Η ομιλία του βουλευτή Δωδεκανήσου Δημήτρη Γάκη στην εναρκτήρια εκδήλωση της «Συνάντησης των Απανταχού Καλυμνίων 2018», που διεξάγεται στην Κάλυμνο το διήμερο 4-5 Αυγούστου:
«Αγαπητοί συμπατριώτες, φίλες και φίλοι!
Οι Έλληνες υπήρξαν ανέκαθεν ένας λαός ταξιδευτής.
Ένας λαός που εξερευνούσε καινούργιους τόπους, πρόκοβε και πολλές φορές μεγαλουργούσε σ’ αυτούς. Ταυτόχρονα, δημιουργούσε εστίες Ελληνισμού σε κάθε γωνιά της Γης. Από την αρχαιότητα ακόμη ο ελλαδικός χώρος βρισκόταν σε μια γόνιμη επαφή με τους Έλληνες της Διασποράς, πολλοί από τους οποίους έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα Ελληνικά πράγματα με το κύρος, τη σοφία και τις γνώσεις τους, την οικονομική ισχύ τους.
Η Κάλυμνος κατέχει μια εξέχουσα θέση σε αυτή την εποποιΐα των αποδήμων.
Νησί ναυτικό πάντοτε, με κατοίκους που έβρισκαν διέξοδο προς τη θάλασσα, η Κάλυμνος των ψαράδων και των σφουγγαράδων, έχει επίσης μια μακρά παράδοση μετανάστευσης προς κάθε μέρος τη Γης.
Η σχέση των αποδήμων με την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα τους ήταν πάντοτε και παραμένει στενή και πολυσχιδής και πάντοτε ζωντανή. Και δύο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μου δίνεται η ευκαιρία να μνημονεύσω σήμερα.
Γνωστή η ιστορία και των δύο σε όλους τους Καλύμνιους.
Ο ένας, ο διαπρεπής διεθνώς επιστήμονας, ο Σκεύος Ζερβός, που παράλληλα με την ακαδημαϊκή του προσφορά, ασχολήθηκε με την Πολιτική και έπαιξε σημαίνοντα ρόλο σε ιστορικές για τον Ελληνισμό και τη Δωδεκάνησο στιγμές. Με πλούσιο επιστημονικό έργο, ένας ακάματος ερευνητής, αφοσιωμένος στην Επιστήμη του, διέπρεψε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τιμήθηκε από διεθνή Ιδρύματα, όπως τα Πανεπιστήμια του Σικάγο και του Ιλινόις. Παράλληλα, σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε με την πολιτική του δράση τις εθνικές υποθέσεις και τα δίκαια της Δωδεκανήσου. Είτε ως απλός στρατιώτης είτε ως πολιτικός άνδρας σε κρίσιμες στιγμές της εθνικής μας Ιστορίας. Κυρίως όμως με την αφοσίωσή του στην υπόθεση της Ελληνικής Παιδείας, όπου άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.
Και ο άλλος, ο Νικόλαος Βουβάλης, ο άξιος επιχειρηματίας και έμπορος, ο μεγάλος ευεργέτης που μέχρι το τέλος της ζωής του αγωνίστηκε για τη Δωδεκάνησο και την Ελλάδα, ενισχύοντάς την με κάθε μέσο, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, ενισχύοντας την Παιδεία και την Υγεία, δρώντας σε όλα του τη ζωή αφοσιωμένος σε αυτό το σκοπό, και υπηρετώντας τον ακόμη και μετά το θάνατό του με το κληροδότημά του, που συνέχισε το έργο του και διατηρώντας το σημαντικό ακόμη και σήμερα.
Κοσμοπολίτες και οι δύο, δεν ξέχασαν ωστόσο ποτέ την πατρίδα, και επέστρεφαν σ’ αυτήν, για να προσφέρουν με κάθε τρόπο που είχαν στη διάθεσή τους, ενισχύοντάς την οικονομικά, πνευματικά, ηθικά.
Μεταφέροντας το όραμα τους για την ανάπτυξη της Καλύμνου, την ευημερία, την προκοπή των κατοίκων της.
Αφήνοντας μάλιστα πίσω, και μετά το θάνατό τους, κληροδότημα την δράση τους.
Αναφέρθηκα ενδεικτικά στις δύο εμβληματικές μορφές της Καλυμνιακής Διασποράς, γιατί η παράδοση αυτή παραμένει και σήμερα ένα ζωντανό κεφάλαιο για την πατρίδα μας.
Οι απόδημοι Καλύμνιοι σήμερα, εξαπλωμένοι σε κάθε γωνιά του κόσμου, συνεχιστές μιας λαμπρής παράδοσης, εξακολουθούν να δημιουργούν και να αποτελούν κιβωτό του ελληνικού πολιτισμού όπου γης. Ζωντανό παράδειγμα του ελληνισμού της εξωστρέφειας, του οράματος για ένα καλύτερο αύριο και της προκοπής.
Και κάθε Αντάμωμα με τους συμπατριώτες μας του εξωτερικού, πρώτης. δεύτερης ακόμη και τρίτης γενιάς, είναι πάντοτε σημαντική, καθώς ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ μας, πολιτισμικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς, και μας θυμίζει την κοινή μας καταγωγή και την κοινή μας αγάπη για την ίδια πατρίδα».
