Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες στην Νέα Αριστερά, ενόψει του πρώτου συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί 7-10 Νοεμβρίου, κατά το οποίο θα συγκροτηθεί ως κόμμα.
Σκοπός του συνεδρίου είναι να καθοριστούν τα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, καθώς και οι στόχοι του κόμματος.
Για αυτή την προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά και για τις εξελίξεις στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» η κυρία Κατερίνα Σαράντη, η οποία ήταν υποψήφια ευρωβουλεύτρια με την Νέα Αριστερά στις πρόσφατες εκλογές.
Στη συνέντευξή της, δηλώνει πως στην Νέα Αριστερά νιώθουν δικαίωση για όσα σήμερα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο όπως τονίζει δεν είναι μια διαδικασία που τους αφορά, καθώς έχουν χαράξει τη δική τους πορεία με σημείο αφετηρίας το ιδρυτικό συνέδριο του Νοεμβρίου.
• Κυρία Σαράντη, θέλω να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και θα ήθελα το σχόλιό σας.
Οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δυστυχώς ξεπέρασαν ακόμα και τις δικές μας δυσοίωνες προβλέψεις. Ο κ. Σ. Κασσελάκης κατ’ εμέ δεν έδωσε τον απαραίτητο χρόνο να αφουγκραστεί εάν πραγματικά τον χρειαζόταν το κόμμα ή όχι. Οπότε είναι ώρα να κάνει ένα βήμα πίσω και να δεχτεί την ήττα. Η ήττα και η αποτυχία είναι απλώς μέρος της ζωής, συμβαίνει. Κυρίως θεωρώ απαράδεχτη την όποια θεωρία περί εσωτερικών εχθρών ακόμα και στην περίπτωση που δεχτώ πως υπάρχουν, οπότε δυσκολεύομαι να ταυτιστώ με όποιον την υιοθετεί. Από εκεί και πέρα τους εύχομαι να βρουν νέες υγιείς ισορροπίες τόσο ως μονάδες, όσο κι ως συλλογικότητα.
• Γιατί εκτιμάτε ότι έφτασε σε αυτό το σημείο;
Ως εξωτερικός παρατηρητής αλλά και με την απειροελάχιστη κομματική ζωή μου, μοιάζει η αιτία να είναι η μη ουσιαστική ζύμωση μεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Λαμβάνω υπόψιν μου και την περίπτωση του ό,τι δεν πέτυχε η διεύρυνση. Τεχνικά, θεωρώ πως το μεγάλο λάθος βρίσκεται στο καταστατικό. Οι εκλογές του προέδρου σε ένα κόμμα, δεν νομίζω ότι έχει νόημα να γίνονται σχεδόν κατ’ αναλογία των εθνικών εκλογών. Ποιο το νόημα ύπαρξης κομμάτων εάν μπορώ να ψηφίσω πρόεδρο για το ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα για την Νέα Δημοκρατία αλλά και την Νέα Αριστερά δηλώνοντας φίλος/η του κόμματος; Ίσως υπερβάλλω, ειλικρινά όμως άρχισα να μην το κατανοώ. Ταυτόχρονα η κρίση αφορά στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ακόμα κι αν εκφράζεται η κρίση στον πιο αδύνατο κρίκο, το σύστημα είναι αυτό που δυσλειτουργεί. Ως Νέα Αριστερά, παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Καλώς ή κακώς παρατηρείται μια δεξιά στροφή πανευρωπαϊκά και η Νέα Αριστερά προσπαθεί να κρατήσει το αντίβαρο στα αριστερά.
• Η συζήτηση για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ σε ποιο βαθμό αφορά, αν αφορά, την Νέα Αριστερά; Υπάρχουν περιθώρια επανένωσης, προφανώς υπό προϋποθέσεις;
Πέρα από ένα αίσθημα δικαίωσης, δεν νομίζω πως μας αφορούν άμεσα οι εξελίξεις. Αυτή τη στιγμή χτίζουμε τα δικά μας θεμέλια. Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ βρίσκεται σε έντονη εσωτερική κίνηση, παραμένοντας ακόμα άγνωστο το νέο σημείο ισορροπίας. Υπομονή, θα έρθει η στιγμή που θα δοθούν απαντήσεις.
• Στην Νέα Αριστερά, σε ποιο στάδιο βρίσκεται σήμερα η οργάνωσή της; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα;
Η Νέα Αριστερά αυτή τη στιγμή συντάσσει το καταστατικό και τις θέσεις της. Ξεκινάει ο προσυνεδριακός μας διάλογος και 7-10 Νοεμβρίου θα γίνει το ιδρυτικό συνέδριο.
