Να συμφωνήσουμε ότι δεν θα μοιάσουμε στο κτήνος

Δεν είναι απλά θλιβερά, αλλά ανατριχιαστικά τα σχόλια κάτω από το προχθεσινό άρθρο του Νεκτάριου Καλογήρου με το τίτλο «Ένα γράμμα από την Ρόδο για όλους τους Ελληνες» σχετικό με την δομή προσφύγων-μεταναστών στη Ρόδο και με σκοπό όπως εξηγεί ο ίδιος σε «αγανακτισμένους» : «να αρθούν οι φόβοι των πολιτών για τους μετανάστες – πρόσφυγες και να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία μικροδομών προαναχώρησης σε ολόκληρη χώρα. Με τον τρόπο αυτό θα επουλωθούν και οι πληγές της κατάληψης που έχει γίνει στα νησιά μας.» Αδικος κόπος… Με τα γνωστά «τι κάνετε για τους Ελληνες που πεινάνε;» μπερδεύοντας δύο διαφορετικά πράγματα, μέχρι «απειλές» για delete της «δ» που «χαϊδεύει» τους «λαθροπίθηκους». Είναι σαν να έχει ανοίξει ένα σκοτεινό υπόγειο και να έχουν βγει όλα τα φαντάσματα, συνδυασμένα με αβυσσαλέα αμορφωσιά και σε κάποιες περιπτώσεις απλή βλακεία. Μερικές φορές απορώ που βρέθηκε τόσο μίσος. Όχι μίσος μόνο απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και σε όσου τολμούν να πουν κάτι διαφορετικό.Προς όσους υπενθυμίζουν κάποιες βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και την ανάγκη να μην ξεχνάμε ποτέ ότι πρέπει να παραμείνουμε πρωτίστως άνθρωποι. Ειρωνείες, βρισιές, μίσος,  δείχνουν την ευκολία, με την οποία ορισμένοι συμπολίτες μας περνούν από τον πολιτισμό, που βαυκαλίζονται ότι υπηρετούν, στη βαρβαρότητα και νοιώθουν περήφανοι γι’ αυτό. Φανερώνουν κυρίως, την απροθυμία τους να διαβάσουν οτιδήποτε ανατρέπει την παγιωμένη αντίληψή τους και την ευκολία, με την οποία καταφεύγουν σε ατάκες , στερούμενων επιχειρημάτων και πως ορισμένα θλιβερά φαινόμενα των ημερών αυτών δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία. Μπορούμε να έχουμε διαφορετικές απόψεις για θέματα όπως το μεταναστευτικό και το προσφυγικό. Αρκεί να συμφωνήσουμε ότι δεν θα μοιάσουμε στο κτήνος