Φίλε δικηγόρε,
Με κάθε σεβασμό, εκτίμηση και ειλικρίνεια, θα τολμήσω μια ευθύτατη κουβέντα μαζί σου καθώς το ζήτημα του Κτηματολογίου είναι ένα ζήτημα που μας αφορά και τους δύο. Και λόγω της σημαντικότητας σε κάθε επίπεδο, της έντασης και της παραπληροφόρησης ενδέχεται να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.
Κατανοώ την οργή σου αν και δεν την νιώθω απόλυτα καθώς μιλάω εκ του ασφαλούς. Το γεγονός πως εσύ χάνεις εισοδήματα και εγώ πληρώνομαι ενώ είναι αδύνατο να παράγω έργο είναι μια αλήθεια και σε αυτή την συζήτηση δεν θα κρυφτούμε.
Αν λοιπόν συμβαίνει το παραπάνω, που όπως και να το σκεφτεί κανείς, είναι εξοργιστικό, υπεύθυνος δεν είμαι ούτε εγώ, ούτε εσύ.
Και θα προσπαθήσω να σου εκθέσω τα επιχειρήματα μου προκειμένου να στηρίξω αυτή μου την θέση και όχι μόνο αυτή.
Ας τα πάρουμε όσο μπορούμε ένα ένα.
Συμφωνούμε πως υπάρχουν τέσσερις εκθέσεις επιστημόνων, που διατυπώνουν επικινδυνότητες και καμία δεν τολμά να διατυπώσει με σαφήνεια και χωρίς καμία περιστροφή ή ελαστική διατύπωση την ασφάλεια όλων μας εκεί μέσα ; Αν ναι, συνέχισε να διαβάζεις.
Υπάρχει κάποιος να αμφισβητήσει τα ευρήματα των επιτροπών ; Αν υπάρχει εμείς ήδη ζητήσαμε πραγματογνωμοσύνη στην καταγγελία μας πριν 2 περίπου εβδομάδες για να αρθούν όχι οι δικές μας αμφιβολίες, καθότι ζούμε στον χώρο και είδαμε τα περιστατικά οπού κινδύνεψαν οι συνάδελφοί μας, αλλά οι δικές σας. Χαιρόμαστε που έστω και τώρα κάποιοι υιοθετούν την πρόταση την οποία εμείς καταθέσαμε επίσημα στον ίδιο τον εισαγγελέα και όχι σε άρθρο. Για να γίνει. Όχι για να λέμε πως την προτείναμε.
Συμφωνούμε πως πριν και πάνω από όλα είναι η ασφάλεια μας και εξοργιζόμαστε και οι δύο εξίσου όταν κάποιοι για να κρύψουν το θεσμικό, επικοινωνιακό οργανωτικό και πολιτικό Βατερλώ τους μας εμφανίζουν ένας ως τεμπέληδες και εσάς ως παραδόπιστους και αναφέρονται ή καλύτερα απευθύνονται μόνο στην “πούγκα”και όχι στην αξία της ίδιας σου της ζωής ; Αν όχι σε ευχαριστώ που διάβασες ως εδώ, τα παρακάτω θα τα βρεις προφανώς αδιάφορα έως αστεία. Και προφανώς δεν έχουμε πολλά να πούμε ως άνθρωποι οι δύο μας καθώς διαφέρουν οι προτεραιότητες μας και οι αξίες μας και έχω εξ αρχής σφάλλει και μόνο που σκέφτηκα να σου μιλήσω ανοιχτά. Αν συμφωνούμε, χαίρομαι και αναθαρρώ.
Ας συμφωνήσουμε όμως και σε κάτι ακόμη. Πως κάθε κτήριο που έπεσε κάποτε, πριν ήταν όρθιο. Πώς κανένα ατύχημα δεν έγινε πριν τελικά να γίνει και πως η “κακιά ή ώρα” είναι μια εφεύρεση των άχρηστων, των ηλίθιων και των ανεύθυνων για να καλύπτουν τις ευθύνες τους τουλάχιστον στο 90% των περιπτώσεων.