• Και ποιος είναι ο στόχος; Σε ποιους απευθύνεται;
Την Νέα Αριστερά την αφορά ο αριστερός προοδευτικός κόσμος. Αναπτύσσει καθαρές θέσεις με αιχμές. Στοχεύει να κινητοποιήσει τον απογοητευμένο κόσμο της Αριστεράς ή και όσους συντάσσονται με τις θέσεις της αλλά βρίσκονται εκτός πολιτικής σκηνής. Απευθύνεται στον κόσμο της εργασίας, τους μισθωτούς, σε ομάδες ανθρώπων που δεν ευνοούνται από τη σημερινή συνθήκη. Σε ανθρώπους που έχουν καταλάβει τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και τους αφορά η έννοια της κλιματικής δικαιοσύνης.
Θα ήθελα να σημειώσω πως στην Νέα Αριστερά οι γυναίκες συμμετέχουν κατ’ αναλογία με τους άντρες. Δεν νομίζω να ακούσετε ποτέ από εμάς τη φράση «δεν βρίσκουμε γυναίκες». Στην Νέα Αριστερά έχουν θέση και φωνή τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητας, τα ανάπηρα άτομα, οι μετανάστες-τριες, πρόσφυγες και προσφύγισσες και οι Ρομά.
• Η πρόταση για ευρύτερες συνεργασίες στον χώρο της Αριστεράς είναι κάτι που σας απασχολεί;
Ναι, σε προγραμματική βάση και όχι με σκοπό τις πρόσκαιρες συγκολλήσεις. ’Έχουν ήδη κατατεθεί από την Νέα Αριστερά έξι προγραμματικές προτάσεις – αφετηρία για τη συγκρότηση ενός Λαϊκού Mετώπου στην Ελλάδα από τα αριστερά.
• Μετά τον αθλητισμό κυρία Σαράντη, έχετε μπει ενεργά και στην πολιτική. Ησασταν υποψήφια στις εθνικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε η ένταξή σας στην Νέα Αριστερά και η συμμετοχή σας στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών και παράλληλα παραμένετε ενεργή στον πρωταθλητισμό. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Η κομματική ζωή ξεκίνησε αναπάντεχα έπειτα από την πρόταση της νομαρχιακής νοτίου συγκροτήματος Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ για πολιτική συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στα Δωδεκάνησα. Βέβαια ήδη παρακολουθούσα τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοτική παράταξη «Ανοιχτή Πόλη» όσο ζούσα στην Αθήνα με έμφαση την εξέλιξή του ως προς την αναπηρία και τα δικαιώματα των καταπιεσμένων ομάδων του πληθυσμού. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι είχε ήδη ανοίξει ο δρόμος στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ σε χειραφετημένα συνανάπηρα άτομα, φίλους και συνοδοιπόρους, υποστηρικτές της δικαιωματικής προσέγγισης της αναπηρίας. Οπότε δεν ήταν τόσο δύσκολο να αποδεχτώ, όμως έχοντας κυριολεκτικά μηδαμινές προσλαμβάνουσες από την τοπική πολιτική σκηνή. Ίσως ήταν παράδοξο ότι βάσισα την απόφασή μου αποκλειστικά σε συνάρτηση της αθηναϊκής και κεντρικής πολιτικής σκηνής.
• Συνδυάζονται εύκολα, ο πρωταθλητισμός και η πολιτική;
Αυθόρμητα θα πω όχι ή έστω δεν τα κατάφερα. Τον τελευταίο χρόνο με συνεπήρε η πολιτική. Ήταν απανωτές οι εκλογικές αναμετρήσεις και συνέπιπταν με τις αγωνιστικές περιόδους. Σκοπεύω όμως να το διορθώσω. Διαμορφώνω ένα πλάνο επαναφοράς στον αθλητισμό. Θα το προσπαθήσω, γιατί εν τέλει άφησε θετικό αποτύπωμα η εμπλοκή με την πολιτική κι ας ήταν εντελώς εκτός προσωπικών στόχων. Για να το γειώσω, ο συνδυασμός εξαρτάται από την υποστηρικτική ομάδα τόσο στην πολιτική όσο και στον πρωταθλητισμό. Παράλληλα εξαρτάται από τον βαθμό εμπλοκής στην πολιτική, όσο και από το άθλημα. Σε γενικές γραμμές όμως ναι, όλα συνδυάζονται. Πιστεύω ότι οι αθλητές/τριες καλό είναι να είναι πολιτικοποιημένα όντα κι όχι ανθρώπινες μηχανές επιδόσεων, πόσω δε τα ανάπηρα άτομα που ταυτόχρονα διεκδικούμε τα αυτονόητα.
