Mια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απόφαση «σωσίβιο» για αιρετούς, που προβαίνουν σε ανανεώσεις συμβάσεων συμβασιούχων δημοτικών επιχειρήσεων, οι οποίες κρίνονται από το ΑΣΕΠ ως παράνομες, εξέδωσε το Γ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέτασε συγκεκριμένα την προσφυγή του κ. Μιχαήλ Τσαμπουνιεράκη του Γεωργίου, δημοτικού συμβούλου του Δήμου Καρπάθου, κατοίκου Πηγαδίων κατά της με αριθμό πρωτοκόλλου 735/4.3.2013 απόφασης της Γενικής Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου.
Με την απόφαση αυτή επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα, ως αιρετό όργανο (δημοτικό σύμβουλο), πειθαρχική ποινή αργίας ενός μηνός για παράβαση καθήκοντος σχετική με τη σύναψη, κατά το έτος 2010, συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, με τις οποίες προσελήφθη προσωπικό για την αντιμετώπιση εποχιακών αναγκών από τη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Καρπάθου, στην οποία κατείχε κατά τον κρίσιμο χρόνο τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου.
Σύμφωνα με την απόφαση ο κ. Τσαμπουνιεράκης είχε προσλάβει στην ανωτέρω επιχείρηση κατά το έτος 2010 προσωπικό με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, κατά παράβαση, όπως θεωρήθηκε, του άρθρου 21 του ν. 2190/1994, σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παρ. 1 του π.δ. 164/2004, δεδομένου ότι οι προσληφθέντες είχαν απασχοληθεί ήδη στην επιχείρηση με όμοιες συμβάσεις και με την ίδια ειδικότητα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 24 μηνών.
Η έρευνα για την υπόθεση προκλήθηκε μετά από καταγγελία προς το Α.Σ.Ε.Π. ενός κατοίκου της Καρπάθου, ο οποίος είχε μετάσχει στη διαδικασία επιλογής ως υποψήφιος με την ειδικότητα του οδηγού αυτοκινήτου, αλλά αποκλείσθηκε, λόγω «έλλειψης άδειας οδήγησης».
Διενεργήθηκε έλεγχος από Σύμβουλο-Επιθεωρητή του Α.Σ.Ε.Π., ο οποίος συνέταξε την από 22.12.2010 «Έκθεση Επιθεώρησης». Σύμφωνα με την άνω Έκθεση Επιθεώρησης, διαπιστώθηκε ότι εργαζόμενοι, παρότι είχαν ήδη συμπληρώσει το χρονικό διάστημα απασχόλησης με διαδοχικές συμβάσεις, απασχολήθηκαν εκ νέου για το χρονικό διάστημα από 8.6.2010 μέχρι 22.12.2010.
Ενόψει των ανωτέρω, ο Επιθεωρητής του Α.Σ.Ε.Π. θεώρησε ότι η «κύρια ευθύνη για την παράνομη πρόσληψη και απασχόληση του ανωτέρω προσωπικού ανήκε αν όχι από δόλο τουλάχιστον από βαρεία αμέλεια στον πρόεδρο της ΔΕΥΑ…» και ότι κατόπιν αυτού η υπόθεση έπρεπε να διαβιβασθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα για τον καταλογισμό τυχόν ποινικών ευθυνών και στο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου για τον καταλογισμό πειθαρχικών ευθυνών.
Η ως άνω Έκθεση Επιθεώρησης διαβιβάσθηκε στη συνέχεια στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, ως αρμόδια αρχή για τον καταλογισμό πειθαρχικών ευθυνών.
Ο προσφεύγων, με την από 18.4.2011 έγγραφη απολογία του προς το Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, το από 11.10.2012 υπόμνημά του προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο του άρθρου 234 του ν. 3852/2010 και την προφορική απολογία του ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου κατά την από 11.12.2012 δημόσια συνεδρίασή του (πρακτικό 1/2012), ισχυρίσθηκε ότι η πρόσληψη των ανωτέρω προσώπων από τη ΔΕΥΑ Καρπάθου έγινε για την αντιμετώπιση πραγματικά εποχιακών και παροδικών αναγκών της επιχείρησης, οι οποίες δεν δικαιολογούσαν την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, αφού κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε αδικαιολόγητα την επιχείρηση με την καταβολή πέντε επί πλέον μισθών ετησίως, χωρίς οι εργαζόμενοι να παρέχουν πραγματικές υπηρεσίες κατά το «νεκρό» χρονικό διάστημα μεταξύ της λήξης και της έναρξης των χρονικών περιόδων, κατά τις οποίες εμφανίζονταν εποχιακά οι αυξημένες ανάγκες της επιχείρησης.
Ο προσφεύγων ισχυρίσθηκε περαιτέρω, προσκομίζοντας και σειρά εγγράφων της ΔΕΥΑ και του Δήμου Καρπάθου, ότι, πέραν του ό,τι η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού από τη ΔΕΥΑ Καρπάθου δεν ήταν, εν πάση περιπτώσει, δυνατή για διαφόρους πραγματικούς λόγους (οικονομικούς, έλλειψη ειδικοτήτων και ενδιαφερομένων), την πρόσληψη των ανωτέρω ατόμων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου επέβαλλαν οι ειδικές και εξαιρετικές εποχιακές ανάγκες άμεσης και αποτελεσματικής συντήρησης και λειτουργίας των υδρευτικών και αποχετευτικών εγκαταστάσεων και δικτύων του νησιού.
Και τούτο, διότι η λειτουργία των εν λόγω εγκαταστάσεων και δικτύων ήταν εξόχως προβληματική (δεδομένου ότι η εξυπηρέτηση των υδρευτικών αναγκών γινόταν αποκλειστικά με γεωτρήσεις και μεγάλο αριθμό αντλιοστασίων και πεπαλαιωμένων δικτύων, που εκτείνονταν μάλιστα σε τεράστια εδαφική έκταση, ενώ τα αποχετευτικά δίκτυα λειτουργούσαν επίσης με μεγάλο αριθμό αντλιοστασίων και πεπαλαιωμένων υποδομών και χωρίς βιολογικό καθαρισμό), βρισκόταν δε η λειτουργία αυτή κατά τους θερινούς μήνες, λόγω της σημαντικότατης αύξησης του πληθυσμού της νήσου και των ανωτέρω συνθηκών, σε απολύτως οριακή κατάσταση.
Η κατάσταση αυτή καθιστούσε αναγκαία την πρόσληψη του ανωτέρω εποχιακού προσωπικού, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ακώλυτη και συνεχής προσφορά νερού προς τους οικιακούς καταναλωτές και τις επιχειρήσεις και να αποτρέπεται το ενδεχόμενο σοβαρής ρύπανσης από ενδεχόμενη έκχυση αστικών λυμάτων στη θάλασσα λόγω πιθανής αστοχίας του αποχετευτικού δικτύου. Οι συνθήκες αυτές επιτάθηκαν ακόμη περισσότερο, όπως ισχυρίσθηκε ο προσφεύγων, κατά τα έτη 2009 και 2010, λόγω ειδικότερων, κατά τα έτη αυτά, αναγκών κατασκευής ή εκσυγχρονισμού δικτύων αποχέτευσης και ύδρευσης σε συγκεκριμένες περιοχές της νήσου (πρωτεύουσα και περιοχή από πηγή Μυρτώνα έως Πηγάδια).
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε πράγματι ότι οι ανάγκες αυτές, ενόψει των ειδικών συνθηκών που αντιμετώπιζε η Κάρπαθος σε σχέση με τα μνημονευθέντα προβλήματα λειτουργίας των υδρευτικών και αποχετευτικών υποδομών της, δημιουργούνταν από την πρόσκαιρη και εποχιακή όξυνση των προβλημάτων αυτών λόγω της οριακής χρήσης και λειτουργίας των ανωτέρω υποδομών κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, καθώς και από την αυξημένη πίεση για άμεση αποκατάσταση βλαβών ή αστοχιών κατά την περίοδο αυτή και κατά την αμέσως επόμενη αυτής.
Εκρινε εν τέλει ότι εφόσον δεν αποδείχθηκε ο μη εποχιακός χαρακτήρας των αναγκών, για την κάλυψη των οποίων συνήφθησαν οι επίμαχες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου μεταξύ της ΔΕΥΑ Καρπάθου και των εργαζομένων, δεν στοιχειοθετείται, στις περιπτώσεις αυτές, το πειθαρχικό παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος που αποδόθηκε στον προσφεύγοντα για παράβαση του άρθρου 21 του ν. 2190/1994 σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παρ. 1 του π.δ. 164/2004, λόγω υπέρβασης του χρονικού διαστήματος των 24 μηνών, πέραν του οποίου δεν επιτρέπεται να διαρκεί η απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που καταρτίζονται διαδοχικά.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Δημήτρης Σαλαμαστράκης.
