Aναλυτικά, η ομιλία του κ. Δημήτρη Κρεμαστινού στο Ν/Σ του Υπουργείου Υγείας «Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (Π.Ε.Δ.Υ.) αλλαγή σκοπού Ε.Ο.Π.Υ.Υ. κλπ. διατάξεις»:
Κύριε Πρόεδρε, αν αναζητήσετε τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής εδώ και 30 χρόνια, θα δείτε ότι κάθε νομοσχέδιο, κάθε προσπάθεια για βελτίωση της υγείας, πάντα καταψηφίζεται από κάθε αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο κανόνας. Τα επιχειρήματα είναι τα ίδια. Αυτά που επικαλείται η αντιπολίτευση, τα επικαλείται την επόμενη φορά η άλλη αντιπολίτευση που προηγουμένως ήταν κυβέρνηση.
Όμως, η αλήθεια είναι αδήριτη. Είναι κανένας Έλληνας που να μη θέλει την καλύτερη δυνατή υγεία για τον εαυτό του, για τους συγγενείς του, για όλον τον κόσμο; Κανένας.
Γιατί να υπάρχουν κόμματα, λοιπόν, που να θέλουν μια χειρότερη υγεία; Είναι κανείς που να θέλει να μην πληρώνονται καλά οι γιατροί; Γιατί, εμφανίζονται βουλευτές που υπερασπίζονται τους γιατρούς, ότι πρέπει να πληρώνονται και πρέπει να πληρώνονται. Είναι κανείς που να μην το θέλει αυτό και γενικά να μην είναι ευχαριστημένοι οι υπηρετούντες το σύστημα υγείας; Νομίζω, κανείς.
Άρα, λοιπόν, το ιδανικό σύστημα το αναζητούν όλοι. Πού βρίσκεται όμως το πρόβλημα; Είναι το περίφημο «who pays the ferryman», δηλαδή ποιος πληρώνει τον βαρκάρη. Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη; Για να έχεις το ιδανικό σύστημα υγείας, πρέπει να δώσεις και τα ανάλογα λεφτά. Και τον «βαρκάρη» είτε θα τον πληρώσει ο φορολογούμενος είτε το κράτος, εάν το κράτος έχει ένα πραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα. Πού είναι αυτό; Εννοώ πλεόνασμα που να προέρχεται από την παραγωγή, από τις εξαγωγές κλπ. Τέτοιο πλεόνασμα υπάρχει; Άρα, λοιπόν, συζητούμε «εν ου παικτοίς».
Πώς μπορεί να γίνει ένα ιδανικό σύστημα υγείας με αυτές τις προϋποθέσεις;
Δύο είναι οι εχθροί του Εθνικού Συστήματος Υγείας: Ο πρώτος είναι τα συμφέροντα και αυτά είναι διαχρονικά. Αυτά που δεν θέλουν να γίνει Εθνικό Σύστημα Υγείας, γιατί θα βλαφθούν αυτοί οι ίδιοι. Αυτά τα συμφέροντα είναι αρκετά ισχυρά και όλοι οι Υπουργοί που πέρασαν από αυτό το Υπουργείο τα επικαλούνται. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία αυτή τη στιγμή δεν είναι στα καλύτερά της – το ξέρουμε όλοι. Δεν θα χρησιμοποιήσω βαριές λέξεις, αλλά να ξέρετε ότι η κατάσταση της χώρας οικονομικά, είναι στη χειρότερή της στιγμή.
Όμως, υπάρχει λύση. Και υπάρχει και πολιτική απόφαση, όποιος θέλει να συγκρουστεί, για να την επιτύχει. Ποιος πρέπει να πληρώσει; Πρέπει να πληρώσουν αυτοί οι οποίοι έχουν και τους περισσεύουν λεφτά. Ποιοι είναι αυτοί; Είναι αυτοί που παίζουν και χάνουν ή κερδίζουν στα τυχερά παιχνίδια, στα καζίνο, στα ΠΡΟ-ΠΟ, στα λαχεία. Ακόμα και οι καπνιστές. Για το καλό τους!!!
Ξέρετε ότι τα 25 ευρώ καταργήθηκαν από τα νοσοκομεία με 5 λεπτά μόνο αύξηση στα τσιγάρα; Εάν ήταν 10 τα λεπτά, τότε θα ήταν…
(Χρήστος Μαντάς – βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Δέκα λεπτά είναι η αύξηση.)
Πέντε λεπτά πάντως ήταν η απόφαση. Δεν ξέρω πώς διαμορφώθηκε αυτό που λέτε. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι, εάν ήταν άλλα 5 τα λεπτά, θα ήταν διπλάσιο το ποσό που θα πήγαινε στην υγεία. Μπορεί, δηλαδή, να έφευγε και το ένα ευρώ σε κάθε συνταγή και το ποσό των 5 ευρώ που λέτε ότι πληρώνουν σήμερα στα νοσοκομεία.
