Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός έλαβε το λόγο στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και μίλησε για ένα συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου «Ρύθμιση θεμάτων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και άλλες διατάξεις» το οποίο φαίνεται ότι επαναφέρει μια δυσλειτουργική και φαύλη κατάσταση στα Πανεπιστήμια. Ο Δημήτρης Κρεμαστινός ζήτησε από τον Υπουργό Παιδείας να αποσύρει άρθρο 19 παράγραφος 7 του νομοσχεδίου που δημιουργεί συνταξιοδότηση 2 ταχυτήτων για τους Καθηγητές των Α.Ε.Ι.: στα 67 έτη για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου και στα 68 έτη για όσους είναι γεννημένοι από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο.
Όπως υποστήριξε στην ομιλία του ο Καθηγητής Κρεμαστινός, η ρύθμιση που προωθεί η Κυβέρνηση δεν σχετίζεται με την ωφέλεια των φοιτητών ούτε με την εκπαιδευτική λειτουργία των Πανεπιστημίων. Περιέγραψε επίσης περιστατικά ντροπής για τους καθηγητές από εφαρμογή μιας τέτοιας διάταξης στο παρελθόν οπότε έσπευδαν στα δικαστήρια για να αλλάξουν τον μήνα ακόμα και το έτος γέννησής τους! Εκτίμησε, δε, ότι πρόκειται για «φωτογραφία» κάποιων που επιθυμούν να παραμείνουν στις θέσεις τους – ασφαλώς διοικητικές και όχι μάχιμης διδασκαλίας.
Επιπλέον, ο Αντιπρόεδρος Κρεμαστινός ανέδειξε και μια «κρυφή» πτυχή της διάταξης ως πιθανή συνέπεια της ψήφισής της. Στην ομιλία του έκανε ευθέως αναφορά στην περίπτωση έγερσης διεκδικήσεων από πλευράς δικαστικών λειτουργών – στους οποίους εφαρμόζεται η ίδια χρονική στιγμή συνταξιοδότησης με τους καθηγητές Α.Ε.Ι. – της παράτασης και της δικής τους υπηρεσίας για ένα χρόνο, μέχρι τα 68 έτη- εάν είναι γεννημένοι μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου.
Αναλυτικά, η ομιλία του Δημήτρη Κρεμαστινού στην Επιτροπή ήταν η εξής:
«Κύριε Πρόεδρε, θα ζητήσω τον λόγο επειδή θα χρησιμοποιήσω ένα άρθρο και μόνο και δεν θα μιλήσω στην επί των άρθρον συζήτηση, να έχω μια ευχέρεια χρόνου για να αναπτύξω αυτά που θέλω να πω με λεπτομέρεια.
Έχει λεχθεί και συμφωνώ απόλυτα ότι οι αλλαγές όταν έρχονται μαζικά στην Βουλή, είτε στην Επιτροπή είτε στην Ολομέλεια ουσιαστικά δεν συζητιόνται για την πολλαπλότητα τους για το θέμα των επιπτώσεών τους και των συνεπειών τους. Και οι συνέπειες μπορεί να είναι πολλές φορές τελείως αρνητικές.
Δηλαδή, ένα αθώο άρθρο το οποίο το διαβάζει κανένας και το βρίσκει πολύ λογικό, να υποκρύπτει ρίζες που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε φαυλότητα ή σε διαφθορά ή σε οτιδήποτε.
Αναφέρομαι σε στο άρθρο 19 παρ.7 του νομοσχεδίου που συζητάμε το οποίο λέει ότι οι καθηγητές των Α.Ε.Ι. αποχωρούν αυτοδικαίως από τη θέση τους μόλις λήξει το ακαδημαϊκό έτος μέσα στο οποίο συμπληρώνουν το 67ο έτος της ηλικίας τους. Ακούγεται λογικό.