Θέλω λοιπόν να σε ρωτήσω, σε τι ακριβώς φταίω που εργάζομαι σε ένα κτήριο που πλησιάζει τα 100 χρόνια ζωής και μέχρι στιγμής σε λίγους μόλις μήνες, κομμάτια του έχουν ξεκολλήσει 5 φορές. Τις τέσσερις στην δική μου υπηρεσία και μία (υπάρχουν κι άλλες πτώσεις από ότι μου είπαν, όμως σε μια γνωρίζω τα γεγονότα) στην πυροσβεστική.
Θέλω να σε ρωτήσω αν φταίω που φοβάμαι πως θα εξακολουθούν να μου λένε να δουλεύω σε ένα κτήριο που μου λένε πως θα φτιάξουν αυτοί που τους ζητάω ως υπηρεσία πάνω από πέντε χρόνια μια μόνωση και δεν ήρθε ποτέ κανένας.
Θέλω να σε ρωτήσω αν φταίω που εμπιστεύομαι τους αρμόδιους επιστήμονες, όπως θα εμπιστευόμουν εσένα για τα νομικά και όχι τον παθολόγο μου.
Θέλω να σε ρωτήσω αν έχω κάποιο θεσμικό ρόλο με περισσότερο βάρος από αυτό που έχω ως απλός υπάλληλος μιας υπηρεσίας που απευθύνεται στους υπεύθυνους, μέσω της διεύθυνσης, με έγγραφα και αιτήματα. Αν δεν έχω πες μου αν φταίω εγώ για το γεγονός πως το κτήριο τόσα χρόνια ρήμαξε και δεν υπήρξε καμία παρέμβαση.
Πες μου αν φταίω που δεν υπάρχουν ως τώρα όχι 3 ή 4 αλλά έστω ένα πλάνο μετεγκατάστασης παρόλο που εκκρεμεί αίτημα από το 2019.
Πες μου αν φταίω που τρεις μήνες που σου στερούν έσοδα και χάνεις δουλειές, δεν έχει γίνει το παραμικρό, παρά μόνο μια παρέμβαση. Η γνωστή “τσουλήθρα” την οποία πάλι δεν κρίνω εγώ, αλλά οι ίδιοι οι επιστήμονες στην έκθεση τους.
Πες μου αν φταίω που μιλάω ή αν κατά την γνώμη σου έπρεπε να αφήσω όλο αυτό να συμβαίνει μέχρι να έχει κάποιος από εμάς ατύχημα.
Πες μου αν φταίω που εξοργίζομαι και εγώ όταν με την δική σου ανοχή χρησιμοποιούν ως παράδειγμα ασφάλειας το Δικαστικό Μέγαρο, προκειμένου να βαφτίσουν το κρέας-ψάρι.
Πες μου αν φταίω όταν κάποιος που τους διαβάσει αφού το άνοιξαν οι ίδιοι το θέμα, καταλάβει πως αρκεί μια απλή καταγγελία βάσει του Βασικού Πολεοδομικού Κανονισμού στην Πολεοδομία για να διαπιστώσουμε αν αυτό ειδικά το κτήριο μπορούν να το χρησιμοποιούν ως παράδειγμα προκειμένου να καλύψουν την πολύχρονη αδράνεια τους. Την ανημποριά τους.
Πες μου αν φταίω εγώ αν τα παραπάνω μαζί με την απροσεξία τους προκαλέσουν κι άλλο ένα πλήγμα στον κλάδο σου.
Πες μου αν είναι ανήθικο από μέρους μου να βάζω την ασφάλεια μου και κατ’επεκτασηη την δική σου, σύμφωνα πάντα με τα λόγια και τις διαπιστώσεις των ειδικών, πάνω από την καθ’ όλα σεβαστή δουλειά σου. Κατανοώντας επαναλαμβάνω πλήρως το άδικο της υπόθεσης και την πλεονεκτική θέση που βρίσκομαι, που όμως δεν αποδυναμώνει κατ’ ελάχιστον την ουσία.
