Ευδοκίμησε η αγωγή της “Γενικής Τεχνικής ΑΕ” κατά του Δήμου Ρόδου

Με την υπ’ αρίθμ. 200/2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου έγινε δεκτή η έφεση που άσκησε η τεχνική εταιρεία “Γενική Τεχνική ΑΕ” και ευδοκίμησε αγωγή της κατά του Δήμου Ρόδου.
Η εταιρεία άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου το έτος 2008 αγωγή στρεφομένη κατά του Δήμου Καλλιθέας, τον οποίο διαδέχθηκε ο Δήμος Ρόδου. Εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 45/2018 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου και ακολούθως η υπ’ αρίθμ. 43/2020 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου που απέρριψε την αγωγή.
Με την αγωγή της η ενάγουσα εκθέτει ότι δυνάμει άτυπων διαδοχικών συμβάσεων πώλησης με τον Δήμο Καλλιθέας, τον οποίο διαδέχθηκε ο Δήμος Ρόδου, σύμφωνα με το Ν.3852/2010, του πώλησε οικοδομικά υλικά και σκυρόδεμα κατά τα έτη 2004 – 2006, συνολικής αξίας 92.336,59 ευρώ. Ότι μολονότι τα υλικά αυτά παραδόθηκαν στον εναγόμενο, ουδέποτε καταβλήθηκε το τίμημά τους. Με βάση το ανωτέρω ιστορικό ζητεί με απόφαση, που θα κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, ως καθολικός διάδοχος του Δήμου Καλλιθέας – Ρόδου, να της καταβάλει το συνολικό ως άνω ποσό λόγω των μεταξύ τους διαδοχικών συμβάσεων πώλησης, άλλως λόγω του ό,τι αυτός κατέστη αδικαιολόγητα πλουσιότερος σε βάρος της περιουσίας της, χωρίς νόμιμη αιτία, νομιμοτόκως από την επομένη της έκδοσης εκάστου τιμολογίου – δελτίου αποστολής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση καθώς και να επιβληθούν σε βάρος του τα δικαστικά της έξοδα. Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι οι σχετικές αξιώσεις της ενάγουσας έχουν υποπέσει σε παραγραφή, καθώς από το τέλος του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο γεννήθηκαν οι επίδικες αξιώσεις και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτών ήτοι από 31-12-2004, 31-12-2005 και 31-12-2006 και μέχρι την άσκηση της κρινόμενης αγωγής, παρήλθε χρονικό διάστημα μείζον της πενταετίας.
Ειδικότερα, η αγωγή κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου την 15η.10.2008, ωστόσο, δεν έγινε επίδοση της αγωγής εντός της πενταετίας από τα ανωτέρω αναφερόμενα χρονικά διαστήματα, καθώς η 2356Ε/20.10.2008 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή είναι άκυρη και ως εκ τούτου δεν επέφερε τη διακοπή της πενταετούς παραγραφής.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η παραγραφή της αξίωσης της ενάγουσας, η οποία άρχισε στις 31-12-2004, ήτοι στο τέλος του έτους εντός του οποίου η αξίωση αυτή γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική της επιδίωξη, και η οποία, επειδή αφορά απαίτηση κατά Ο.Τ.Α. διακόπτεται μόνο με τους ειδικά προβλεπόμενους στο άρθρο 93 του Ν. 2362/1995 (και ήδη άρθρο 143 του Ν. 4270/2014) τρόπους, μεταξύ των οποίων η υποβολή της υπόθεσης στο Δικαστήριο με έγερση σχετικής αγωγής, διακόπηκε στις 20-10-2008, εν συνεχεία δε εκ νέου στις 25-6-2009 (με την επίδοση προς τον εναγόμενο της από 10-6-2009 και με αριθμό κατάθεσης 707/2009 κλήσης), στις 3-6-2010 (με την αναβολή της υπόθεσης από το πινάκιο), στις 10-11-2014 (με την επίδοση προς τον εναγόμενο της από 5-11-2014 και με αριθμό κατάθεσης 275/2014 κλήσης), στις 5-10-2015 (με την επίδοση προς τον εναγόμενο της από 1-10-2015 και με αριθμό κατάθεσης 184/2015 κλήσης) και στις 12-3-2018, με τη δημοσίευση της υπ’ αριθμ. 45/2018 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου.
Με την απόφασή του το Εφετείο υποχρεώνει τον Δήμο Ρόδου, να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 88.867,11 € με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Την υπόθεση χειρίστηκε η δικηγόρος κ. Ευανθία Μπόνη.