Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου προσέφυγε το Ελληνικό Δημόσιο με δύο κλήσεις για την επανασυζήτηση αγωγών, που υπέβαλε τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του 2012, κατά του προϊσταμένου του Κτηματολογίου Ρόδου, κατοίκων του νησιού και τραπεζών, για την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας του σε ακίνητα που υφαρπάχθηκαν με την χρήση ανυπόστατων αποφάσεων εκποίησής τους αλλά και για να επιδικαστεί χρηματική αποζημίωση για την χρήση τους.
Το δικαστήριο με ισάριθμες αποφάσεις του είχε αναστείλει την έκδοση αποφάσεων επί των αγωγών του Ελληνικού Δημοσίου μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα της καλοπιστίας τρίτων στην ιδιοκτησία των οποίων έχουν περιέλθει τα ακίνητα.
Το ζήτημα κρίθηκε με την υπ’ αρίθμ. 292/2017 απόφαση «βόμβα» που εξέδωσε το Εφετείο Δωδεκανήσου.
Το Εφετείο έκρινε μεταξύ άλλων ότι δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 41 του Κτηματολογικού Κανονισμού, που ορίζει ότι οι αγωγές δεν μπορούν να βλάψουν τους τρίτους, οι οποίοι απέκτησαν το ακίνητο ή δικαιώματα επ’ αυτού από επαχθή αιτία και με καλή πίστη με βάση τα δεδομένα της κτηματολογικής εγγραφής που υπήρχε πριν από την έγερση και καταχώριση της αγωγής, καθόσον με τη διάταξη αυτή προστατεύεται ο καλοπίστως αποκτήσας με επαχθή αιτία εμπράγματο δικαίωμα σε ακίνητο, έναντι του τρίτου που ασκεί πράξεις νομής με διάνοια κυρίου, αξιώνοντας δικαίωμα κυριότητας σ’ αυτό.
Το Ελληνικό Δημόσιο επανέρχεται έτσι στις αξιώσεις του, ενώ το όλο ζήτημα αναμένεται να ξεκαθαρίσει ενώπιον του Αρείου Πάγου αφού η κυβέρνηση δεν έχει αναλάβει ακόμα σχετική νομοθετική πρωτοβουλία υπέρ εκείνων που αδίκως σύρονται στα δικαστήρια γιατί αγόρασαν «καθαρά» ακίνητα βάσει μη αμφισβητούμενων κατά τον χρόνο σύναψης των συμβολαίων κτηματολογικών εγγραφών.
Η πρώτη υπόθεση, που θα επανεξετασθεί, αφορά ακίνητο που έχει περιέλθει στην ιδιοκτησία µιας Ροδίτικης εταιρείας, έναντι ποσού 200 εκατ. δρχ από τους φερόµενους ως αρχικούς δικαιούχους.
Πρόκειται για µια έκταση 100 στρεµµάτων στην περιοχή «Αγία Βαρβάρα» της Ρόδου.
Η ως άνω έκταση υφαρπάχθηκε µε τη χρήση της υπ’ αριθµ. ΔΚ1012/3373/1991 απόφασης του νοµάρχη Δωδεκανήσου.
Η συγκεκριµένη ανυπόστατη απόφαση µεταγράφηκε στον οικείο τόµο του κτηµατολογίου της Ρόδου την 29η Ιανουαρίου 1998 στην ιδιοκτησία των εµφανιζόµενων ως δικαιούχων της εκποίησης.
Την 28η Ιουλίου 1999 ακολούθησε η µεταγραφή στην ίδια µερίδα του συµβολαίου πώλησης από τις ανωτέρω φερόµενες ως ιδιοκτήτριες στην εταιρεία.
Την 7η Φεβρουαρίου 2002 υποβλήθηκαν σε μεταγραφή πέντε πωλητήρια συμβόλαια με βάση τα οποία από το εν λόγω ακίνητο αποσπάστηκαν λόγω πωλήσεως σε τρεις κάτοικους Ρόδου πέντε τμήματα αυτού που αποτέλεσαν νέες μερίδες.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας έχει πραγµατοποιήσει επένδυση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στο ακίνητο, ενώ έχει χρεωθεί µε δάνεια για την επένδυσή του αυτή.
Η εταιρεία έχει έτοιµη µελέτη για να επενδύσει σε χρηµατοδοτούµενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση πρόγραµµα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στο ακίνητο είχαν εγγραφεί από την εταιρεία προσηµειώσεις υποθήκης.
Σημειώνεται ότι ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου έχει προσφύγει και η ως άνω ομόρρυθμη εταιρεία της Ρόδου και 5 εταίροι της κατά του Ελληνικού Δημοσίου διεκδικώντας αποζημιώσεις για βλάβες που υπέστησαν εξαιτίας της αμφισβήτησης της κυριότητάς τους επί του συγκεκριμένου ακινήτου.
Οι ενάγοντες διαμαρτύρονται γιατί το Δημόσιο με την αγωγή του επιδιώκει μεταξύ άλλων να του επιστραφεί το συγκεκριμένο ακίνητο του δημοσίου και αξιώνει διάφορα ποσά ως θετική ζημία και διαφυγόντα κέρδη καθώς και αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης ένεκα παράνομων ενεργειών.
Χαρακτηρίζουν ψευδείς τους ισχυρισμούς του Δημοσίου και διεκδικούν για προσβολή της προσωπικότητάς τους 1 εκατ. ευρώ!
Στην δεύτερη υπόθεση εναγόμενοι είναι ο προϊστάμενος του Κτηματολογίου Ρόδου, ένας κάτοικος Νότιας Ρόδου, μια ξενοδοχειακή εταιρεία και δύο εκπρόσωποι της, κάτοικοι Ρόδου αλλά και η Εμπορική Τράπεζα.
Ο κάτοικος Νότιας Ρόδου στην ιδιοκτησία του οποίου είχε μεταγραφεί το ακίνητο με τη χρήση πλαστής απόφασης εκποίησης έχει καταγγείλει στις αρχές για ενεργό συμμετοχή στην κομπίνα έναν κτηματομεσίτη.
Δυνάμει της υπ’ αριθ. Δ.Κ. 4481/78/21-5-1985 απόφασης εξαγοράς του Νομάρχη Δωδεκανήσου παραχωρήθηκε στον κάτοικο Νότιας Ρόδου έκταση 9.920 τ.μ. η οποία ανήκε εξ αρχικής καταγραφής στο Δημόσιο. Η συγκεκριμένη μερίδα του δημοσίου ακινήτου μεταγράφηκε στο Κτηματολόγιο της Ρόδου στις 20 Νοεμβρίου του 1985, 6 μήνες δηλαδή μετά την έκδοσή της. Η ως άνω απόφαση εξαγοράς δημόσιας γης τυγχάνει νόμιμη.
Στον ίδιο τόμο του Κτηματολογίου Ρόδου που αφορά την μερίδα Κ.Μ. 4200 γαιών Λαχανιάς μεταγράφηκε την 8η Αυγούστου 1996 στην ιδιοκτησία του ίδιου ατόμου δυνάμει της υπ’ αριθμ. Δ.Κ. 4481/78/13-4-1987 απόφασης εξαγοράς του Νομάρχη Δωδεκανήσου και έκταση 26.750 τ.μ..
Σύμφωνα με την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου η τηρούμενη στο αρχείο απόφαση εκποίησης με αριθμό πρωτοκόλλου ΔΚ4481/78/13-4-87 αφορούσε 22.750 τ.μ. της μερίδας Κ.Μ. 4.200 γαιών Λαχανιάς πλην όμως μεταγράφηκαν στην ιδιοκτησία του κατοίκου Νότιας Ρόδου, 26.750 τ.μ.
Η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου υποστηρίζει συγκεκριμένα ότι το κύκλωμα παραποίησε το εμβαδόν της νομίμως εκποιηθείσας έκτασης κατά 4 στρέμματα και μετάγραψε μεγαλύτερη έκταση στο Κτηματολόγιο Ρόδου.
Οι ιδιοκτήτες της ξενοδοχειακής εταιρείας που αγόρασαν καλόπιστα το ακίνητο από τον κάτοικο της Νότιας Ρόδου επεσήμαναν ότι στο τοπογραφικό που την συνοδεύει περιλαμβάνονται και τα 4 στρέμματα που δεν αναφέρονται στην ορθή απόφαση. Κάνουν ειδικότερα λόγο για λάθος υπαλλήλου της Κτηματικής Υπηρεσίας στον υπολογισμό του εμβαδού της δημόσιας έκτασης που εκποιήθηκε.
Εν πάση περιπτώσει η έκταση των 26.750 τ.μ. της ΚΜ 4.200 γαιών Λαχανιάς αποτέλεσε το 1996 νέα αυτοτελή κτηματομερίδα που ονοματίστηκε ΚΜ 4.200/62 Γαιών Λαχανιάς.
