Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος τιμά τη μνήμη των τουλάχιστον έξι εκατομμυρίων Εβραίων. Μολονότι οι Εβραίοι ήταν ο κύριος στόχος του ναζιστικού μίσους, δεν ήταν η μόνη πληθυσμιακή ομάδα υπό διωγμό. Οι Ρομά και οι ανάπηροι βρέθηκαν επίσης στο στόχαστρο. Ας θυμηθούμε ακόμη (λόγω της δικής μας επικαιρότητας) ότι στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης βρέθηκαν και χιλιάδες ομοφυλόφιλοι. Οι ναζί θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία ψυχική ασθένεια που μπορούσε να θεραπευτεί με τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα ή στις φυλακές, με ξύλο, εξευτελισμό και σκληρή εργασία. Οι απόψεις περί ψυχικής ασθενείας και της ανάγκης «θεραπειών μεταστροφής», υποστηρίζονται σήμερα στην Ελλάδα στο κείμενο που αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος να διαβαστεί στους ναούς της χώρας. Και γι’ αυτό το λόγο, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία με μια λιτή όσο και ξεκάθαρη ανακοίνωση, τόνισε ρητά και κατηγορηματικά ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ψυχική ασθένεια! Με επίσημη ανακοίνωση. Μην υπάρξουν και σκιές. Η βαριά σκιά του Ολοκαυτώματος στην Ευρωπαϊκή ιστορία συμπυκνώνεται στην αντιφατική διατύπωση ότι είναι ένα γεγονός ταυτόχρονα ανεπανάληπτο και ικανό να επαναληφθεί με μια άλλη μορφή. «Συνέβη, επομένως μπορεί και να ξανασυμβεί: είναι η ουσία των όσων έχουμε να πούμε», γράφει κάπου ο Πρίμο Λέβι, επιζήσας του στρατοπέδου του Άουσβιτς και συγγραφέας ενός από πιο συγκλονιστικά βιβλία που γράφτηκαν για το Ολοκαύτωμα, το «Αν αυτό είναι ο άνθρωπος».
Συνέβη, επομένως μπορεί και να ξανασυμβεί
