18 κάτοικοι της Ρόδου και της Ιαλυσού, που ενεπλάκησαν από το έτος 2006 σε υπόθεση χρησικτησίας προνομοιακού ακινήτου στο Κανδυλί, απηλλάγησαν από τις βαρύτατες κατηγορίες που τους είχαν απαγγελθεί, μετά από μήνυση μιας Μουσουλμάνας, κατοίκου Ιαλυσού.
Η μηνύτρια εστράφη συγκεκριμένα κατά ενός εμπόρου της Pόδου καταγγέλλοντας σοβαρά αδικήματα κατά την διάρκεια χρησικτησίας, που απέβλεπε στην εξαφάνιση της περιουσίας της, ενώ τον κατηγόρησε για βιομηχανοποίηση ψευδών και απατηλών αγωγών χρησικτησίας επικαλούμενος ψευδείς διακατοχικές πράξεις και ανύπαρκτες καλλιέργειες από την 10ετία του 1970 σε ακίνητα που είτε φέρονται ως εγκαταλειμμένα, είτε κατέχονται και νέμονται τρίτα πρόσωπα.
Iσχυρίστηκε ακόμη ότι όλες οι αγωγές που ασκεί στρέφονται κατά προσώπων τουρκικής καταγωγής άγνωστης διαμονής, οι πρόγονοι των οποίων ή ακόμη και οι ίδιοι εγκατέλειψαν οριστικά την Ελλάδα πριν από 50 και πλέον χρόνια.
Η Mουσουλμάνα φέρεται να έχει αποκτήσει ακίνητο με άτυπη δωρεά της πεθεράς της στο Κανδυλί Ρόδου. Δίπλα αλλά και απέναντι ακριβώς από το σπίτι της υπήρχε ένα χέρσο και εγκαταλελειμμένο αγρόκτημα επιφάνειας 13.800 τ.μ., το οποίο σύμφωνα με την αρχική κτηματολογική εγγραφή ήταν καταχωρημένο στο όνομα ενός Mουσουλμάνου.
Yποστηρίζει ότι το ακίνητο αυτό είχε διχοτομηθεί προπολεμικά, με αποτέλεσμα στην μία πλευρά του δρόμου, όπου βρίσκεται το σπίτι της, να παραμείνει ένα τμήμα επιφάνειας 4.325 τ.μ. και από την άλλη 2 τμήματα επιφανείας 4.654 και 4.223 τ.μ..
Από την ημέρα που εγκαταστάθηκε στο ακίνητό της, όπως επισημαίνει, και λόγω της ισχνής οικονομικής της κατάστασης, καθάρισαν και περιέφραξαν το αγρόκτημα του οποίου ο ιδιοκτήτης, είχε εγκαταλείψει τη Ρόδο κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και είχε εγκατασταθεί στην Τουρκία.
Από το έτος 1974, όπως ισχυρίζεται, καλλιεργούσε με τον άντρα της το τμήμα του αγροκτήματος, που ήταν κοντά στην οικία της, με κηπευτικά, τα οποία πωλούσε είτε σε οπωροπώλες είτε στην λαϊκή αγορά της Ιαλυσού, ενώ τα άλλα δύο τμήματα τα καλλιεργούσαν για ζωοτροφές.
Μέχρι τον μήνα Νοέμβριο του 2005 ποτέ και κανένας δεν αμφισβήτησε την διαρκή νομή και κατοχή της στο παραπάνω αγρόκτημα αφού δημόσια και ειρηνικά ασκούσε σ’ αυτό όλες τις διακατοχικές πράξεις.
Τον μήνα Νοέμβριο του 2005, όπως ισχυρίζεται, εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο πιο πάνω αγρόκτημα ο εγκαλούμενος, συνοδευόμενος από 2–3 άτομα με τα οποία συζητούσε έντονα, εμφανίζοντας τον εαυτό του ως δήθεν ιδιοκτήτη που προτίθεται τάχα να το αξιοποιήσει.
Επειδή γνώριζε ότι το ακίνητο που καλλιεργούσε το είχε εγκαταλείψει ο αρχικός τιτλούχος και κανένα ενδιαφέρον δεν είχαν επιδείξει ούτε αυτός ούτε οι κληρονόμοι του, βγήκε έξω από το σπίτι της και ρώτησε τον εγκαλούμενο τι συμβαίνει και ποια σχέση έχει με το ακίνητο. Eκείνος, όπως ισχυρίζεται, της είπε ότι το κτήμα ήταν δικό του.
