Η ιστορία έχει τις ρίζες της εκατό εξήντα τρία χρόνια πριν, στις 8 του Μάρτη του 1857, όταν σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στη Ν. Υόρκη οι εργάτριες ξεσηκώνονται και απεργούν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς και στα μεροκάματα πείνας.
Η αστυνομία διαλύει βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών και βάφει στο αίμα τη διαδήλωση, όμως ο αγώνας είχε ξεκινήσει…., το γυναικείο κίνημα είχε γεννηθεί.
Σήµερα, µε άλλοθι την οικονοµική κρίση οι διακρίσεις και οι ανισότητες εις βάρος των γυναικών εντείνονται. Η ανεργία των γυναικών και ιδίως των νέων έχει προσλάβει εκρηκτικές πλέον διαστάσεις, επειδή η εργαζόµενη γυναίκα θεωρείται από τον εργοδότη «βάρος» λόγω της µητρότητας και των πολλαπλών ρόλων που καλείται να επιτελέσει υποκαθιστώντας τις ανεπαρκείς κοινωνικές δοµές στήριξης.
Το συνδικαλιστικό κίνηµα έχει προωθήσει ουσιαστικά, κυρίως µέσω των Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας, τα θέµατα ισότητας και προστασίας της οικογένειας όµως σε καµιά περίπτωση δεν μπορεί και δεν οφείλει να υποκαταστήσει την κρατική ευθύνη άσκησης κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής υπέρ της οικογένειας. Είναι προφανές ότι για τη στήριξη τόσο των εργαζόµενων όσο και των άνεργων γυναικών ή µητέρων δεν αρκεί να υπάρχει µια γενική πολιτική για την τόνωση της απασχόλησης και την καταπολέµηση της ανεργίας, µε αποσπασµατικές ρυθµίσεις. Απαιτούνται εξειδικευμένες παρεµβάσεις µε συγκεκριµένη στόχευση στο πλαίσιο µιας ενιαίας πολιτικής για τη στήριξη της γυναίκας και της οικογένειας.
Οι κάθε είδους κρίσεις που πλήττουν την κοινωνία δεν µπορούν να χρησιµοποιούνται ως δικαιολογία για ακόµα µεγαλύτερες και πιο βαθιές ανισότητες, ούτε να υπονοµεύουν τα κεκτηµένα δικαιώµατα των γυναικών. Σήµερα που η γυναίκα έχει επιτέλους κατακτήσει νοµοθετικά τη δυνατότητα ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην αγορά εργασίας οφείλουµε όλοι να συνεργαστούµε έτσι ώστε να αποτραπούν οι συγκυρίες εκείνες που μπορούν να την καταδικάσουν στην επισφαλή εργασία την ανεργία , και την περιθωριοποίηση.
Συναδέλφισσες,
Το σύνθηµα για την ισότιµη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, αλλά και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, παρότι είναι αναγκαίο, θα µένει ένα κενό γράµµα όσο η πλειοψηφία των γυναικών θα είναι άνεργες, υποαπασχολούµενες, ανασφάλιστες, επιφορτισµένες µε πολλαπλούς ρόλους. Για το λόγο αυτό :
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΥΝ∆ΙΚΑΤΑ
ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ∆ΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
∆ΙΕΚ∆ΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ
∆ΕΝ ΕΚΧΩΡΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΟ ∆ΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Ε.Κ.