Για ποιο λόγο γίνεται αυτό;
Υποτίθεται, ότι θα έχει αρχίσει το εκπαιδευτικό έργο ο καθηγητής, θα έχει μια επαφή με τους φοιτητές και δεν θέλει να χαλάσει αυτή τη συνέπεια, που πρέπει να έχει με το φοιτητικό του κοινό.
Στα Τ.Ε.Ι. δεν υπάρχουν καθηγητές; Σε όλα τα ισοδύναμα ΕΣΔΙ κ.λπ. με τα Πανεπιστήμια που υπάρχουν καθηγητές, αυτοί δεν έχουν επαφή με το φοιτητικό τους κοινό;
Δεν είναι μόνο αυτό. Οι αναπληρωτές καθηγητές τι ρόλο παίζουν; Έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους καθηγητές.
Οι επίκουροι καθηγητές, εκεί ακόμα που υπάρχουν και λέκτορες, όλοι αυτοί πού εμπίπτουν; Αυτοί δεν έχουν φοιτητικό κοινό;
Γιατί, λοιπόν, αυτή η διάταξη;
Προφανώς, όσοι την εισηγήθηκαν στο Υπουργείο, την εισηγήθηκαν γιατί φωτογράφησαν τους εαυτούς τους και δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που λέγεται φοιτητής – μάθημα – αποδοτικότητα. Κατέχουν διοικητικές θέσεις στα Πανεπιστήμια είναι π.χ. Πρόεδροι, Πρυτάνεις ή οτιδήποτε άλλο και θέλουν να παρατείνουν για ένα χρόνο την παραμονή τους στη θέση τους.
Αυτή είναι όλη η ιστορία, η οποία δεν αφορά τους φοιτητές.
Κύριε Υπουργέ, δεν σας έκανε εντύπωση, ότι ο νόμος αυτός είναι κατάλοιπο της απηρχαιωμένης Έδρας, αυτού του θεσμού που άλλαξε το 1982 ο Ανδρέας Παπανδρέου, δίνοντας μια σύγχρονη εικόνα στα Πανεπιστήμια με το γνωστικό αντικείμενο;
Για ποιο λόγο η διάταξη αυτή ίσχυσε από το 1982 μέχρι το 2002 και γιατί να σταματήσει το 2002 πάλι από το ΠΑΣΟΚ, που είχε κάνει το νόμο του 1982;
Αυτό είναι κάτι, για το οποίο πρέπει να αναρωτηθεί ο Υπουργός και επειδή είναι και πανεπιστημιακός, ενδεχομένως, στη Σχολή του να μην γίνονται αυτά τα πράγματα, αλλά υπάρχουν άλλες Σχολές, που έχουν γίνει πράγματα απίστευτα.
Ποια είναι αυτά τα απίστευτα πράγματα;
Όπως ξέρετε, οι άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν μια χρονολογική ημερομηνία καθορισμένη. Βάσει της διάταξης που επαναφέρει το παρόν νομοσχέδιο, αυτοί που είναι γεννημένοι από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 31 Αυγούστου, δηλαδή τα 2/3 των καθηγητών που υπηρετούν, συνταξιοδοτούνται την 1η Σεπτεμβρίου. Όποιος έχει γεννηθεί μετά το Σεπτέμβριο θα φύγει τον άλλο Σεπτέμβριο, δηλαδή, πλήρως 68 ετών.
Αυτό δεν είναι το πρόβλημα και δεν με αφορά ούτε εμένα. Μπορεί να χρειάζεται να μείνει ένα χρόνο παραπάνω, αλλά δεν είναι αυτό, κύριε Υπουργέ.
Το πρόβλημα είναι, ότι με αυτή τη διάταξη, την οποία πήρε πίσω ο Πέτρος Ευθυμίου, ο οποίος δεν ήταν πανεπιστημιακός, σε ορισμένες Σχολές οι καθηγητές άλλαζαν τις ημερομηνίες γέννησής τους και σιγά – σιγά φάνηκαν όλοι να έχουν γεννηθεί μετά το Σεπτέμβριο! Κάποιοι μάλιστα και σε άλλο έτος.