Πες μου αν φταίω εγώ που ξοδευτήκαν τόσα χρήματα για μια μηχανοργάνωση που δεν λειτούργησε ποτέ άρα δεν εξελίχθηκε και δεν πρόλαβε τις εξελίξεις. Τώρα ενδεχομένως να έκανα την δουλειά μου από το σπίτι μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.
Πες μου αν φταίω εγώ, που δεν βρίσκω κτήριο και τρόπο να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο της ανικανότητας παρά μόνο αν εγώ και εσύ ρισκάρουμε τα κεφάλια μας.
Πες μου αν φταίω εγώ που ένα ολόκληρο σύστημα που βολεύεται στην αδράνεια και δεν θέλει να σπάσει αυγά αδυνατεί έστω και τώρα να μην σκεφτεί κοντόφθαλμα.
Πες μου αν φταίω που καταναλώνεται τόση ενέργεια στην προσπάθεια να βγάλουν όλοι την ουρά τους απέξω και να υποδείξουν τεμπέληδες και δολοπλόκους αντί να καθίσουν έστω και τώρα να κάνουν την κρίση ευκαιρία και να φτιάξουν άμεσα το Κτηματολόγιο με όρους και απαιτήσεις αν όχι αυτού του αιώνα, τουλάχιστον του προηγούμενου.
Πες μου αν φταίω εγώ που αντί να πιάσουν έμενα και τους συναδέλφους μου, τους διευθυντές και εσάς, προκειμένου να φτιάξουμε μια υπηρεσία υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων, τώρα που έσπασε το απόστημα και μας ακούνε οι υπεύθυνοι, ασχολούνται με επικοινωνιακά σόου και τερτίπια προκειμένου να σκεπάσουν τον ελέφαντα κάτω από το χαλί, να το “κουτσανοιξουμε” και να συνεχίσουμε να ταλαιπωρούμε ο ένας τον άλλον όπως κάνουμε με επιτυχία τόσα χρόνια.
Πες μου αν φταίω και αν είμαι απέναντι σου αν πιστεύω πως αυτό που τόσα χρόνια ανεχόμαστε ως πραγματικότητα, δεν μας αξίζει.
Πες μου αν φταίω, αν σφάλλω και αν είμαι τρελός που πιστεύω πως όχι μόνο για το Κτηματολόγιο αλλά γενικότερα για το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι τώρα η χρυσή ευκαιρία να επιλέξουμε αν θα κάνουμε τους υποτακτικούς των Αθηνών και τα έρμαια της συντήρησης. Αν θα προσφέρουμε άλλοθι ή θα αναλάβουμε ευθύνες. Αν θα κάνουμε άλμα ή αν θα σταθούμε να φθαρούμε κι άλλο.
Αν θα δουλέψουμε για λύσεις ή για πόλεμο. Αν θα επικρατήσει το αδιανόητο ή το αυτονόητο και το αναγκαίο. Αν θα συνεχιστούν οι εφιάλτες επειδή κάποιοι δεν μπορούν ούτε καν να ονειρευτούν. Αν θα πάμε σε μια λύση τσαπατσουλιάς ή θα σοβαρευτούμε να το στήσουμε αλλιώς. Αν θα συνεργαστούμε ή θα σφαχτούμε. Αν θα πάμε μπροστά ενδεχομένως από δύσκολο δρόμο ή θα επιλέξουμε ξανά την ίδια βέβαιη καταστροφή που συμβαίνει αυτή την στιγμή και που θα την βιώνουμε ξανά και ξανά στο μέλλον. Και εγώ και εσύ και τα παιδιά μας. Νομοτελειακά.
Έλα να απαντήσουμε λοιπόν. Εμείς. Κανένας “από πάνω”
“Τεμπέλης” του Κτηματολογίου Ρόδου
Καραγιάννης Θεόδωρος