Το ακίνητο αυτό πωλήθηκε την 24η Δεκεμβρίου 2002 στην ξενοδοχειακή επιχείρηση έναντι 785.033,02 ευρώ σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο συμβόλαιο.
Στη συνέχεια και μάλιστα λίγες ημέρες μετά, την 21η Αυγούστου 1996, μεταγράφηκε ξανά στο Κτηματολόγιο Ρόδου η ίδια ακριβώς απόφαση (Δ.Κ. 4481/78/13-4-1987) με την οποία φαίνεται ωστόσο να παραχωρήθηκαν εκ νέου στον ίδιο ιδιώτη δια πωλήσεως από το Δημόσιο άλλα δύο τμήματα της Κ.Μ. 4.200 Γαιών Λαχανιάς, εκτάσεως 19.200 τ.μ. και 4.400 τ.μ. αντίστοιχα.
Με άλλα λόγια η απόφαση που δήθεν αφορούσε 26.750 τ.μ. βρέθηκε με νέα πλαστογραφία να αφορά και άλλα δύο τμήματα την ίδιας κτηματομερίδας.
Τα παραπάνω τμήματα αποτέλεσαν νέες κτηματομερίδες με δικά τους στοιχεία από το Κτηματολόγιο Ρόδου και συγκεκριμένα τις ΚΜ 4.200/63 και ΚΜ 4.200/64. Ειδικότερα από την παραχωρηθείσα έκταση των 19.200 τ.μ., δηλαδή την αποσπασθείσα ΚΜ 4.200/63, τμήμα εμβαδού 5.400 τ.μ. πωλήθηκε το έτος 2000 στους εκπρόσωπους της ίδιας ξενοδοχειακής εταιρείας η οποία είχε αγοράσει προηγουμένως την ΚΜ 4.200/62.
Η υπόλοιπη έκταση των 13.800 τ.μ. πωλήθηκε επίσης την 24η Δεκεμβρίου 2002, στην ίδια ξενοδοχειακή εταιρεία έναντι τιμήματος 404.988,99 ευρώ. Τέλος την ίδια ημέρα με ένα τρίτο συμβόλαιο του ιδίου συμβολαιογράφου πωλήθηκε στην ίδια και πάλι εταιρεία και η «παραχωρηθείσα» ΚΜ 4.200/64, εκτάσεως 4.400 τ.μ έναντι 129.126,96 ευρώ.
Η ίδια δηλαδή απόφαση εξαγοράς του Δημοσίου κατατέθηκε 3 φορές στο Κτηματολόγιο Ρόδου ως αυτοτελής πράξη και παραχωρήθηκαν με βάση αυτήν στο ίδιο πρόσωπο τρία τμήματα σημαντικής εκτάσεως της Κ.Μ. 4.200 Γαιών Λαχανιάς.
Με την αγωγή που έχει υποβάλει το Ελληνικό Δημόσιο διεκδικεί ποσό 300.000 ευρώ για ηθική βλάβη, 17.560.000 ευρώ για θετική βλάβη και επικουρικά 1,5 εκατ. ευρώ και 500.000 ευρώ για τη χρήση του ακινήτου.
Διεκδικεί εξάλλου και την ακύρωση όλων των κτηματολογικών εγγραφών που έγιναν δυνάμει της πλαστής αποφάσεως εκποίησης του ακινήτου.
Η ξενοδοχειακή επιχείρηση με την σειρά της έχει υποβάλει αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου διεκδικώντας αποζημίωση «μαμούθ» για ηθικές βλάβες και περιουσιακή ζημία που υπέστη με υπαιτιότητα του.
Με την αγωγή της διεκδικεί να αναγνωριστεί η κυριότητα της ξενοδοχειακής εταιρείας επί 4 ακινήτων και να καταδικαστεί το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στην εταιρεία και στους δύο εταίρους της το ποσό των 20.000.000 € για χρηματική τους ικανοποίηση προς αποκατάσταση της προξενηθείσας απ’ αυτό ηθικής τους βλάβης, στη δε ξενοδοχειακή εταιρεία να καταδικασθεί επί πλέον να της καταβάλει και το ποσόν των 10.000.000 € προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας που της προξένησε.
Τα ποσά που θα επιδικασθούν δεσμεύεται με το ίδιο δικόγραφο να διαθέσει εξ’ ολοκλήρου στους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς «Χαμόγελο του παιδιού», στην «Εταιρεία προστασίας σπαστικών» και στον «Σύλλογο Φίλων παιδιών με καρκίνο –Ελπίδα».
Νέες αγωγές του Ελληνικού Δημοσίου για ακίνητα που υφαρπάχθηκαν