Ξέρετε ότι στην Ιταλία, που είναι παρόμοια με εμάς χώρα στον πλούτο, σχετικά με τις χώρες του Βορρά όμως φτωχή, τα τσιγάρα έχουν 5,5 ευρώ. Εάν σε εμάς, που έχουν 3,5 ευρώ με 4 ευρώ, τα πάμε στα 5,5 ευρώ, ξέρετε ότι θα έχουμε ένα άθροισμα γύρω στα 400.000.000 με 500.000.000 ευρώ, τα οποία θα έρθουν στην υγεία;
Εάν φορολογήσει στοιχειωδώς λίγο κάποιος όλα τα τυχερά παιχνίδια και το καζίνο, με κατευθείαν εισροή προς την υγεία, ξέρετε πόσα λεφτά θα μαζεύονται; Θα υπάρχουν τόσα λεφτά που θα μπορείτε να κάνετε αυτά τα οποία λέμε όλοι.
Με αυτήν όμως την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της χώρας, αυτά όλα είναι ευχολόγια. Δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν διαμαρτυρόμενοι, πάντα θα υπάρχουν αντιπολιτεύσεις που θα βλέπουν το ιδανικό σύστημα και θα το προτείνουν και πάντα κυβερνήσεις που δεν θα μπορούν. Γιατί η κάθε κυβέρνηση για να τα κάνει αυτά, πρέπει να συγκρουστεί με αυτούς που πρέπει να συγκρουστεί και δυστυχώς δεν το αποτολμά.
Όταν, λοιπόν, ήρθαν οι ξένοι εμπειρογνώμονες και μας είπαν περίπου αυτά τα πράγματα που σας λέω, οι μεγάλες εφημερίδες της εποχής, πριν 15 χρόνια, είχαν γράψει σε τίτλους «Θέλουν να κάνουν ΠΡΟ-ΠΟ την υγεία. Τζογαδόρους τους Έλληνες» ή κάτι τέτοιο. Και αυτό σε μεγάλους τίτλους! Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Μετά βέβαια το κατάλαβα. Διότι, ναι μεν δεν έγινε ΠΡΟ-ΠΟ η υγεία, αλλά μετά υπήρξαν τα ΛΟΤΤΟ, τα ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, τα διάφορα τυχερά παιχνίδια, τα καζίνο σε όλη την Ελλάδα, που έκαναν τους Έλληνες παίκτες τυχερών παιχνιδιών. Αλλά ένα παιχνίδι για την υγεία, θα χειροτέρευε τη «χαρτοπαικτική» ή αν θέλετε την «τυχεροποίηση» της κατάστασης των Ελλήνων.
Χρειάζεται λοιπόν μια σύγκρουση από κάποιους που θα αποφασίσουν να την κάνουν, αλλά φαίνεται ότι αυτή η σύγκρουση δεν είναι εύκολη.
Πρέπει να σας πω ότι στα 5 λεπτά στο τσιγάρο αντέδρασαν κάποιοι που δεν ήθελαν να αυξηθεί και ήταν οι ισχυροί. Γι’ αυτό δεν έγιναν τα 5 λεπτά 10 λεπτά ή τα 10 λεπτά 20 λεπτά. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα έτσι. Έχουν περάσει Υπουργοί από το Υπουργείο Υγείας, όλοι έχουν φύγει για τον ίδιο λόγο, όταν προσπάθησαν να κάνουν αυτές τις μεταβολές.
Το λέω αυτό, κύριε Πρόεδρε – και θα τελειώσω – διότι πραγματικά έχω κουραστεί να ακούω τα ίδια επιχειρήματα, όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας μου, μέσα σε αυτόν τον χώρο και να υπάρχουν πάντα οι ίδιες απαντήσεις.
Πιστεύω ότι εάν πραγματικά θέλουμε να αποκτήσουμε σοβαρό σύστημα υγείας, πρέπει αυτά τα πράγματα που είπα να τα αντιμετωπίσουμε και να τα πετύχουμε, διότι υπάρχουν αντιστάσεις.
Γι’ αυτό – χωρίς να θεωρηθεί υπερβολή – θα πρέπει να γίνει υπερκομματική πολιτική στην υγεία. Εγώ θα πρότεινα, αφού δεν μπορεί να γίνει κυβέρνηση ευρείας βάσης που θα ήταν το ιδεατό, τουλάχιστον να υπάρξει συμφωνία στα βασικά Υπουργεία Υγείας και Παιδείας, για να μην ταλαιπωρείται επί 10ετίες όλη η χώρα, με τον εκάστοτε Υπουργό – και πολλές φορές του ιδίου κόμματος – να έρχεται και να τα αλλάζει όλα, να φέρνει νέες διατάξεις και να ταλαιπωρείται η υγεία ή η παιδεία. Επιτέλους. Έχει δίκιο ο κόσμος που διαμαρτύρεται, διότι πραγματικά ξέρει ότι τα επιχειρήματα είναι επιχειρήματα της στιγμής, δεν είναι επιχειρήματα διαχρονικά.
Κάποια, λοιπόν, στιγμή θα πρέπει –ας αποφασιστεί!- να υπάρχει ένας Υπουργός Υγείας ή Παιδείας, αφού δεν γίνεται κυβέρνηση κοινής αποδοχής, ο οποίος να επιχειρήσει αυτά τα πράγματα και να τον στηρίξει αυτή η Βουλή, αντί να μαζευόμαστε εδώ και να λέμε τα ίδια πράγματα κάθε φορά, χωρίς να γίνεται ένα ουσιαστικό, προοδευτικό βήμα. Ο κόσμος έχει πια κουραστεί.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γιάννης Δριβελέγκας): Ευχαριστούμε τον κ. Κρεμαστινό που κατέθεσε τις πολλαπλές του εμπειρίες.