Οι φοιτητές κρίνουν και όταν ξέρουν, ότι επίσημα στα πρακτικά της Σχολής τους καταγγέλλεται, ότι ο καθηγητής τους μπήκε ως φοιτητής στη Σχολή τους 14 ή 15 χρόνων για να βγει γιατρός, γιατί είχε αλλάξει την ηλικία του, αυτό πλήττει το κύρος του Πανεπιστημίου και του καθηγητή. Πώς, δηλαδή, ο φοιτητής δεν θα δει αυτά τα φαινόμενα που γίνονται;
Αυτές οι πρακτικές οδήγησαν τον τότε Υπουργό Παιδείας Γιώργο Παπανδρέου να μεταφέρει κατά ένα χρόνο το όριο αποχώρησης, δηλαδή, από 67 να το κάνει 68, αλλά δεν υπήρξε θεραπεία, γιατί συνεχίστηκε πάλι η ίδια κατάσταση και αυτό τα άρθρο απεσύρθη.
Φτάσαμε σε σημείο να ψηφιστεί στο παρελθόν αντισυνταγματικός νόμος, ο οποίος προέβλεπε, ότι όταν αφορά αλλαγή χρονολογίας γέννησης καθηγητών δεν πρέπει να εφαρμόζεται η απόφαση του δικαστηρίου!
Αυτό το γνωρίζετε;
Όταν η πολιτεία, δηλαδή, αναγκάζεται να ψηφίσει τέτοιο νόμο, δεν είναι φαινόμενο, φαυλότητας, διαφθοράς ή όπως θέλετε πείτε το; Έρχεται, λοιπόν, ο Υπουργός το 2002 και λέει «τι να κάνω»; «Να σταματήσω αυτό το κατάλοιπο του θεσμού της Έδρας», γιατί είναι κατάλοιπο της Έδρας.
Σήμερα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρατείνεται η θητεία, όταν υπάρχουν τόσοι καθηγητές διαφόρων βαθμίδων. Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος. Όλα αυτά τα χρόνια που η διάταξη ήταν καταργημένη, έχασαν τα πανεπιστήμια τίποτε; Δεν νομίζω ότι κανένας ήγειρε θέμα εκπαιδεύσεως σχετικά. Αυτό είναι το ερώτημα. Σας καλώ να αποσύρετε τη διάταξη και να επαναφέρετε το θέμα επί της ουσίας. Αν θέλετε να παραταθεί για ένα χρόνο η θητεία των καθηγητών καμία αντίρρηση, αλλά επί της ουσίας.
Θα μιλήσω τώρα για ένα άλλο θέμα, το οποίο θα το κρίνετε εσείς, ως Υπουργός αλλά ως κυβέρνηση. Εδώ εισάγετε στην ουσία, όχι την ημερολογιακή αποχώρηση, αλλά την αποχώρηση βάσει του αντικειμένου, της ωφελιμότητας. Σας ρωτώ λοιπόν, ο δικαστής που κάνει μια δίκη ή είναι επικεφαλής του Αρείου Πάγου ή του Συμβουλίου της Επικρατείας και πρέπει να αποχωρήσει την 1η Σεπτεμβρίου που αλλάζει η περίοδος, δεν πρέπει και αυτός να μείνει να ολοκληρώσει τη δίκη που έχει ή αν είναι μια πολιτική δίκη και έχει ακούσει την μισή δίκη, δεν πρέπει και αυτός να μείνει να τελειώσει τουλάχιστον την δίκη; Ποιος θα τα καθορίσει αυτά τα πράγματα; Το Σύνταγμα όμως, που προβλέπει για τους δικαστικούς να φεύγουν στα 67, δεν φεύγουν την 31 Δεκεμβρίου, φεύγουν στην αρχή του δικαστικού έτους, το οποίο συμπίπτει με το εκπαιδευτικό και όσοι δικαστικοί έχουν γεννηθεί από 1η Σεπτεμβρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου φεύγουν και αυτοί, δεν μένουν. Εγώ όμως, θα σας πω κάτι άλλο. Αν θέλετε να είστε δίκαιος, πείτε ότι θα χαρίσετε στους καθηγητές – όχι μόνο στους καθηγητές, αλλά σε όλους τους πανεπιστημιακούς – και θα φεύγουν 31 Δεκεμβρίου, όπως φεύγουν οι γιατροί του ΕΣΥ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος από κανέναν να αφαιρεθεί ούτε μία ημέρα.
