«Πρώτο αίτιο της μεγάλης εισροής προσφύγων, είναι οι πόλεμοι του οποίους διεξάγουν οι ευρωπαϊκές χώρες», υποστηρίζει με εκτενές άρθρο του Ζαν Ζακ Ρεζιβιέ, η Κυριακάτικη Ουμανιτέ.
Το δημοσίευμα βασίζεται στα στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα οποία, 1,3 εκατομμύρια πρόσφυγες που ζήτησαν άσυλο το 2015 προέρχονταν στην πλειοψηφία τους, από τις τρεις εμπόλεμες χώρες : τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Πόλεμοι στους οποίους έχουν εμπλακεί πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Πρόκειται για μια πραγματικότητα «την οποία πολλοί προσπαθούν να την κάνουν να ξεχαστεί, ενώ άλλοι φθάνουν στο να την αμφισβητούν» σημειώνει η Ουμανιτέ.
Παρ’ όλα αυτά οι χιλιάδες πρόσφυγες που συνωστίζονται στις πόρτες της Ευρώπης δεν έπεσαν «εξ ουρανού», αλλά είναι η άμεση συνέπεια των συρράξεων στις οποίες πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν εμπλακεί εδώ και αρκετά χρόνια, λέει ο συντάκτης, παραθέτοντας και σχετική δήλωση της Ιρλανδής ευρωβουλευτού Μαρτίνας Άντερσον : «Κράτη-μέλη ανάμεσα στα οποία η Μεγάλη Βρετανία πρωταγωνιστούν σε πολλές συγκρούσεις που έχουν προκαλέσει την προσφυγική κρίση» δήλωσε η ευρωβουλευτής.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο αριθμός του 1,3 εκατ. των αιτούντων άσυλο το 2015 έχει διπλασιασθεί σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (…) μεγαλύτερος αριθμός των οποίων προέρχονται από τη Συρία, οι οποίοι έχουν φθάσει τις 400.000 το 2015.
Υπενθυμίζεται ότι ο πόλεμος στη Συρία έχει ξεκινήσει πριν από πενταετία και πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες του Κόλπου, πολλές ευρωπαϊκές χώρες συμμετέχουν άμεσα, με στόχους που έχουν μεταβληθεί κατά περιόδους, με μόνιμη όμως τάση, την αύξηση των στρατιωτικών παρεμβάσεων με τις δραματικές τους συνέπειες, ιδιαίτερα για τους πολίτες.
Οι κυριότερες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν εμπλακεί στη Συρία είναι : Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και σε μικρότερο βαθμό η Ιταλία, η Εσθονία, η Πολωνία και η Αλβανία.
« Ο πόλεμος στη Συρία είναι επομένως ένας ευρωπαϊκός πόλεμος και είναι σήμερα ανεδαφική η εντατικοποίηση των παρεμβάσεων στη Συρία, χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ οψιν ότι τέτοιες πράξεις προκαλούν αυτόματα μια νέα εισροή προσφύγων» τονίζεται.
Η Ουμανιτέ παραθέτει στη συνέχεια τα νούμερα των μετακινηθέντων προσφύγων, αιτούντων άσυλο, από τις τρεις εμπόλεμες χώρες.
Από τη Συρία : σε σύνολο 10 εκατομμυρίων κατοίκων που έχουν μετακινηθεί, 4 εκατ. έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, την πλειοψηφία των οποίων έχουν υποδεχθεί οι γειτονικές χώρες :
Λίβανος 1,2 εκατ., Τουρκία 2 εκατ., Ιορδανία 650.000, Ιράκ 250.000 και Αίγυπτος 130.000.
Από το Αφγανιστάν οι αιτούντες άσυλο σε μια ευρωπαϊκή χώρα τετραπλασιάσθηκε το περασμένο έτος φθάνοντας στους 178.200.
Το δημοσίευμα υπενθυμίζει ότι ο εκεί πόλεμος ο οποίος συνεχίζεται σήμερα παρότι τα μίντια δείχνουν να τον έχουν ξεχάσει, διαρκεί 36 χρόνια. Σημειώνεται ο συμβουλευτικός ρόλος τους ΝΑΤΟ (με συμμετοχή Ευρωπαίων) στα κυβερνητικά στρατεύματα.
Από το Ιράκ ο αριθμός των αιτούντων άσυλο, επταπλασιάσθηκε το 2015, φθάνοντας τους 121.500. Εδώ ο πόλεμος ξεκίνησε πριν από 13 χρόνια με την πρωτοβουλία των Αμερικανών και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών (…) χωρίς να είναι ακόμα ορατή μια προοπτική ειρήνης.
«Πριν να μιλούμε για αισθήματα γενναιοδωρίας και αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, θα πρέπει να μιλήσουμε για την ευθύνη που θα πρέπει να αναγνωρίσουν και αναλάβουν οι ευρωπαϊκές χώρες για αυτές τις συγκρούσεις : οι πρόσφυγες που συρρέουν στα σύνορά μας είναι πρώτα απ’ όλα θύματα των πολέμων στους οποίους συμμετέχει η Ευρώπη» υπογραμμίζει ο συντάκτης.
Το δημοσίευμα παραθέτει στη συνέχεια στοιχεία της Eurostat για τους αιτούντες άσυλο ανά ευρωπαϊκή χώρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, κάθε άλλο παρά ισομερής είναι η κατανομή των αιτούντων άσυλο στις ευρωπαϊκές χώρες. Και ενώ οι αιτήσεις στην Ευρώπη διπλασιάσθηκαν μέσα σε ένα χρόνο, το εντυπωσιακό είναι ότι η Γαλλία έχει από τα μικρότερα ποσοστά αύξησης, μόλις 20% σε σχέση με το 2014, τη στιγμή που οι αιτήσεις στην Ουγγαρία αυξήθηκαν κατά 320%, στην Αυστρία κατά 230%, στο Βέλγιο κατά 180% ή ακόμα στην Ισπανία κατά 170%.
Το δημοσίευμα αναφέρεται τέλος στις απειλές της Γαλλίας προς τη Μεγάλη Βρετανία, ότι θα μπορούσε να σταματήσει να φυλάει τα σύνορά της και θα αφήσει να φεύγουν οι μετανάστες στην περίπτωση Brexit.
«Κάθε γαλλική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτόν της» εκτιμά ο συντάκτης, «θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να είχε υπενθυμίσει στη βρετανική κυβέρνηση ότι δεν είμαστε πλέον στην εποχή που οι μπουρζουάδες του Καλαί κατέθεσαν το κλειδί της πόλης στα πόδια του βασιληά της Αγγλίας. Ότι ανήκει πλέον στους Βρετανούς, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τα προβλήματα των προσφύγων που οι ίδιοι έχουν συμβάλλει να προκληθούν με τη στρατιωτική τους εμπλοκή στις χώρες απ’ όπου προέρχονται οι πρόσφυγες» υπογραμμίζει η Ουμανιτέ.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
