Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτό που λέγεται «ψυχολογικό όριο» και τι σημαίνει αυτό όταν μιλάμε για απώλειες ανθρώπων. Δέκα και πλέον χιλιάδες νεκροί δεν είναι ένα απλό νούμερο. Είναι δέκα χιλιάδες τραγωδίες, δέκα χιλιάδες σπίτια που έκλεισαν, δέκα χιλιάδες μοναδικά πρόσωπα που χάθηκαν. Να μη συνηθίσουμε το θάνατο. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Η επίμονη έκφραση ικανοποίησης από κυβερνητικά στελέχη για τη διαχείριση της πανδημίας, είναι απολύτως ασύμβατη με την οδύνη του θανάτου και αποτελεί προσβολή στους συνανθρώπους μας που χάνουν καθημερινά τη ζωή τους. Οι μέρες αυτές κάνουν την απώλεια ακόμη πιο δυσβάσταχτη. Οφείλουμε σεβασμό. στους δικούς τους ανθρώπους οφείλουμε αν όχι συμπόνοια, τουλάχιστον την αποφυγή της επιδεικτικής αδιαφορίας (όπως πανδημία έχουμε, θα έχουμε και θανάτους που ακούστηκε…). Να μη συνηθίσουμε το θάνατο.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο
