Ακόμη μια αγωγή κατά του διαβόητου πλέον τραπεζικού διευθυντή, που μετήλθε απίθανων μεθοδεύσεων για την υπεξαίρεση χρημάτων από πελάτες κεντρικού τραπεζικού καταστήματος στη Ρόδο αλλά και κατά της τράπεζας που τον απασχολούσε, υποβλήθηκε χθες ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.
Ο ενάγων διατείνεται ότι την 1η Απριλίου 2015 μετέβη στην τράπεζα προκειμένου να ανοίξει προθεσμιακό λογαριασμό, με την κατάθεση του ποσού των 15.000 €.
Στην απόφασή του αυτή συνέτεινε το γεγονός ότι ο πρώην διευθυντής του καταστήματος του πρότεινε διάφορα “τραπεζικά” προϊόντα με προνομιακό επιτόκιο τα οποία θα μπορούσε ο ίδιος να πετύχει λόγω της ιδιότητάς του και αφήνοντάς του να φανεί κατ’ εξαίρεση για εκείνον λόγω και της προσωπικής γνωριμίας τους.
Την ημέρα και ώρα της επίσκεψής του στην τράπεζα, το σύστημά της (όπως του είπε ο πρώτος εναγόμενος) είχε πρόβλημα, με συνέπεια να μην μπορεί να ολοκληρωθεί η συναλλαγή.
Ο διευθυντής, φέρεται να του πρότεινε υπό την άνω ιδιότητά του, να αφήσει τα χρήματα σε εκείνον, ώστε μόλις αποκαθίστατο το σύστημα, να φροντίσει ο ίδιος για το άνοιγμα του λογαριασμού.
Ο ενάγων δέχθηκε και του ζήτησε, προκειμένου να είναι εξασφαλισμένος, ένα χαρτί, που θα βεβαίωνε ότι η τράπεζα κράτησε το ποσό των 15.000 €, προκειμένου να ανοιχθεί προθεσμιακός λογαριασμός στο όνομα του.
Ο τραπεζικός διευθυντής φέρεται να επέμενε όμως ότι επειδή δεν υπήρχε σύστημα σε λειτουργία δεν μπορούσε να εκτυπωθεί κανένα επίσημο έγγραφο της τράπεζας. Έτσι του πρότεινε, όπως υποστηρίζει ο ενάγων, να του το βεβαιώσει σε ένα απλό λευκό χαρτί, πράγμα που αρνήθηκε, με συνέπεια να του χορηγήσει μία προσωπική του επιταγή, ίσης αξίας, ώστε να νιώθει εξασφαλισμένος.
Η επιταγή αυτή, την οποία είχε έτοιμη, είχε εκδοθεί με φερόμενη ημερομηνία 25.05.2015 εις διαταγήν “εμού του ιδίου”. Ο ίδιος μάλιστα, φέρεται να του είπε «Έχω μία επιταγή για μία άλλη δουλειά, αλλά επειδή δεν ήρθε ο πελάτης θα σου τη δώσω εσένα σαν εξασφάλισή σου, αφού είναι και του ίδιου ποσού, αλλά θα μου την επιστρέψεις σε δυο με τρεις μέρες όταν τα χαρτιά σου θα είναι έτοιμα, γιατί πρέπει να τη δώσω αλλού».
Ο ενάγων υποστηρίζει ότι προκειμένου να μην φανεί περισσότερο δύσπιστος, δέχθηκε να πάρει την επιταγή, στην έκδοση της οποίας δεν συμφώνησε, όπως δεν συμφώνησε και στην ημερομηνία που ετέθη σ’ αυτήν αφού επ’ ουδενί δεν θα συνομολογούσε να εγγυηθεί για την πραγματοποίηση της συναλλαγής τους μετά από δύο περίπου μήνες, θεωρώντας ότι η συναλλαγή του είχε πραγματοποιηθεί ή θα πραγματοποιείτο στο αμέσως προσεχές διάστημα, ήτοι εντός των επόμενων ωρών, αμέσως μετά την αποκατάσταση του συστήματος της τράπεζας.
Ισχυρίζεται ότι έκτοτε επισκέφθηκε το κατάστημα εκ νέου, ζητώντας του να του παραδώσει τη σύμβαση ανοίγματος του λογαριασμού και τον τίτλο αυτής, αλλά και πάλι επικαλούμενος φόρτο εργασίας και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι κάθε φορά ήταν απασχολημένος με άλλες εργασίες της τράπεζας, τον παρακαλούσε να προσέλθει αργότερα ή άλλη μέρα, ώστε να εκτυπώσει τα σχετικά έγγραφα και να του τα παραδώσει.
Την τελευταία μάλιστα φορά που τον είδε στην τράπεζα, φέρεται να σηκώθηκε από το γραφείο του και χαμογελώντας, να είπε στον ενάγοντα: “Μην αγχώνεσαι όλα είναι εντάξει”…
Στην πορεία διαπίστωσε πως ουδέποτε ανοίχτηκε προθεσμιακή κατάθεση ενώ πλέον είναι σχεδόν βέβαιος ότι τα χρήματα τα ιδιοποιήθηκε ο πρώτος εναγόμενος αφού τις μέρες εκείνες ενημερώθηκε από τις δημοσιεύσεις στον τύπο πως παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί με θύματα επίσης άλλους πελάτες της τράπεζας.
Με την αγωγή του ζητά να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή του συνολικού ποσού των 25.000 €, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως.
«Βροχή» πέφτουν οι αγωγές κατά του διαβόητου πλέον τραπεζικού διευθυντή
