Την πρώτη απόφαση με την οποία ανακαλούνται αγοραπωλησίες ακινήτων της Ιεράς Μονής Πάτμου, μετά και τη διαπίστωση ότι υπήρξαν μεθοδεύσεις από μοναχούς, που στελέχωναν στο παρελθόν τη διοίκηση, εξέδωσε το Εφετείο Δωδεκανήσου.
Θυμίζουμε ότι ο 70χρονος σήμερα μοναχός Γεράσιμος – Ελευθέριος Μιχελής, που ενεπλάκη στο σκάνδαλο πωλήσεως ακινήτων της Ιεράς Μονής Πάτμου, κρατείται στον Κορυδαλλό.
Εκκρεμεί η εκδίκαση υπόθεσης στην οποία είναι κατηγορούμενος για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, ενώ του έχει επιβληθεί ποινή κάθειρξης 7 ετών με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου.
Εν πάση περιπτώσει στην υπόθεση που εξέτασε το Εφετείο Δωδεκανήσου, ένας κάτοικος Λέρου εξέθεσε ότι δυνάμει ιδιόγραφης διαθήκης του 1979, η οποία δημοσιεύθηκε το 1981 στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, μια γυναίκα κατέλειπε τα 8/12 ή 240/360 εξ αδιαιρέτου της ακίνητης περιουσίας στην Ιερά Μονή Πάτμου.
Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος προέβη ατύπως σε αγορά των ακινήτων από την Ιερά Μονή έναντι του συμφωνηθέντος ως εύλογου και δίκαιου τιμήματος των 8.000.000 δρχ, το οποίο κατέβαλε στις 8-7-1991 (4.000.000 δρχ) και στις 20-4-1992 (4.000.000 δρχ,) έκτοτε δε του παραδόθηκε η κατοχή των ως άνω ακινήτων.
Υποστήριξε ακόμη ότι παρά το γεγονός ότι έχει καλέσει εξωδίκως στις 7-4-2009 και στις 9-4-2009 την Μονή για σύμπραξη στην υπογραφή των δηλώσεων φόρου μεταβίβασης αυτών, δεν προσήλθε, αλλά επί πλέον ισχυρίζεται ότι το πληρεξούσιο, δυνάμει του οποίου έγινε η αγοραπωλησία, δεν είναι πλέον ισχυρό.
Το δικαστήριο έκρινε ότι το 1991 η Ιερά Μονή δια του νομίμου εκπροσώπου της, Θεοφιλέστατου Προηγούμενου Παύλου Νικηταρά του Νικήτα, δυνάμει της υπ’ αριθμ. 66/10-9-1991 πράξης του Ηγουμενοσυμβουλίου, έδωσε την εντολή και πληρεξουσιότητα στον ενάγοντα να πωλεί για λογαριασμό της, να μεταβιβάζει, να παραχωρεί και παραδίδει κατά κυριότητα, νομή και κατοχή με οποιοδήποτε τίμημα και οποιουσδήποτε όρους και συμφωνίες σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή και στον εαυτό του ατομικά παριστάμενο με αυτοσύμβαση, οποιοδήποτε ακίνητο προερχόμενο από την ανωτέρω κληρονομιά.
Κρίθηκε ωστόσο ότι δεν αποδείχτηκε ότι η Ιερά Μονή πώλησε ατύπως στον ενάγοντα τα ακίνητα, ούτε και ο ίδιος δίνει κάποια πειστική εξήγηση γιατί η πώληση των ακινήτων έγινε ατύπως και αμέσως μετά του χορηγήθηκε το ως άνω συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο από την εναγομένη ούτε γιατί ο ίδιος δεν προέβη με αυτοσύμβαση στην απόκτηση της κυριότητας των ως άνω ακινήτων μολονότι, όπως ισχυρίζεται, αγόρασε αυτά ατύπως και είχε στην κατοχή του την εν λόγω συμβολαιογραφική πληρεξουσιότητα.
Ο ενάγων, σύμφωνα με την απόφαση, εξεταζόμενος ως μάρτυρας στις 24-10-2009 ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δωδεκανήσου στη δίκη του Γεράσιμου Μιχελή, κατέθεσε ότι δεν έγινε ποτέ καμία πώληση από την εναγομένη προς αυτόν των ακινήτων, αλλά τα χρήματα τα παρέλαβε από τρίτους και για λογαριασμό τους.
Οι προσκομιζόμενες δε και επικαλούμενες από τον ενάγοντα δύο αποδείξεις από 8-7-1991 και 20-4-1992 περί καταβολής 4.000.000 δρχ τη φορά από τον ίδιο στην εναγόμενη δεν μπορούν, όπως κρίθηκε, να οδηγήσουν το Δικαστήριο σε διαφορετική κρίση δεδομένου ότι η εναγομένη δεν αμφισβητεί την ως άνω καταβολή, αρνείται όμως ότι έγινε για το λόγο που ισχυρίζεται ο ενάγων.
Την Ιερά Μονή Πάτμου εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Κ. Ασλάνης.
