Πολυσυζητημένα τα θέματα της οδικής συμπεριφοράς οδηγών ή άλλων για τη διεκδίκηση λίγης απόστασης στο οδόστρωμα από κάθε άνθρωπο που θέλει να μετακινηθεί με οποιοδήποτε μέσον και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Ο εργαζόμενος για να πάει στην εργασία του, τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μεταφέρουν τους επιβάτες, οι γονείς να μεταφέρουν τα παιδιά τους στα σχολεία και στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, οι επαγγελματίες οδηγοί, οδηγοί πούλμαν, ταξί, επαγγελματικών φορτηγών κλπ για να μεταφέρουν ανθρώπους ή ακόμα και όσοι μεταφέρουν υλικά και εμπορεύματα, χρειάζονται ανοικτούς δρόμους για να μετακινηθούν. Ανοικτούς δρόμους χρειάζονται και τα πυροσβεστικά οχήματα, τα ασθενοφόρα, τα οχήματα ων ειδικών δυνάμεων και της αστυνομίας. Τέλος, δρόμους χρειάζονται και οι αθλούμενοι και αθλητές προκειμένου να προπονηθούν επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά.
Η ανάγκη για άθληση σε εξωτερικούς χώρους μετετράπη σε κατοχυρωμένο δικαίωμα και σωτήρια στην εποχή του Covid 19 που διανύουμε στις μέρες μας. Οι πολίτες κατά τη διάρκεια της καραντίνας άλλοι περισσότερο ή άλλοι λιγότερο έβγαιναν λίγο έξω για σωματική άσκηση μιας και τα γυμναστήρια ήταν κλειστά για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας από τη μετάδοση του Κορωνοϊού.
Το τελευταίο διάστημα τα αθλήματα σε εξωτερικούς χώρους και δρόμους αναπτύσσονται διαρκώς. Ειδικότερα δε η ποδηλασία δρόμου που αν και είναι ένα οργανωμένο και εντυπωσιακό άθλημα, εντούτοις δεν υπάρχουν υποδομές στους δρόμους για την ασφαλή διέλευση των ποδηλατών. Κατά πλειοψηφία δε σε δρόμους που κατασκευάζονται ή δημοπρατούνται ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν μελέτες για ποδηλατόδρομους παραπλεύρως του κύριου οδικού δικτύου. Παράλληλα πολλαπλασιάζονται και οι δρομείς που αθλούνται στον δρόμο αλλά και επισκέπτες τουρίστες που θέλουν να περιηγηθούν στο νησί με το ποδήλατό τους.
Το παρόν κείμενο δεν έχει κανένα επικριτικό χαρακτήρα ιδιαίτερα απέναντι σε πολίτες που βιάζονται να μετακινηθούν και συναντούν ποδηλάτες στους δρόμους τους. Οι ανάγκες όλων είναι κατανοητές και σεβαστές, αλλά εδώ μιλάμε για συνύπαρξη μέσα σε δρόμους που ασφυκτιούν από ενέργεια, αυτοκίνητα κάθε είδους και κυβισμού αλλά και δρόμοι γεμάτοι κακοτεχνίες που λειτουργούν σαν παγίδες για τους «ευπαθής» που χρησιμοποιούν το οδόστρωμα, είτε πρόκειται για πεζούς, είτε πρόκειται για ποδηλάτες είτε πρόκειται για οδηγούς μοτοποδηλάτων. Άλλωστε κάθε χρόνο σημειώνονται πολλά ατυχήματα ποδηλατών στο δρόμο και αρκετά από αυτά μοιραία.
Εκτός των οχημάτων, σχάρες όμβριων υδάτων με περσίδες με ένα λάθος ελιγμό μετατρέπονται σε παγίδες, ελλιπής σήμανση, εξασθενημένος φωτισμός, σβησμένες διαβάσεις, χαλασμένα φανάρια, κακοφτιαγμένα πεζοδρόμια και τέλος επικίνδυνα κολωνάκια που σε περίπτωση πτώσης μπορεί να θεωρηθούν φονικά, είναι μερικά από τα προβλήματα που υπάρχουν στους δρόμους και γίνονται αντιληπτά είτε από πεζούς είτε από ποδηλάτες. Για τις λακκούβες δεν αναφερόμαστε είναι χιλιοειπωμένα…
Η ανάγκη του οδηγού για προσπέρασμα ίσως αποβεί μοιραία στην ανάγκη του ποδηλάτη για να προπονηθεί. Η κατάλληλη μέριμνα από την Πολιτεία και η αναθεώρηση στις ανάγκες όλων των πολιτών και δημοτών θα βοηθούσε στην αρμονική συνύπαρξη όλων και το σεβασμό μας προς τον συνάνθρωπο ακόμα και στο επίπεδο του αθλητισμού. Η αλλαγή στη νοοτροπία των πολιτών και των όσων χρησιμοποιούν το οδόστρωμα μπορεί να κτιστεί με την πάροδο του χρόνου για ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες της επόμενης γενιάς.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Απόφ.Τμ. Μεσογειακών Σπουδών ΠΑ Απόφ. ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου ΕΠΑΙΚ & ΠΕΣΥΠ Αθλήτρια Τριάθλο
