«Το 3ο μνημόνιο βελτίωσε τη θέση της χώρας», μας εξηγεί η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου σε άρθρο της στην «Αυγή».
Ινα πληρωθεί το ρηθέν του Παγκάλου, τον μακρινό Νοέμβριο του 2010 «Το μνημόνιο είναι ευκαιρία, είναι ευτυχία για τον τόπο», μιλώντας για το δικό του(ς) 1ο μνημόνιο.
Μιλάμε για την απόλυτη ευτυχία, από τη στιγμή που έχουν υπάρξει από τότε άλλα δύο.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δύο δηλώσεις: μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση. Με το γνωστό: «οι άλλοι δεν έκαναν τίποτε, εμείς τα κάνουμε όλα καλύτερα μπλα…μπλα…»
Ευτυχία δεν ξέρω αν είναι το μνημόνιο. Ευκαιρία όμως να πάνε σπίτι τους όσοι έκαναν ερείπια μια χώρα ολόκληρη και αναξιοπρεπείς τους κατοίκους της είναι! ‘Ολοι όσοι τώρα μέσα απ’ αυτά τα ερείπια ήρθαν ως «σωτήρες», κάνουν αυτοκριτικές, αναλαμβάνουν πολιτικό κόστος, αναβαπτίζονται σε κολυμπήθρες νέων κομμάτων και κυρίως ομολογούν την ανικανότητά τους.
Γιατί αν είναι αλήθεια ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν, τότε, ως λαός, έχουμε μεγάλο πρόβλημα…
