Υπάρχουν και οι πνευματικοί ταγοί που ασχολούνται με θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο κόσμο μας. Δουλεύουν και μιλούν γι’ αυτά προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν όλους μας. Για την οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον. Ενας από αυτούς (φοβάμαι μετά τον Πάπα ο μοναδικός…) είναι και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Συχνά μιλά γι’ αυτά τα θέματα και έχει αναλάβει σημαντικές δράσεις για το περιβάλλον. Από τότε που ανέλαβε ο Βαρθολομαίος μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ευαισθητοποιεί για την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος (εξ ου και έχει χαρακτηρισθεί διεθνώς, «πράσινος Πατριάρχης» ) αναλαμβάνοντας για ακόμη μια φορά, νέα πρωτοβουλία να φέρει στο επίκεντρο της δημόσιας σφαίρας το οικολογικό ζήτημα. «Για εμάς, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο σεβασμός της Δημιουργίας αποτελεί στάση ζωής. Και σε προσωπικό επίπεδο προσπαθούμε να είμαστε ‘’πράσινος άνθρωπος”, να σεβόμαστε τον κόσμο που μας παρέδωσε ο Θεός, τον οποίο όλοι καλούμαστε να διαφυλάξουμε και να παραδώσουμε ακέραιο στις επερχόμενες γενεές. Ως Πατριάρχης, ως ποιμένας, προσπαθούμε να υπενθυμίζουμε σε κάθε πιστό αλλά και σε κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως ότι η προστασία του κοινού μας οίκου διασφαλίζει το μέλλον όλων». λέει στα πλαίσια αυτής της πρωτοβουλίας, σε τριήμερο Συμπόσιο με τη συμμετοχή περίπου 200 εκπρόσωποι Εκκλησιών και θρησκειών, κορυφαίων στην ειδικότητά τους επιστήμονες, περιβαλλοντολόγοι, ακτιβιστές και πρόσωπα που ασχολούνται ενεργά με την υπόθεση της οικολογίας, των διαστάσεων και των προεκτάσεών της, Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραπέμπει συνεχώς στις κοινωνικές επιπτώσεις της οικολογικής κρίσης και επισημαίνει ότι «Τελικά, η μέριμνα για τη φύση και η αλληλεγγύη με τον άνθρωπο είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Ο ίδιος έχει μιλήσει πολλές φορές και για την οικονομική κρίση, επισημαίνοντας ότι η κρίση δεν έχει μόνο μία διάσταση, την οικονομική, αλλά διασαφηνίζει ότι «Αυτή είναι απόρροια μιας βαθύτερης πνευματικής και ηθικής κρίσης, η οποία ασφαλώς δεν είναι ανεξήγητη και αναίτια. Είναι το αποτέλεσμα της αποστασιοποίησης του ανθρώπου από παραδοσιακές αρχές και δοκιμασμένες αξίες του. Συνδέεται με την υποδούλωσή του στον καταναλωτισμό, την εξάρτησή του από την τεχνολογία και τη συνακόλουθη υποβάθμιση της πρόσωπον προς πρόσωπον επικοινωνίας, με το αίσθημα, αν όχι τη βεβαιότητα, ότι μπορεί να εξουσιάζει την Κτίση».
Ο «πράσινος» Πατριάρχης