• Εκπροσωπώντας στην πολιτική τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, ποιον στόχο έχετε θέσει; Ποια θέματα θέλετε να αναδείξετε;
Η αλήθεια είναι πως με διακάτεχε η αντίληψη ότι είμαι μια πολίτης του κόσμου που γεννήθηκα και κατοικώ (κατά καιρούς) στη Ρόδο. Αδυνατώ να περιοριστώ νοητικά στο νησί. Άλλωστε η πολιτική στη Ρόδο δεν μπορεί να αποκοπεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, από τη κατάσταση στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, τον κόσμο ολόκληρο! Κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στη Μέση Ανατολή, διότι απέχουμε μερικά χιλιόμετρα, άρα ας συζητήσουμε για τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», τη γενοκτονία στη Γάζα, αλλά και τη γενικευμένη πολεμική αναταραχή. Θα συνεχίσω γενικολογώντας για το πώς θέλω να βλέπω τη Ρόδο και ευελπιστώ να ταυτίζεται ο κόσμος μαζί μου.
Αρχικά το όραμά μου είναι η Ρόδος να σταματήσει να ετεροπροσδιορίζεται. Να είναι ένας τόπος που διατηρεί τον τοπικό του χαρακτήρα, ταυτόχρονα όμως είναι αρκετά ασφαλής και ανοικτός στην πολυπολιτισμικότητα. Ένα κέντρο παραγωγής πολιτισμού, ανάπτυξης του αθλητισμού (όχι μόνο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ) και γιατί όχι της επιστήμης. Έχουμε στη Ρόδο ένα δημόσιο πανεπιστήμιο. Ας το στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Είναι ο φάρος μας το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ένας τόπος που δεν βλέπει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες σαν εισβολείς αλλά ως ευκαιρία, που διεκδικεί την υγιή συνύπαρξη, την ενσωμάτωση, που μεταβολίζει τον φόβο για το άγνωστο, σε δύναμη. Ένα κέντρο συνάντησης του Βορρά με την Ανατολή. Δεν είμαστε μόνο ήλιος και θάλασσα. Μα ακόμα και για αυτά απαιτείται παιδεία και ικανότητα σύνδεσης με τη φύση για να διατηρηθούν.
Οραματίζομαι έναν τόπο που πλουτίζει από την ποικιλότητα του ανθρώπου, δεν νοιώθει απειλή από αυτήν ή δεν την τοποθετεί στο περιθώριο. Σέβεται το περιβάλλον, τη φύση, δεν επεμβαίνει βίαια πάνω της γεμίζοντάς την μπετόν ή βάζοντας μπουρλότα τους βράχους. Όχι έναν τόπο που δεν υπολογίζει τη φέρουσα ικανότητα, την αντοχή των αρχαιολογικών μνημείων, τη διαθεσιμότητα του νερού, της ενέργειας, τον ρυθμό απομάκρυνσης των απορριμμάτων.
Έναν τόπο που να μπορεί να σταθεί αυτόνομα, που αναπτύσσει τον πρωτογενή τομέα. Ορίστε ένας τομέας που δε γνωρίζω, αλλά πιστεύω ότι οφείλουμε να δώσουμε έμφαση. Ο τουρισμός μπορεί να είναι ευκαιρία πλούτου, όχι μόνο υλικού για όλα τα παραπάνω κι όχι να αποτελεί αιτίας καταστροφής τοποθετώντας παντού θεόρατα δυσαρμονικά με τη φύση ξενοδοχεία από μπετόν. Πέρασε αυτή η εποχή, η φύση φωνάζει ότι πρέπει να αλλάξουμε.
Ο δρόμος της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού που όσο περνάν τα χρόνια βλέπω να αναπτύσσεται με τρόπο που αυξάνει τις ανισότητες, με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Οι ανισότητες και η βίαιη παρέμβαση στη φύση είναι ο κίνδυνος κι όχι οι άμαχοι, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που φτάνουν με τα φουσκωτά. Ευτυχώς όμως μέσα στη δυστροπία υπάρχουν ορισμένα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που με κάνουν να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα.
