Απαξίωση και παρακμή

Για μια ακόμη φορά, παρά τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν στο εργασιακό περιβάλλον, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αδυνατούν να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους. Η εικόνα απογοητευτική, λίγος κόσμος, σε διαφορετικές συγκεντρώσεις-αναλόγως κομματικής προτίμησης- ήταν το χαρακτηριστικό στοιχείο της «πανεθνικής ημέρας δράσης» που μόνο τέτοια χαρακτηριστικά δεν είχε.  Σε μια εποχή που η εργασία, με τη μορφή που τη γνωρίσαμε, βάλλεται πανταχόθεν και ζητούνται  πολιτικές συρρίκνωσης ι η ελαστικοποίηση της εργασίας γίνεται καθεστώς, οι εργαζόμενοι προτιμούν να μην χάσουν, μέσω της απεργίας τους, έστω και αυτό το πενιχρό ημερομίσθιο. Οι εργαζόμενοι εμφανώς έχουν απαξιώσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, με τα προκλητικά προνόμια κάποιων συνδικαλιστών και τις παχυλές αμοιβές για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές και σε ΔΣ οργανισμών, τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα στα οποία συμμετείχαν. Δυστυχώς, τα χρόνια του μνημονίου δεν έχουν διδάξει ούτε και τους συνδικαλιστές πώς να διεκδικούν αποτελεσματικά το δίκιο τους. Οταν το έχουν. Επειδή δεν το έχουν πάντα Και που δεν φαίνεται να απαντούν στα ερωτήματα: Ποια είναι η ευθύνη των συνδικάτων και των συνδικαλιστών; Πώς η οικονομική κρίση και τα μνημόνια ανέδειξαν σε μεγάλο βαθμό και την κρίση του συνδικαλισμού; Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι συμβαίνει με τα προνόμια των συνδικαλιστών και πόσο επηρέασαν τη νιρβάνα των συνδικάτων και πυροδότησαν την «απέχθεια» του κόσμου ; Ποιος θα υπερασπιστεί το συνδικαλισμό και γιατί να τον υπερασπιστεί κανείς;