Ονειρο είναι και όνειρο, ως φαίνεται, θα παραμείνει η δημιουργία Μουσείου Παραδοσιακής Ναυτικής Τέχνης στη Δωδεκάνησο.
Παρά την ανυπομονησία που υπήρχε για την εκδήλωση που έγινε σχετικά με την παραδοσιακή, ροδίτικη, ναυπηγική τέχνη, εν τούτοις η εκδήλωση στο περιεχόμενό της δεν μπόρεσε τελικά να κρατήσει το κοινό.
Οι αναφορές για το τι ισχύει σε όλο τον κόσμο, οι πτυχιακές εργασίες για την παραδοσιακή ναυπηγική και οι ομιλίες (ευχολόγια) των πολιτικών, έκλεψαν από την εκδήλωση σχεδόν ολόκληρο το διαθέσιμο χρόνο που υπήρχε. Το ζητούμενο, που δεν ήταν άλλο από την προστασία των παραδοσιακών σκαριών της Δωδεκανήσου και η λήψη μιας συγκεκριμένης απόφασης για την ίδρυση ενός μουσείου, τελικώς δεν επετεύχθη.
Οι πολιτικοί έκαναν γενικές και αόριστες τοποθετήσεις, ευχήθηκαν ότι κάτι πρέπει να γίνει και στη συνέχεια απεχώρησαν.
Την οδό της αποχώρησης από την αίθουσα επέλεξαν και αρκετοί θεατές, καθώς έβλεπαν τις ώρες να περνούν χωρίς μια ουσιαστική τοποθέτηση επί του ζητουμένου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι με οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όλα τα παλιά, ξύλινα, αλιευτικά σκαριά πρέπει να καταστραφούν προκειμένου οι ιδιοκτήτες τους (επαγγελματίες ψαράδες) να επιδοτηθούν για την αγορά καινούργιων. Ετσι, τα παραδοσιακά και περίτεχνα σκαριά εξαφανίζονται χρόνο με το χρόνο και μαζί με αυτά η τέχνη του παραδοσιακού καραβομαραγκού.
Σήμερα, ακόμα και μετά την πολυαναμενόμενη εκδήλωση που είχε γίνει στο θόλο «De Milly» (απέναντι από τα γραφεία της ΔΕΗ), δεν υπάρχει συγκεκριμένη απόφαση, καθορισμένο συμβούλιο και πλάνο δράσης για την ίδρυση του μουσείου και την ανατροπή της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
