Το καλύτερο και ουσίας σχόλιο από όλα όσα κυκλοφορούν με αφορμή την συζήτηση περί κατάργησης της «Αντιγόνης», από τον αρθρογράφο αλλά και καθηγητή κλασσικής φιλολογίας κ. Α. Ζαμπούκα :
«Αναρωτιέμαι γιατί ο «ξεσηκωμός» για ζητήματα παιδείας γίνεται μόνο με τέτοιες αφορμές και όχι με την διαχρονική κατάντια της ελληνικής Παιδείας. Ξαναδείχνω την απίθανη Ένωση Φιλολόγων που αδιαφορεί για την απαξιωμένη γλωσσική αγωγή των μαθητών και βγάζει ανακοινώσεις μόνο στην περίοδο των Πανελληνίων ή για να πλειοδοτήσει μαζί με τους «εθνικόφρονες» λαϊκιστές. Δείχνω επίσης, τις Φιλοσοφικές Σχολές της χώρας που σιωπούν εδώ και δεκαετίες για την ελεύθερη πτώση της ελληνικής γλώσσας σε σχολεία και πανεπιστήμια. Και τέλος, το τερατώδες συγκεντρωτικό κράτος, που, με τις επιλογές του, προκαλεί μόνο σύγχυση, αδιαφορώντας για την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η λύση βρίσκεται μόνο στην απελευθέρωση της παιδείας από τον λαϊκισμό. Και των «εθνικών» και των «σοσιαλιστών». Γενικότερα, όλων αυτών που ζουν για να αποθεώνουν τον ακατάσχετο ναρκισσισμό τους, εις βάρος των νέων ανθρώπων. Όλη η ουσία της Εκπαίδευσης βρίσκεται στο γ’ στάσιμο (στ. 781-805) της Αντιγόνης, «Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις…» κτλ, κτλ! Μόνο που αυτόν τον στίχο τον ξέρουν οι Έλληνες, όχι από το σχολείο αλλά από τη Λίζα Παπασταύρου ( «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο»)! Αυτό πρέπει κάποτε να μας προβληματίσει…»
(Απόσπασμα από άρθρο του Α. Ζαμπούκα με τίτλο ” Και ξαφνικά, όλοι αγάπησαν την Αντιγόνη…” στο liberal.gr)
