Με την υπ΄ αρίθμ. 924/31-07-2020 απόφαση του Ζ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου έγινε δεκτή η αίτηση αναιρέσεως που άσκησε Ροδίτης ασφαλιστής για την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 4/2019 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών με 3ετή αναστολή.
Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο με την ίδια απόφαση, που βρίσκεται στο στάδιο της καθαρογραφής, έπαυσε οριστικά την δίωξη εις βάρος του κατηγορούμενου.
Το Πενταμελές Εφετείο Δωδεκανήσου τον είχε κρίνει ειδικότερα, ένοχο με ελαφρυντικά υπεξαίρεσης αντικειμένου ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, που του το είχαν εμπιστευθεί με την ιδιότητα του εντολοδόχου κατ’ εξακολούθηση.
Ο μηνυτής ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα στον τομέα των ασφαλειών και ασφαλιστικών συμβάσεων και διατηρεί ασφαλιστικό γραφείο στη Ρόδο.
Στο πλαίσιο της επαγγελματικής του δραστηριότητας συνήψε τον Νοέμβριο του 2007 με τον κατηγορούμενο σύμβαση συνεργασίας.
Του ανέθεσε συγκεκριμένα υπηρεσίες ανεξάρτητου συνεργάτη κι εκείνος ανέλαβε τη συμβατική υποχρέωση προς υποστήριξη και υποβοήθηση του μηνυτή ασφαλιστή στο πλαίσιο της επαγγελματικής τους συνεργασίας, γνωρίζοντας και συστήνοντας πελάτες στον ασφαλιστή και στη συνέχεια συνάπτοντας στο όνομα και για λογαριασμό του ασφαλιστικές συμβάσεις με τους πελάτες, να εισπράττει για λογαριασμό του τα ασφάλιστρα και να τα αποδίδει μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών από την έναρξη εκάστου ασφαλιστικού συμβολαίου.
Συνομολογήθηκε δε μεταξύ τους, ο κατηγορούμενος, ως ασφαλιστικός σύμβουλος – συνεργάτης, να λαμβάνει επί του καθαρού ασφαλίστρου τη συμφωνηθείσα μεταξύ του ιδίου και του μηνυτή «προμήθεια», η οποία ανερχόταν σε ποσοστό 15% επί του καθαρού ασφαλίστρου μειωμένου κατά τον αναλογούντα επί της προμήθειας φόρο ποσοστού 30%, το δε υπολειπόμενο ποσό, το οποίο προκύπτει από το μαθηματικό τύπο [μικτά ασφάλιστρα – (προμήθεια – φόρος προμήθειας)], να το αποδίδει ο κατηγορούμενος στον ασφαλιστή.
Ο κατηγορούμενος φέρεται να εισέπραξε από 93 ασφαλισμένους πελάτες για λογαριασμό του μηνυτή ασφαλιστή μικτά ασφάλιστρα συνολικού ποσού 13.069,81 ευρώ κι ενώ όφειλε να αποδώσει στον ασφαλιστή συνολικά το χρηματικό ποσό των 12.189,18 ευρώ εντός δύο μηνών από την έναρξη εκάστου εκ των συναφθέντων ασφαλιστηρίων συμβολαίων δεν το έπραξε.
Ο κατηγορούμενος, απολογούμενος αρνήθηκε την κατηγορία, που του αποδίδεται, και ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος προμηθευόταν ασφαλιστήρια, όχι ως εντολοδόχος του εγκαλούντος προκειμένου να τα πωλήσει για λογαριασμό του προς τρίτους και να αποδώσει σε αυτόν το αντίτιμο, αλλά επί πιστώσει και κατά κυριότητα για λογαριασμό του κατόπιν παραγγελίας (excharge order) προκειμένου να τα μεταπωλήσει σε διάφορους πελάτες του για δικό του λογαριασμό έναντι του συμφωνηθέντος με τον εγκαλούντα ποσοστού κέρδους, και όχι έναντι συμφωνηθείσας «προμήθειας».