Τον μήνα Φεβρουάριο του 2006 εμφανίσθηκε και πάλι ο εγκαλούμενος στο παραπάνω αγρόκτημα, όπως επεσήμανε στην μήνυσή της, συνοδευόμενος αυτή τη φορά από ιδιοκτήτη σκαπτικού μηχανήματος, ο οποίος, με εντολή του, όργωσε ένα τμήμα του αγροκτήματος, καταστρέφοντας τα κηπευτικά της καθώς και την περίφραξη με συρματόπλεγμα που είχε τοποθετήσει σ’ αυτό. Αμέσως ειδοποίησε το Α.Τ. Ιαλυσού, περιπολικό του οποίου κατέφθασε επί τόπου, οπότε ο εγκαλούμενος αναγκάσθηκε να σταματήσει.
Tου υπέβαλε στο Α.Τ. Ιαλυσού έγκληση για τα αδικήματα της αυτοδικίας, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και της απειλής.
Aπό έλεγχο που διενήργησε ο δικηγόρος της κ. Μανώλης Κουτσούκος, στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου διεπίστωσε ότι ο εγκαλούμενος είχε ασκήσει ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου αγωγή χρησικτησίας κατά των φερομένων ως καθολικών και ειδικών διαδόχων του αρχικού τιτλούχου, ζητώντας να αναγνωρισθεί κύριος του ακινήτου με χρησικτησία, αναφέροντας ότι το κατέχει και το καλλιεργεί από το έτος 1971.
Οι εναγόμενοι της αγωγής συνομολόγησαν την ιστορική βάση της αγωγής έχοντας συνυπογράψει με αυτόν πρακτικό εξώδικης επίλυσης της διαφοράς το οποίο αφού κατατέθηκε στην Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου θεωρήθηκε και μεταγράφηκε στα οικεία Κτηματολογικά βιβλία με αίτησή του.
Yποστηρίζει ότι ο εγκαλούμενος καμία απολύτως σχέση δεν είχε ποτέ με γεωργικές ασχολίες ή με το ακίνητο, ισχυριζόμενη ότι στην Ρόδο εμφανίσθηκε στα τέλη της 10ετίας του 1970, τονίζοντας ότι είναι ψευδής πέρα για πέρα ο ισχυρισμός που προέβαλε στην αγωγή που άσκησε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου ότι καλλιεργούσε το επίδικο αγρόκτημα το οποίο μάλιστα στην αγωγή τεμάχισε σε 9 τμήματα με προφανή σκοπό να το μετατρέψει σε 9 άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα.
Η συνομολόγηση αυτής της αγωγής, όπως υποστηρίζει περαιτέρω, από τους τυπικούς και άσχετους με το αγρόκτημά εναγόμενους, υπήρξε συμπαικτική και σαν σκοπό είχε την ταχύτερη παροχή βοήθειας προς τον εγκαλούμενο να σφετερισθεί το ακίνητό της και την Κτηματολογική τακτοποίηση του ακινήτου στο όνομά του ώστε να αποφύγει την δαπανηρή και επικίνδυνη γι’ αυτόν εκδίκαση της αγωγής του στο ακροατήριο, αφού αν ελάμβανε γνώση οπωσδήποτε θα ασκούσε κυρία παρέμβαση γιατί ήταν η μόνη νομέας και κάτοχος του αγροκτήματος αυτού από το έτος 1974.
Η κυρία ανάκριση που ακολούθησε περαιώθηκε με την έκδοση τυπικών κλήσεων σε βάρος 18 κατηγορουμένων στην υπόθεση για τα αδικήματα της απάτης επί δικαστηρίω σε βαθμό κακουργήματος κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια και της άμεσης συνέργειας στο αδίκημα αυτό.
Διαπιστώθηκε ότι πράγματι η μηνύτρια λέει την αλήθεια σχετικά με την ιδιοκτησία του ακινήτου πλην όμως κρίθηκε ότι το πρακτικό συμβιβασμού που υπεγράφη καταγράφει τη συμφωνία μεταξύ των δύο μερών που μετείχαν στη δίκη της χρησικτησίας. Το πρακτικό υποβλήθηκε στον Πρόεδρο Πρωτοδικών ο οποίος και το επικύρωσε χωρίς να έχει την αρμοδιότητα να ελέγξει την αλήθεια ή όχι του περιεχομένου του. Το συγκεκριμένο έγγραφο, όπως κρίθηκε δεν αποτελεί αποδεικτικό μέσο με αποτέλεσμα να μην στοιχειοθετείται η τέλεση του αδικήματος της απάτης επί δικαστηρίω αφού η προσκόμισή του ενώπιον δικαστή για επικύρωση δεν συνιστά παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών, όπως απαιτεί ο νόμος.
Ενεπλάκησαν σε υπόθεση χρησικτησίας ακινήτων 18 κάτοικοι της Ρόδου
