αγορές και ότι φέτος βγαίνουμε από το Μνημόνιο. Είναι όλα τόσο …όμορφα και αισιόδοξα; Τι θα γίνει στην πράξη;
Έχουμε ως δεδομένο και πανθομολογούμενο από όλους τους δανειστές ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι η πιο πρόθυμη, υπάκουη και συνεργάσιμη μνημονιακή κυβέρνηση που υλοποιεί ακόμα και όσα οι προηγούμενες δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να εφαρμόσουν. Επομένως οι βουλευτές της -«ταλιμπάν του προγράμματος», όπως τους είχε αποκαλέσει ο πρωθυπουργός, θα τα ψηφίζουν όλα.
Αλλά Μνημόνιο δεν είναι η Δανειακή Σύμβαση, αλλά τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές και συμφωνεί η κυβέρνηση και τα οποία εμπεριέχονται στους λεγόμενους εφαρμοστικούς νόμους.
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν λήξει η σημερινή μορφή δανεισμού, οι νόμοι του Μνημονίου θα αυξηθούν αφενός μεν διότι οι Ευρωπαίοι ομιλούν για επιτάχυνση του ρυθμού των λεγομένων …μεταρρυθμίσεων και κατά την επόμενη πενταετία αλλά και μέχρι το 2060, αφετέρου διότι τα λεγόμενα οικονομικά funds (δηλαδή οι αγορές κεφαλαίου) θα ελέγχουν καθημερινώς τις παραχωρήσεις τής Ελλάδας προς αυτά μέσω των «μεταρρυθμίσεων».
Δηλαδή θα απαιτούν καθημερινώς περαιτέρω πτώση των μισθών και των ημερομισθίων, διαρκή μείωση των συντάξεων, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς του ΕΦΚΑ (που θα εισπράττει διαρκώς και λιγότερα λόγω της γενικευμένης ευελιξίας στην αγορά εργασίας), ταχεία εκποίηση των στοιχείων του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας και ασφαλώς ρευστοποίηση της οικογενειακής κατοικίας και της επαγγελματικής στέγης των δανειοληπτών προκειμένου οι πολλαπλά ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες (οι μετοχές των οποίων αγοράστηκαν σε εξευτελιστικές τιμές από τα ξένα κεφάλαια) να βελτιώσουν το χαρτοφυλάκιό τους.
Επομένως τώρα αρχίζουν να εφαρμόζονται τα σκληρότερα μέτρα τού διαρκούς Μνημονίου υπό διπλή εποπτεία, της τρόικας και των αγορών!
Η ελληνική δημοσιολογία πρέπει να πει την αλήθεια και όχι να αναμασά τα περί δήθεν απαλλαγής μας από τα Μνημόνια και την εποπτεία.
• Η κατάσταση με τους πλειστηριασμούς ξύπνησε έναν εφιάλτη στους Έλληνες που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Ωστόσο ο πρωθυπουργός άλλα είχε υποσχεθεί… Τι έχετε να σχολιάσετε;
Όπως προανέφερα, τώρα μπαίνουμε στο βαθύ σκοτάδι του Μνημονίου. Αυτό έπρεπε να είναι φανερό σε όλους τους δημοσιολόγους, αφού ακόμη και το μικρό παιδί γνωρίζει ότι στις άλλες χώρες (ΗΠΑ, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κ.α.) η κρίση άρχισε ως κρίση ακινήτων ενώ στην Ελλάδα η κρίση …τελειώνει δήθεν με μαζικούς πλειστηριασμούς τους και μάλιστα υπό την απειλή τού άμεσου και μεγάλου «κουρέματος» των καταθέσεων, με το οποίο (για όσους θυμούνται) άρχισε το Μνημόνιο στην Κύπρο.
Επομένως έχουμε αψευδές πρόσφατο, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο, ιστορικό για το πότε μία κοινωνία -που θεωρεί τα ακίνητα υπαρκτική βάση τής οικογενειακής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής- μπαίνει στη χειρότερη φάση της κρίσης! Εμείς μπαίνουμε 8 χρόνια μετά!! Είναι τόσο απλό όσο και αληθινό! Κι αυτό οφείλεται στο ότι οι Έλληνες δανειολήπτες ήσαν οι συνεπέστεροι στον κόσμο, δηλαδή προτιμούσαν να μην έχουν φαί να φάνε παρά να μην πληρώσουν το δάνειο στέγασης της οικογένειάς τους και να διακινδυνεύσουν το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους».
