Καθημερινά τα στελέχη του Λιμενικού που υπηρετούν στα νησιά του βορείου Αιγαίου και στα Δωδεκάνησα δίνουν μάχη με το χρόνο προκειμένου να σώσουν πρόσφυγες που κινδυνεύουν. Σε αρκετές περιπτώσεις το καταφέρνουν. Σε κάποιες άλλες όχι.
Και όταν επιστρέφουν πίσω στις ελάχιστες ώρες ξεκούρασης θα πρέπει να δώσουν έναν άλλο «αγώνα». Συνήθως μέσα τους. Συνήθως μόνοι τους για να μην επιβαρύνουν τους οικείους τους και χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη. Να καταπολεμήσουν τις άσχημες σκέψεις, τους «εφιάλτες» που τους προκάλεσε μια ακόμη επιχείρηση έρευνας – διάσωσης που δεν είχε αίσιο τέλος. Ειδικά όταν ανάμεσα στα θύματα είναι παιδιά και βρέφη.
Και αυτό θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν πριν αντικρύσουν ή μιλήσουν στο τηλέφωνο με τους δικούς τους ανθρώπους. Όπως λένε ο πιο συχνός τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων είναι να μην συζητούν για αυτά τα γεγονότα. Μια τακτική που συνήθως ακολουθούν εθελοντές διασώστες, δύτες ακόμα και ιδιώτες που εμπλέκονται σε διασώσεις προσφύγων.
Και σημειώνουν ότι το ψυχικό «φορτίο» που κουβαλούν είναι μεγάλο και ολοένα και πιο βαρύ μέρα με τη μέρα. Αλλά επειδή δεν υπάρχει χρόνος για ψυχολογική ξεκούραση επιστρέφουν κάθε φορά στην υπηρεσία τους για να δώσουν νέες μάχες. Νιώθουν άγχος για να φτάσουν και να σώσουν έγκαιρα πρόσφυγες που κινδυνεύουν και τα επόμενα δυνατά συναισθήματα εναλλάσσονται ανάλογα με το αποτέλεσμα της επιχείρησης. Χαρά και ανακούφιση εάν όλα έχουν πάει καλά. Πόνος και απογοήτευση εάν υπάρχουν θύματα.
Ψυχολόγοι αναφερόμενοι στο θέμα σημειώνουν ότι: «Οι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές με τις συνακόλουθες απώλειες ανθρώπινων ζωών, πέραν της σωματικής κόπωσης του στελεχιακού δυναμικού, υποβάλλουν τα καταπονημένα στελέχη σε συχνό επιχειρησιακό στρες» και χαρακτηρίζουν ως μείζονος σημασίας «τη ψυχολογική στήριξη των λιμενικών που υπηρετούν στη «πρώτη γραμμή» έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά όχι μόνο τη στρεσσογόνο εμπειρία, αλλά και τις συνέπειές της στις καθημερινές, επαγγελματικές και επιχειρησιακές τους δραστηριότητες.»
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος (ΠΕΑΛΣ ) κ. Δημήτρης Σαιτάκης είχε θέσει και παλαιότερα το θέμα της ψυχολογικής υποστήριξης των συναδέλφων του και προτίθεται να το θέσει και στον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Θοδωρή Δρίτσα.
Μιλώντας στο «Βήμα» τόνισε ότι: «Τα στελέχη αυτά, σχεδόν καθημερινά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έρχονται αντιμέτωπα με εικόνες που τα συγκλονίζουν και που είναι συχνά αποτρόπαιες. Καλούνται να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν την απόγνωση και το σπαραγμό ενηλίκων και παιδιών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι δε λίγες οι αποτρόπαιες σκηνές, οι οποίες ”τραυματίζουν” τον ψυχικό τους κόσμο, γεννούν αναπάντητα ερωτήματα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους και διάθεση μέσα στο εργασιακό, οικογενειακό και εν γένει κοινωνικό περιβάλλον που ζούνε».
Και πρόσθεσε: «Σε αυτά τα στελέχη η υπηρεσία έχει ευθύνη και χρέος να σταθεί δίπλα τους, να τα υποστηρίξει, να τα προσφέρει ανακούφιση, να συμπαρασταθεί στην αγωνία τους, στο φόβο και στα μπερδεμένα συναισθήματά τους. Η παροχή τακτικής ψυχολογικής υποστήριξης στα άτομα αυτά από κατάλληλο προσωπικό, είναι πολύ σημαντική και κρίνεται απαραίτητη.»
Ερώτηση στη Βουλή
Εν τω μεταξύ Ερώτηση με θέμα «Ψυχολογική υποστήριξη διασωθέντων από ναυάγια, πολιτών και προσωπικού Λιμενικού Σώματος που εμπλέκεται σε επιχειρήσεις περισυλλογής θυμάτων ναυαγίων» κατέθεσε στη Βουλή στις 2 Νοεμβρίου ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Δημαράς.
Όπως λέει «το προσωπικό του Λιμενικού αλλά και ομάδες αλληλέγγυων εθελοντών πολιτών έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις δυνάμεις τους παλεύοντας να προσφέρουν ανακούφιση και να αναπληρώσουν τις αδυναμίες κράτους και των τοπικών αρχών».
Και συμπληρώνει μεταξύ άλλων: «Πολίτες, απλοί ψαράδες των νησιών μας, εθελοντές, έλληνες και ξένοι, αλλά και λιμενικοί προχωρούν καθημερινά σε διασώσεις προσφύγων στη θάλασσα και πολλοί από αυτούς βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση της περισυλλογής των σορών των θυμάτων των ναυαγίων. Όλοι καταλαβαίνουμε την ψυχολογική πίεση και τη δυσκολία αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων από ανθρώπους που δεν είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο».
Το ΒΗΜΑ
