Το βλέπω παντού. Οχι μόνον στα λαϊφσταλίστικα sites, αλλά και σε έγκριτα και τα αποκαλούμενα σοβαρά ΜΜΕ. «Που πήγε ο Κώστας Καραμανλής». Για αγνώστους- τουλάχιστον σε εμένα- λόγους πάντα είχαν ένα ειδικό βάρος οι εκδρομές Καραμανλή. Δεν περνούσε τριήμερο, γιορτές και πανηγύρεις που να μην είχαμε λεπτομερή ενημέρωση που πήγε, τι έφαγε στην τοπική ταβέρνα, ποιους συνάντησε, που περπάτησε κι άλλες βουκολικές λεπτομέρειες. Αντε να υποθέσω ότι η «είδηση», είχε να κάνει με το γενικότερο κλίμα χαλαρότητας των τριημέρων όλων μας, τις εποχές που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Τώρα όμως, τι νόημα έχει να μαθαίνουμε ότι ο Κώστας Καραμανλής πήρε βαρκάκια στη σειρά, να φέρει γύρα τα νησιά Μύκονο, Τήνο, Πάρο, να ψάξει σε ακρογιαλιές σ’ Αλόννησο και Σκιάθο, να πεταχτεί μέχρι την Ψέριμο, όπου έφαγε κατσικάκι, θαλασσινά και φανουρόπιτα; Οτι συναντήθηκε με κάποιους προσωπικούς του φίλους; Οτι έδειχνε ιδιαίτερα ευδιάθετος; Προφανώς, όπως λέει και ο φίλος Α. Ζαμπούκας, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με το απόλυτο ιδανικό πρότυπο του Νεοέλληνα! Δεν είναι απλά κάποιος που βρέθηκε εκεί τυχαία. Είναι ο πιο αυθεντικός Ελληνας καλοφαγάς! Είναι αυτός που ξέρει πού τρώει, πώς τρώει και μετά, πώς να μην μιλάει πολύ για να απολαύσει την χώνεψη!
Με μουσικό χαλί «Στη Σέριφο ήσουν πουλί, στη Ρόδο ήσουν παγώνι, στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί, στην Άνδρο ανεμώνη»
