Τελικώς η ακατάσχετη και εξαιρετικά πρόωρη εκλογολογία τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης, που επεδίωξαν να καλλιεργήσουν, για να δώσουν στίγμα ύπαρξης, οι συνήθεις ύποπτοι που αντιπαλεύονται, άκομψα και ερασιτεχνικά, τους κ.κ. Γιώργο Χατζημάρκο και Αντώνη Καμπουράκη, εξελίχθηκε σε «αυτογκόλ» για τους προεκλογικούς τους σχεδιασμούς και οδήγησε σε διαλυτικές καταστάσεις την παράταξη «Συμμαχία Νοτίου Αιγαίου» στελέχη της οποίας δείχνουν πλέον την έξοδο στον επικεφαλής Μανώλη Γλυνό.
Ταυτόχρονα, η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ λειτούργησε ως πόλος για όσους απέτυχαν στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, που επιδιώκουν, δηλώνοντας την πρόθεσή τους, να συμπεριληφθούν στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο, ευελπιστώντας ότι η συμμετοχή τους θα τους δώσει δυναμική, θα τους «εξαγιάσει», αν και γνωρίζουν ότι οι υποψηφιότητές τους δεν έχουν καμία τύχη.
Η συμμετοχή τους προβάλλεται ως χρέος στον πολιτικό χώρο που υπηρετούν και με την υπό τον Ανδρουλάκη νέα πορεία, αν και δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη πολιτικό απονενοημένο διάβημα που αποσκοπεί στην συμπάθεια των ψηφοφόρων μετά από ένα σερί αποτυχιών.
Ο Μανώλης Γλυνός, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι τυχόν υποψηφιότητά του υπολείπεται αυτή του Γιώργου Νικητιάδη. Επιπλέον δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι το κόμμα δύναται να κατακτήσει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, περισσότερες των μία εδρών στα Δωδεκάνησα, οποτεδήποτε κι αν γίνουν οι εκλογές.
Τον Αύγουστο του 2019 είχε καταστεί σαφές ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΙΝΑΛ προέκριναν ως την καλύτερη λύση για την «επιβίωση» του… «αυτοδιοικητικού κινήματος» την υποψηφιότητα του κ. Γλυνού στον Δήμο της Ρόδου.
Τον Οκτώβριο του 2021 ο κ. Γλυνός άφησε με δηλώσεις του ανοικτό το ενδεχόμενο να διεκδικήσει τον Δήμο Ρόδου «αποκαλύπτοντας», δημόσια, ότι προς τούτο υπήρξε παρότρυνσή του και από την αείμνηστη πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά.
Σε μια συνέντευξη από «καρδιάς», δεν έκρυψε τον «έρωτά» του για τον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης, τονίζοντας ότι ο μόνος λόγος που δεν μετείχε στο παρελθόν στις εκλογές στον Δήμο Ρόδου ήταν το… ιατρείο του.
Οι «σχεδιασμοί» άλλαξαν μόλις πρόσφατα όταν με νέες δηλώσεις του άφησε να διαφανεί ότι είναι πλέον έτοιμος να διεκδικήσει θέση στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο του ΚΙΝΑΛ.
Ακολούθησαν οι γνωστές, πλην αναμενόμενες, αντιδράσεις στο εσωτερικό της παράταξής του με ανεξαρτητοποιήσεις καθώς και δηλώσεις αποδοκιμασίας του τρόπου που αντιπολιτεύεται.
Στελέχη της παράταξής του προ τετραημέρου του έδειξαν την πόρτα της εξόδου για να προκληθεί νέα συνεδρίαση της παράταξης και ελλείψει άλλου επικεφαλής να παραμείνει ο ίδιος στην ηγεσία.
Αυτές όμως οι καταστάσεις δεν αποτελούν παρά επιβεβαίωση της έλλειψης πολιτικού δυναμικού ικανού να αντιπολιτευτεί τους υποψηφίους της Νέας Δημοκρατίας.
Κι όμως… στον αντίποδα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το τελευταίο κυρίως διάστημα στον Β΄ Βαθμό αυτοδιοίκησης, παρά την έλλειψη αντιπάλου, ξεκίνησαν… οι πολεμικές ιαχές.
Κραυγές και αλαλαγμοί πολεμιστών που σκοπό έχουν να «τρομάξουν» τους εχθρούς τους και να εμψυχώσουν ή να καλέσουν τους συντρόφους τους στη μάχη. Οι λόγοι άγνωστοι…
Καταναλώνεται πολύτιμη ενέργεια και χρόνος σε εκλογικά πολεμικά γυμνάσια με τρόπο που θυμίζει περισσότερο επίδειξη δυνάμεων και μάλιστα από όλα τα μέσα επικοινωνίας, ενώ προαναγγέλλονται και… νέοι «εξοπλισμοί».
Το σίγουρο είναι ότι ο Γιώργος Χατζημάρκος δεν επιθυμεί να πάει στις εκλογές χωρίς ικανό αντίπαλο ούτε και είναι ανασφαλής. Δεν πιστεύει κανείς ότι θέλει να φοβίσει.
Η επικοινωνιακή επίθεση το τελευταίο διάστημα στέλνει λάθος μηνύματα στο εκλογικό σώμα.
Ουσιαστικά δείχνει ότι παρά τα αυτογκόλ της πρόωρης προεκλογικής ατζέντας που επεδίωξαν να του επιβάλουν, με την προβολή του «Καλυθενού… λόμπι» καθώς και των προθέσεων Γλυνού, ο ίδιος «τσίμπησε».
Εκτός τελικώς αν με τα εκλογικά πολεμικά γυμνάσια κάποιοι συνεργάτες του θέλουν να αισθάνονται ότι είναι περισσότερο χρήσιμοι για τον ίδιο και την παράταξή του.
