Την 27η Μαΐου 2020 σε εμβόλιμη συνεδρίαση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα εκδικαστεί οίκοθεν, μετά από αναβολές, η αίτηση της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για την ακύρωση της απόφασης του πρώην υπουργού Πολιτισμού κ. Αρ. Μπαλτά με την οποία, μετά από αναοριοθέτηση του αρχαιολογικού χώρου Ερημοκάστρου, χαρακτηρίστηκε ως αρχαιολογικός χώρος μείζων έκταση 10.000 στρεμμάτων περίπου, από το Λαδικό έως τον Λουτάνη ποταμό, στα Κολύμπια.
Όπως έγραψε η “δημοκρατική”, την προσφυγή υπογράφουν η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, νομίμως εκπροσωπούμενη από τον περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γ. Χατζημάρκο και οι κ.κ. Νικόλαος Κουμνάκης, αρχιτέκτονας – μηχανικός, κάτοικος Ρόδου και Αντιγόνη Μιχαλάκη, δικηγόρος, κάτοικος Ρόδου.
Εισηγητής έχει οριστεί ο πάρεδρος του ΣτΕ κ. Δημήτριος Πυργάκης.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, στην αίτηση ακύρωσης, που υπέβαλε ο νομικός της σύμβουλος κ. Γ. Φιλιππάκος, επισημαίνει ότι έχει νόμιμο συμφέρον για την άσκηση της προσφυγής, διότι αφενός μεν έχει αρμοδιότητα σε θέματα που αφορούν στην αειφόρο ανάπτυξη, τα ρυθμιστικά ή χωροταξικά ή πολεοδομικά σχέδια και τις αποφάσεις χωροθέτησης εγκαταστάσεων και λοιπών δραστηριοτήτων και για τα οποία εκφράζει γνώμη υποχρεωτικά στο πλαίσιο έκδοσης της οποιασδήποτε κανονιστικής πράξης, αφετέρου δε γνωμοδοτεί και για κάθε θέμα τοπικού ή ευρύτερου ενδιαφέροντος για το οποίο ζητείται η παροχή γνώμης, όπως είναι εν προκειμένω και τα θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη της περιοχής (ειδικότερα αυτής που αναγνωρίζεται ως Ερημόκαστρο και που βρίσκεται στα διοικητικά όρια του Δήμου Ρόδου και συγκεκριμένα, στα όρια των πρώην Δήμων Καλλιθέας και Αφάντου).
Με την προσφυγή υποστηρίζεται ότι ο πρώην υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού αποφάσισε την αναοριοθέτηση του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου Ερημοκάστρου -Τραουνού -Αφάντου, για λόγους προστασίας του συνόλου των αρχαιοτήτων, που έχουν αποκαλυφθεί στα νότια του λόφου του Ερημοκάστρου Καλυθιών μετά την κήρυξη του ομώνυμου αρχαιολογικού χώρου και τη διεξαγωγή νεώτερων ανασκαφικών ερευνών, όπως εργαστηριακές εγκαταστάσεις, που χρονολογούνται από την ελληνιστική έως την ύστερορωμαϊκή περίοδο, διευρύνοντας υπέρμετρα τα όρια της αρχαιολογικής ζώνης.