• Τα νούμερα δηλώνουν ότι η ανεργία μειώθηκε αλλά οι ευέλικτες μορφές εργασίας και οι χαμηλοί μισθοί δεν ικανοποιούν. Πώς θα αντεπεξέλθουν οι εργαζόμενοι απέναντι στη λαίλαπα της φοροκαταιγίδας με πολύ λιγότερα χρήματα;
Τα νούμερα που δηλώνουν ότι η ανεργία μειώθηκε, δεν συνυπολογίζουν ότι πάνω από 500.000 Έλληνες προσοντούχοι νέοι μετανάστευσαν για να βρουν μια αξιοπρεπή εργασία, δηλαδή δεν συνυπολογίζουν ένα ποσοστό ύψους 14% του ενεργού πληθυσμού.
Ταυτόχρονα δεν συνυπολογίζονται περίπου 600.000 άνθρωποι που εργάζονται με ευέλικτες μορφές εργασίας: mini και midi jobs, labor franchising, τηλε-εργασία, συμβάσεις μηδενικών ωρών ή «έκτακτης ανάγκης» («zero hour contracts»), συμβάσεις λίγων ωρών («low hour contracts»), συμβάσεις με το τηλέφωνο («on-call contracts»), λευκές συμβάσεις «white contracts» κ.λπ.). Όσοι εργάζονται για 1-2 ώρες την εβδομάδα, επίσης δεν καταγράφονται ως άνεργοι.
Επομένως η ανεργία είναι τεράστια και πρέπει να συνυπολογίζουμε την ποσότητα, τον όγκο και τις αμοιβές τής εργασίας καθώς και τους αναγκαστικούς μετανάστες για να δούμε αν μειώθηκε. Γιατί αν η χώρα γίνει ένα γενικευμένο ΕλΝτοράντο φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας, ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων της, το πιο άξιο και ικανό, θα βρίσκεται στο εξωτερικό και αυτοί που παραμένουν στην πατρίδα θα εργάζονται μόνο για το καθημερινό τους φαγητό, δηλαδή σε συνθήκες εργασιακής ειλωτείας («ρωμαϊκή γαλέρα») αδυνατώντας να ανταποκριθούν στους όλο και υψηλότερους φόρους, εισφορές, τέλη και πρόστιμα. Αυτά τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα αγνοούν όσοι με θρασύτητα ισχυρίζονται ότι η ανεργία μειώθηκε.
• Βλέπετε διέξοδο σ’αυτή την κατάσταση;
Μόνο αν δημιουργηθεί ένα ευρύ Κίνημα για την αξιοπρέπεια της πατρίδας και της κοινωνίας και την ανάπτυξη της οικονομίας με τα παραγωγικά μέσα, ενταγμένα όχι στους σχεδιασμούς τού ξένου κεφαλαίου και άλλων ανταγωνιστικών οικονομιών, αλλά σε ένα ελληνικό σχέδιο διατηρήσιμης ανάπτυξης, με:
-αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων,
-ανακεφαλαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων,
-ευνοϊκή ρύθμιση των επαγγελματικών δανείων για τα ακίνητα που οι δανειολήπτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις δόσεις τους εξαιτίας της κρίσης,
-αποκατάσταση του Κοινωνικού Κράτους και
περαιτέρω πανεθνική άρνηση για εφαρμογή και συνέχιση των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων» που καμιά χώρα (ακόμη και με την πιο συντηρητική κυβέρνηση) δεν διανοήθηκε να κάνει, όπως η Ελλάδα στον αστερισμό των Μνημονίων και κυρίως του τρίτου γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου και των συνεχών συμπληρωμάτων του.

Σχολιασμός Άρθρου

Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Η Δημοκρατική δεν υιοθετεί αυτές τις απόψεις. Διατηρούμε το δικαίωμα να διαγράψουμε όποια σχόλια θεωρούμε προσβλητικά ή περιέχουν ύβρεις, χωρίς καμμία προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Σχολιασμός άρθρου