Κυριακή κοντά γιορτή.
Πέρασαν οι ημέρες των προετοιμασιών, για άλλους γρήγορα, για άλλους πιο αργά, για όλους όμως με έκδηλο το ενδιαφέρον για τον ερχομό της μεγάλης γιορτής.
Πολλοί πάλεψαν, πολλοί έχασαν την ζωη τους, για να μπορούμε εμείς σήμερα, την Κυριακη, να γιορτάζουμε την συμμετοχή μας στην επιλογή των αρχόντων, ισως σήμερα θεωρείται αυτονόητη η συμμετοχή του πολίτη στην διαδικασία εκλογής αυτών που θα τον Κυβερνήσει, κάτι όμως που στο παρελθόν κόστισε αγώνες και αίμα.
Γυρνώντας την ματιά μας λίγο πίσω, θα διαπιστώσουμε πόσο λίγα είναι τα χρόνια, που θεσπίστηκε η καθολική ψηφοφορία, χωρίς περιορισμούς και προσκόμματα.
Ακόμα και στις δήθεν προηγμένες χώρες της Ευρώπης, η ηλικία της καθολικής ψηφοφορίας, μόλις ξεπερνά τα διακόσια χρόνια και η ψήφος των γυναικών λιγότερα των εκατό.
Ιστορικά η πρώτη θεσμοθετημένη καθολική ψηφοφορία, είχε αρνητικό πρόσημο, ήταν ο εξοστρακισμός, ή οστρακισμός, αυτό που θέσπισαν οι Αθηναίοι, για να εξορίζουν αυτούς, που θεωρούσαν επικίνδυνους για την καθεστηκυία τάξη.
Θεωρητικά σήμερα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, είναι απόλυτα κατοχυρωμένα δικαιώματα, χωρίς όμως να εχουν εξαλειφθεί διάφοροι άλλοι παράμετροι και παράγοντες, οι οποίοι στρεβλώνουν και τις διαδικασίες και αλλοιώνουν τα εκλογικά αποτελέσματα.
Εκλογικοί Νόμοι, εκλογικά Συστήματα, Οικονομικοί παράγοντες, Γεωπολιτικές Συμμαχίες, δομές παράπλευρων εξουσιών, διαμορφώνουν το κλίμα και το περιβαλλον, που να είναι θετικό στην υλοποίηση των στοχεύσεων των δυνατών.
Δεν είναι ιστορικά λίγες οι φορές, που τα εκλογικά αποτελέσματα, βρισκόντουσαν σε δυσαρμονία με το κοινωνικά ζητούμενο.
Δεν είναι πάντα εύκολο και απλό, ο πολίτης να σπάσει το σφιχτό δίχτυ της αναγκαιότητας, να αποστασιοποιηθεί από το προσωπικό του πρόβλημα, από την ανάγκη επίλυσης του και να διαρρήξει δεσμούς ιδιοτελούς συμφέροντος, που οδηγούν στην υποτέλεια και την απεμπόληση της ελεύθερης επιλογής.
Είναι βέβαιο, ή κοινά αποδεκτό, πως το πολίτευμα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στις όποιες μορφές του, παρά τις στρεβλώσεις που υπάρχουν, είναι ότι καλύτερο εχουν βιώσει οι άνθρωποι.
Παρά την αποδοχή αυτής της άποψης, δεν μπορεί να μην υπάρχει και η παραδοχή ότι δεν υπηρετεί, τα τρία βασικά γνωρίσματα της Δημοκρατίας, την Ισηγορία, την Ισονομία και την Ισοκρατία.
Τα Κυβερνητικά Συστήματα που εχουν επιλεγεί και ειδικά αυτό της χώρας μας, διακρίνονται για την τάση του Υπερσυγκεντρωτισμού και την δημιουργία κλειστών ομάδων διαχείρισης της εξουσίας.
Η δημιουργία των Εθνικών Κρατών, σαν αντίδωρο, πρόσφερε στους πολίτες, λίγα δικαιώματα και ψήγματα πολιτικής ελευθερίας, για την διατήρηση των οικονομικών συμφερόντων της κάθε μορφής άρχουσας τάξης.
Το κάθε μορφής και σχήματος μόρφωμα εξουσίας, παρέμενε και εν πολλοίς παραμένει και σήμερα, μακριά από τον πολίτη, στον οποίο προσφέρεται και πάλιν ως αντίδωρο, το δικαίωμα της ψήφου που χωρίς την αρχή της ανακλητότητας και του απολογισμού, καθίσταται λευκή επιταγή τετραετίας.
Η άσκηση πολιτικής εκχωρείται σε αντιπροσώπους, οι οποίοι λειτουργούν και αποφασίζουν για τον πολίτη, χωρίς τον πολίτη και με την μορφή που εχουν πάρει η εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία, μακριά από τον πολίτη και τα προβλήματα του.
Οι δομές εξουσίας που βρισκόντουσαν και βρίσκονται δυστυχώς μόνο, ως θεσμοί και όχι ουσιαστικά, πιο κοντά στον πολίτη και τα προβλήματα του, είναι οι θεσμοί της Αυτοδιοίκησης, Δήμοι και Περιφέρειες.
Οι τάσεις υπερσυγκέντρωσης των εξουσιών και η δημιουργία κλειστών ομάδων διαχείρισης, με την ψευδεπίγραφη επίκληση της αναγκαιότητας ύπαρξης επιτελικού Κράτους, αποδυνάμωσαν τους θεσμούς της αυτοδιοίκησης και τους μετέτρεψαν σε εκτελεστικά όργανα των κεντρικών Κυβερνήσεων.
Οι αυριανές εκλογές, εάν υπήρχε συναίσθηση της βαρύτητας τους και το πόσο τα αποτελέσματα τους επηρεάζουν την ζωη του πολίτη, θα έπρεπε να εχουν κυρίαρχη απαίτηση και σύνθημα τους, την απαίτηση αλλαγής και ενδυνάμωσης των θεσμών της Αυτοδιοίκησης.
-Απαίτηση για Περιφέρειες ως θεσμού προγραμματισμού και επιλογής πολιτικών, συμβατών με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής και των δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού.
-ΔΗΜΟΙ διοικητικά αυτοτελείς και οικονομικά αυτοδύναμοι, η έλλειψη διοικητικής αυτοτέλειας και οικονομικής αυτοδυναμίας, τους καθιστά θεσμούς έκδοσης πιστοποιητικών και ιδιωτικοποίησης διαχείρισης, των ελαχίστων κοινωνικών αγαθών που τους απόμειναν, με Κυβερνητικές εντολές και μεθοδεύσεις.
-Αδήριτη ανάγκη, ο καθορισμός αποκλειστικών αρμοδιοτήτων και η κατάργηση της Ελληνικής έμπνευσης των συναρμοδιοτήτων, για πολλά θέματα, συναρμόδιοι είναι δέκα και δεκαπέντε φορείς, Υπηρεσίες και Οργανισμοί.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, κανένας ΔΗΜΑΡΧΟΣ δεν μπορεί να υπερβεί, τον ρόλο του ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ.
Εάν δεν υπάρξουν αυτές οι αλλαγές, τότε δεν υπάρχει η ανάγκη των αυτοδιοικητικών εκλογών, ισως σε λίγο μας πουν, ότι προτιμότερο είναι τους δήμους, να τους διαχειρίζονται επιλεγμένοι ΜΑΝΑΤΖΕΡ.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 6/10/2023
