Για τη σπουδαιότητα του έργου της αποκατάστασης του Ιερού Κουβουκλίου του Πανάγιου Τάφου στα Ιεροσόλυμα και τα ευρήματα, μίλησε στο Κατάλυμα της Ισπανίας, η Ροδίτισσα Καθηγήτρια του ΕΜΠ, Τόνια Μοροπούλου, ως προσκεκλημένη του Συλλόγου Γυναικών Ρόδου και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Η κ. Μοροπούλου τόνισε ότι πρόκειται για ένα έργο το οποίο κατάφερε να ενώσει τον χριστιανικό κόσμο, ενώ επεσήμανε ότι είναι αναγκαία η συνέχισή του.
«Αυτό το έργο υπογραμμίζει την ενότητα του Χριστιανικού κόσμου για πρώτη φορά στον ταραγμένο χώρο της Ιερουσαλήμ με βάση την απόφαση των τριών κοινοτήτων, του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της Κουστωδίας των Τάγματος των Φραγκισκανών και του Πατριαρχείου των Αρμενίων αλλά και με την πάνδημη οικουμενική παρουσία κατά την παράδοση του Ιερού Κουβουκλίου με την παρουσία του Παναγιότατου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως εκπροσώπους του Πάπα και του Πατριάρχη των Αρμενίων με πρέσβεις και εκπροσώπους όλων των περιοχών της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής. Είναι ένα μνημείο που ενώνει. Γι’ αυτό πρέπει να το διατηρήσουμε εσαεί. Είναι ανάγκη να συνεχισθεί αυτό το έργο και για το λόγο αυτό διαχέουμε σε όλο τον κόσμο τη γνώση και τις εμπειρίες μας», είπε η κα Μοροπούλου.
Αναφορικά με τα συμπεράσματα της ανάλυσης από τα δείγματα κονιάματος που συνέλεξε η ελληνική διεπιστημονική ομάδα του ΕΜΠ, όταν άνοιξε το Κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου, στον ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ, η καθηγήτρια του ΕΜΠ είπε ότι επιβεβαιώνουν ότι η κατασκευή είναι της εποχής του Μεγάλου Κωνσταντίνου, αναφέροντας χαρακτηριστικά:
«Είχαμε την μοναδική ευκαιρία, όπως φανερώνουν τα αποτελέσματά μας, μετά από πέντε αιώνες, να ανοίξουμε τον τάφο και να πάρουμε δείγματα από τα κονιάματα τα οποία συνέδεαν τις πλάκες του τάφου με την κλίνη του βράχου επί της οποίας θεωρείται ότι ακούμπησαν το σώμα του Ιησού Χριστού μετά την αποκαθήλωση. Το κονίαμα που συνδέει την γκρίζα μαρμάρινη πλάκα που ακουμπάει πάνω στον Τάφο είναι της εποχής του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ενώ τα κονιάματα που συνδέονται με την επάνω πλάκα – αυτήν την άσπρη μαρμάρινη πλάκα που απομακρύναμε για να ανοίξουμε τον Τάφο του Χριστού – αυτά, λοιπόν, τα κονιάματα ανάγονται σε εποχές μετά την καταστροφή του Τάφου από τους Μαμελούκους το 1244 μ.Χ και έως το 1550 μ.Χ που ήταν η αναγεννησιακή αναστήλωση. Επίσης σπουδαίο εύρημα είναι ότι από τις αναλύσεις πολλών κονιαμάτων στον Ιερό Βράχο γύρω από τον Τάφο και όσον αφορά στις ορθομαρμαρώσεις βρίσκουμε την ιστορική συνέχεια των επεμβάσεων που έχουν χαρακτηρίσει το Ιερό Κουβούκλιο: από την Κωνσταντίνεια περίοδο, την Βυζαντινή, τους Σταυροφόρους, την αναγεννησιακή αναστήλωση, την αναστήλωση του Κομνηνού».
Μιλώντας στη «δημοκρατική», η επικεφαλής της ελληνικής διεπιστημονικής ομάδα του ΕΜΠ, δήλωσε ότι το έργο αυτό απέδειξε ότι οι Έλληνες βρίσκονται στην αιχμή της καινοτομίας: «Έχει αποδειχθεί ότι οι Έλληνες βρίσκονται στην αιχμή της καινοτομίας. Αυτό το έργο παρουσιάστηκε ως το πλέον σημαντικό και καινοτόμο έργο προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς στο υψηλό συνέδριο που αφιέρωσε η ευρωπαϊκή επιτροπή για την πολιτιστική κληρονομιά. Όχι απλά δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της ηλεκτρονικής εφημερίδας των ευρωπαϊκών κοινοτήτων αλλά για πρώτη φορά βρέθηκε η σελίδα αυτή τρίτη στο ενδιαφέρον των Ευρωπαίων».
Σε ερώτηση σχετικά με την ενέργεια που ένιωσε η ίδια στον Πανάγιο Τάφο και τη δήλωσή της ότι ο Τάφος αυτός είναι ζωντανός, η κα Μοροπούλου δήλωσε: «Ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω να διαχέω τις γνώσεις και την εμπειρία μας, ανταποκρινόμενη στην τιμή, στην ευθύνη και στην ευλογία να συμμετέχω σε αυτό το έργο. Το έχω πει πολλές φορές. Όταν πήγαμε να εγκαταστήσουμε τα όργανα, μη καταστροφικού ελέγχου για να κάνουμε τη διάγνωση, τα λαπ τοπ που υποστήριζαν αυτά τα όργανα έσβησαν. Νιώθαμε όμως την ενέργεια γύρω μας, η οποία είναι συγκλονιστική».
Η Ροδίτισσα καθηγήτρια Τ. Μοροπούλου μίλησε για την αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Πανάγιου Τάφου
