Eκεί που σχεδιάζαμε πώς θα ανοίξει η οικονομία, συζητάμε πώς θα εφαρμοστεί στη χώρα νέο –σκληρότερο, λέει- lockdown! Και όλα αυτά χωρίς καμία εξήγηση, τι πήγε τόσο λάθος, παρά μόνο με τη γενική επίκληση της κόπωσης των πολιτών που δεν τηρούν τα μέτρα. Για να τηρούνται τα μέτρα πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ αυτών που τα υφίστανται και εκείνων που τα επιβάλλουν. Και για να υπάρχει εμπιστοσύνη πρέπει να έχουν νόημα. Να έχουν μετρήσιμη απόδοση. Να ελέγχεται η εφαρμογή τους. Να είναι κατανοητή η σημασία τους. Aυτή η τραγελαφική κατάσταση «εμείς θα κάνουμε δήθεν σκληρό λοκντάουν κι εσείς ότι το εφαρμόζετε», δεν μπορεί εκ φύσεως να αποδώσει, καθιστώντας περίπου άχρηστες τις σχετικές νουθεσίες προς τους πολίτες, ιδιαίτερα εκείνους που είτε συνωστίζονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είτε εργάζονται σε συνθήκες συγχρωτισμού, σε κλειστούς χώρους .Ετσι, οι αποφάσεις για λοκντάουν 2-3 εβδομάδων, που καταλήγουν να κρατάνε μήνες, για σκληρά λοκντάουν μέσα στο «χαλαρό» λοκντάουν, δίκην… μπαμπούσκας, η λήξη των οποίων ανακοινώνεται για να παραταθεί με όρους… κολοκυθιάς, περισσότερο εκνευρίζουν και αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη παρά την κατευνάζουν ή τη συστρατεύουν, αντίθετα με όσα ενδεχομένως πιστεύουν κάποιοι επικοινωνιολόγοι. Τα «έξυπνα» μέτρα προσπαθούν να κρατήσουν την πίττα αφάγωτη και το σκύλο χορτάτο .
Δίκην… μπαμπούσκας
