Για τη δικαίωση της προσπάθειας της, με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, μίλησε η Νικόλ Κυριακοπούλου του ΑΓΕΣ Κάμειρος 2009, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «ΕΓΩ».
Αναλυτικά:
-Πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τον αθλητισμό η Νικόλ Κυριακοπούλου;
«Από μικρό παιδί μου άρεσε ο αθλητισμός… Ξεκίνησα με ενόργανη γυμναστική, αλλά τελικά με κέρδισε ο στίβος» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Πόσα χρόνια αθλείσαι;
«Από 7 χρόνων, αλλά σε καθημερινή βάση!»
– Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις το άλμα επί κοντώ και όχι κάποιο άλλο άθλημα;
«Θεωρώ ότι το επί κοντώ είναι ένα πολύ συναρπαστικό και θεαματικό αγώνισμα. Διαρκεί αρκετή ώρα και έχει πολλές εναλλαγές μέχρι να αναδειχτεί ο νικητής. Η αίσθηση του άλματος κόβει την ανάσα. Μόνο όποιος θέμα προπόνησης. Το κάθε άθλημα και αγώνισμα έχει τη δική του δυσκολία. Σίγουρα δεν γίνεσαι επικοντίστρια από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει πολλή δουλειά.»
– Πριν από λίγες βδομάδες κατάφερες να στεφτείς μία από τις τρεις καλύτερες αθλήτριες στον κόσμο. Το περίμενες ότι θα συνέβαινε αυτό;
«Είχα προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά. Αυτή η διάκριση δεν ήταν το αποτέλεσμα απλά ενός αγώνα και μόνο. Ουσιαστικά η προετοιμασία μου για να μπορέσω να φτάσω σε ένα τέτοιο επίπεδο έχει ξεκινήσει από το 2008. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες και μάλλον άργησα να πετύχω το στόχο μου. Κάλλιο αργά όμως, παρά ποτέ!»
-Το ότι δεν κατάφερες να βγεις πρώτη ήταν κάτι που σε στεναχώρησε;
«Όχι, καθόλου. Για να κερδίσεις, πρέπει να ξέρεις και να χάνεις.»
-Τι σημαίνει για εσένα αυτή η καταξίωση;
«Είναι μια δικαίωση των κόπων μου. Έχω δουλέψει επαγγελματικά και πολύ σκληρά για να φτάσω μέχρι εδώ και το απολαμβάνω. Όμως η προσπάθεια μου δεν έχει τελειώσει ακόμη…»
Όπως στα περισσότερα αγωνίσματα, έτσι και στο στίβο, είναι συχνά τα περιστατικά που έχουν να κάνουν με χρήση απαγορευμένων ουσιών από τους αθλητές. Ποια είναι η άποψη της Νικόλ Κυριακοπούλου;
«Γενικά είμαι απόλυτη και ξεκάθαρη σε αυτό το θέμα. Το πρόβλημα είναι πρωτίστως κοινωνικό και σίγουρα όχι απλό. Αυτός που με δόλο παραβαίνει τους κανόνες και κλέβει, είτε στον αθλητισμό είτε στη δουλειά του ή οε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική δραστηριότητα, πρέπει να τιμωρείται αυστηρά και χω-ρίς να του αναγνωρίζονται ελαφρυντικά. Απ’ ότι αποδεικνύει και το μέγεθος του προβλήματος, προφανώς μπορούν να γίνουν ακόμα περισσότερες ενέργειες στο μείζον ζήτημα της καταπολέμησης» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Όταν βρίσκεσαι σε έναν αγώνα, τι είναι αυτό που κάνεις ή σκέφτεσαι προκειμένου να αποβάλλεις το άγχος;
«Δεν έχω ποτέ άγχος. Σε κάθε αγώνα μου περνάω πολύ όμορφα και το διασκεδάζω.»
– Οι συναθλήτριες και γενικά ο ανταγωνισμός είναι κάτι που σε απασχολεί;
«Σε προσωπικό επίπεδο έχω άριστη σχέση με τις συναθλήτριες μου, είτε είναι από Ελλάδα, όπως η Κατερίνα Στεφανίδη, είτε από το εξωτερικό. Η νοοτροπία είναι διαφορετική. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, η καθεμιά προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για να κερδίσει, αλλά μετά τρώμε παρέα, κουβεντιάζουμε και γελάμε. Όσο πιο αξιόλογες είναι οι αθλήτριες που συμμετέχουν σε μια διοργάνωση τόσο ανεβαίνει το επίπεδο, κάνοντας πιο πιθανό το ενδεχόμενο να βγει μια καλή επίδοση ή ένα ρεκόρ».