Αν εισαγάγετε όμως αυτή τη διάταξη, η οποία καταργήθηκε για τους συγκεκριμένους λόγους που σας ανέφερα, είναι βέβαιο ότι αφού τα δύο τρίτα των υπαρχόντων αποχωρούν και παραμένει το ένα τρίτο, θα προσπαθήσουν πάλι να επαναλάβουν το ίδιο φαινόμενο, που επί είκοσι χρόνια επαναλαμβάνεται, εκτός και αν δεχτούμε, ότι έχουμε πια νέα «κατηγορία» ενάρετων ανθρώπων που δεν θα ακολουθήσουν τα λάθη τα οποία ακολούθησαν οι προηγούμενοι.
Η πρότασή μου λοιπόν είναι, πρώτον, να αποσυρθεί το συγκεκριμένο άρθρο από το νομοσχέδιο, να το ξανασυζητήσετε και αν μπορείτε να δώσετε σε όλους το δικαίωμα να έχουν τα 68 έτη ή τα 67 έτη, ότι εσείς θέλετε, μέχρι 31 Δεκεμβρίου και να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, διότι αυτοί οι οποίοι σας το πρότειναν, πρότειναν τη φωτογραφία τους. Δεν κατάλαβαν, ότι δεν είναι μόνον οι καθηγητές οι ίδιοι, αλλά ότι είναι και οι αναπληρωτές και οι επίκουροι, δεν κατάλαβαν ότι είναι τα Α.Ε.Ι., αλλά είναι και τα Τ.Ε.Ι..
Το σπουδαιότερο όμως απ’ όλα είναι να πείτε πώς αυτή η διάταξη ευνοεί τους φοιτητές. Έτσι δεν είναι; Διότι εάν δεν ευνοεί τους φοιτητές, τότε τι νόημα έχει να υπάρχει αυτή η διάταξη; Για ποιο λόγο δεν κάνετε 68 τα χρόνια όλων των καθηγητών; Για ποιο λόγο δηλαδή τα 2/3 των καθηγητών να αποχωρεί στα 67 και το 1/3 να αποχωρεί στα 68; Είναι πειστικό επιχείρημα ότι αυτό γίνεται για την καλύτερη εκπαίδευση των φοιτητών; Αν γίνεται για την καλύτερη εκπαίδευση των φοιτητών βάλτε και τα 2/3 να αποχωρούν το ίδιο. Να αποχωρούν όλοι ισότιμα, αφού είναι για την καλύτερη εκπαίδευση των φοιτητών.
Θέλω να καταλήξω ότι άλλο είναι η εκπαίδευση των φοιτητών, άλλο είναι το να κατέχω τη θέση γιατί ασκώ διοικητικό έργο και αυτή είναι η ουσία του θέματος. Τελικά κανένας δεν ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση αυτή καθεαυτή. Αν δείτε πόσες είναι οι εκπαιδευτικές ώρες του καθενός θα το καταλάβετε. Εμένα δεν με ενδιαφέρει όμως αυτό, γιατί υπηρετώ το πανεπιστήμιο και πιστεύω σε αυτά τα πράγματα τα οποία λέω.
Θέλω, λοιπόν, να πείτε ότι 68 χρόνων αποχωρούν όλοι οι καθηγητές ή εν πάση περιπτώσει βρείτε έναν τρόπο τα 2/3 των καθηγητών που με αυτό τον τρόπο αποχωρούν στα 67 να μην αποχωρούν στο 67. Ξεκάθαρα και ισότιμα για να μην λέμε διάφορες ιστορίες.»
