Συζητήθηκε χθες ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου αγωγή που άσκησε εργολάβος της Ρόδου κατά τριών κατοίκων της Καρπάθου διεκδικώντας αποζημιώσεις από την εκμίσθωση ξενοδοχειακής μονάδας στην πόλη της Ρόδου στην οποία δεν μπόρεσε να εγκατασταθεί.
Ο εργολάβος αιτήθηκε ειδικότερα να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, κατά το ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας στην κληρονομιά του αποβιώσαντος συγγενούς τους και δη κατά ποσοστό 1/3 έκαστος, να του καταβάλουν τα παρακάτω ποσά:
– Για δαπάνες προς εργολάβους και εργάτες το συνολικό ποσό των 6.423 ευρώ.
– Για δαπάνες για χωματουργικές εργασίες και καθαρισμούς το συνολικό ποσό των 1.570 ευρώ.
-Για ποσά που κατέβαλε για μισθώματα, λογαριασμούς του μισθίου και συναφείς αιτίες το συνολικό ποσό των 39.400 ευρώ.
– Για διαφυγόν κέρδος από τη λειτουργία του ξενοδοχείου το συνολικό ποσό των 744.600 ευρώ.
Δυνάμει ιδιωτικού συμφωνητικού, που κατήρτισε ο εργολάβος στη Ρόδο στις 28/3/2012, μίσθωσε, από αποβιώσαντα στη Ρόδο τον Ιούλιο του 2014 ξενοδοχείο στην πόλη της Ρόδου.
Επρόκειτο για ένα ήδη, προ δεκαετίας τουλάχιστον, εγκαταλελειμμένο παλαιό ξενοδοχείο. Η χρονική διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε για οκτώ έτη, αρχής γενομένης από 1/4/2012 και έως 2/4/2020, το δε αρχικό μηναίο μίσθωμα ορίστηκε στο ποσό των 2.000 ευρώ. Τέλος, ως χρήση του μισθίου ορίστηκε αυτή της λειτουργίας του ως ξενοδοχείου.
Ειδικά ως προς το δικαίωμα του ως άνω εκμισθωτή να προβεί στην εκμίσθωση του ξενοδοχείου προς εκείνον μιας και αυτό φερόταν κτηματολογικά εγγεγραμμένο επ’ ονόματι εδρεύουσας στη Ρόδο ανώνυμης εταιρείας ο εργολάβος αναφέρει ότι έλαβε τη ρητή διαβεβαίωσή του ότι δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα με την παραχώρηση της χρήσης του, διότι το μίσθιο είχε ήδη προ πολλών ετών παραχωρηθεί σ’ αυτόν, κατά πλήρη νομή και κατοχή από την ανωτέρω εταιρεία, η οποία αποτελούσε οικογενειακή επιχείρηση και στην οποία άλλωστε συμμετείχε και ο ίδιος μετοχικά.
Ωστόσο, όπως αναφέρει ο εργολάβος, από την πρώτη ημέρα παρουσίας του στο μίσθιο, τις τελευταίες ημέρες του Μαρτίου του έτους 2012 τον επισκέφθηκε επιτόπου ο αδελφός του εκμισθωτή του και συνεταίρος του στην ανώνυμη εταιρεία, του δήλωσε ότι τελεί εν γνώσει της μίσθωσης που κατάρτισαν και ζήτησε απλά να πληροφορηθεί για το είδος και το εύρος των εργασιών ανακαίνισης που θα πραγματοποιούσε στο μίσθιο.
Εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα, στις 16/7/2012 του επιδόθηκε εξώδικη δήλωση – προειδοποίηση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρείας με την οποία ισχυριζόταν ότι τάχα πληροφορήθηκε «εδώ και λίγο καιρό» «από τρίτα πρόσωπα» για την επίδικη μίσθωση και τον «πληροφορούσε» ότι το ξενοδοχείο που μίσθωσε ανήκει κατά κυριότητα, νομή και κατοχή στην προαναφερόμενη ανώνυμη εταιρεία, η οποία και μόνο νομιμοποιούνταν να του το εκμισθώσει!
Τον εγκάλεσε για δήθεν «ζημιές στο κτήριο», καλώντας τον μάλιστα να προσκομίσει αντίγραφο του μισθωτηρίου στην υπογράφουσα την εξώδικη δήλωση πληρεξούσια δικηγόρο της εταιρείας!
Έπειτα από τα παραπάνω απευθύνθηκε στον αντισυμβαλλόμενό του και του ζήτησε εξηγήσεις για την εξέλιξη αυτή και εκείνος τον διαβεβαίωσε ότι όλα ήταν νόμιμα.
Ωστόσο, παρά τη διαβεβαίωση αυτή, ουδέποτε μπόρεσε έκτοτε να προχωρήσει στην κατά τη σύμβαση οριζόμενη χρήση και κάρπωση του μισθίου, αφού ο αντισυμβαλλόμενός του δεν μπόρεσε να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με τον αδελφό του και να τον εφοδιάσει με τα απαραίτητα έγγραφα για τη συνέχιση των οικοδομικών εργασιών ανακαίνισης του μισθίου, με αποτέλεσμα να μην καταστεί ποτέ δυνατή η κατά τον προορισμό λειτουργία του. Το αντίθετο μάλιστα, υποχρεώθηκε αρχικά να αποκρούσει – με επιτυχία – αίτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής της ιδιοκτήτριας του μισθίου εταιρείας, δίχως ωστόσο να μπορέσει στη συνέχεια να νομιμοποιήσει ποτέ την παρουσία του στο μίσθιο ενώπιον των διοικητικών αρχών. Τα προβλήματα αυτά τον υποχρέωσαν εντέλει να εγκαταλείψει το μίσθιο στο τέλος Δεκεμβρίου του έτους 2013.
Ο εργολάβος εκπροσωπείται από τον δικηγόρο κ. Κώστα Χαλκιά και οι εναγόμενοι από τον κ. Κώστα Διακονή.
