Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου μετά την αναχώρησή της από την Ρόδο όπου παραβρέθηκε για τον εορτασμό της επετείου της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων, έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook:
«Όταν άρχισε να ανεβαίνει η ελληνική σημαία στο κοντάρι, διά μιας όλοι οι παρευρισκόμενοι, οι Δωδεκανήσιοι, γονάτισαν στο χώμα. Γονάτισαν να χαιρετίσουν τη σημαία… Σαν να ήταν ένας άνθρωπος, γονάτισαν όλοι. Και όταν ετελείωσε η τελετή αυτή της παραδόσεως, ξαφνικά αντελήφθην ότι ο κόσμος που παρευρίσκετο εκεί δεν διελύετο, να πάει στις δουλειές του. Αλλά συσσωματωμένος ως ένας άνθρωπος, ως μία μάζα, εβάδιζε προς μία ορισμένη κατεύθυνση. Λέω, πού πάνε αυτοί; Όλος αυτός ο κόσμος, πλήθος! Πηγαίνανε “γραμμή” σε μία κατεύθυνση. Πού πάνε, λέω, αυτοί; Αυτοί, λέει, πάνε στο νεκροταφείο. Πάνε να πούνε στους νεκρούς ότι ελευθερώθηκε η Δωδεκάνησος!»
Με τα συγκλονιστικά αυτά λόγια ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, σύμβουλος τότε του πρώτου Διοικητή της Δωδεκανήσου, περιγράφει την τελετή παράδοσης της Στρατιωτικής Βρετανικής Διοίκησης της Δωδεκανήσου στη χώρα μας, στις 31 Μαρτίου 1947. Στις 7 Μαρτίου του επόμενου έτους η Ελλάδα ενσωματώνει και επισήμως τα Δωδεκάνησα, επουλώνοντας μια τελευταία αλλά εξίσου οδυνηρή πληγή στον δρόμο για τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Λίγα χρόνια αργότερα ανακηρύσσεται πρωτεύουσα του Νομού η Ρόδος, το νησί των Ιπποτών και των πολλών ονομάτων, της πλούσιας ιστορίας, των τεχνών και των γραμμάτων, εμπορικό σταυροδρόμι που ένωνε και ενώνει την Ανατολή με τη Δύση, αποτελώντας γέφυρα πολιτισμών και κόμβο συνάντησης τριών ηπείρων.
Από την αρχαία ελληνική περίοδο, η Ρόδος αρχίζει να δραστηριοποιείται έντονα σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, αναπτύσσοντας τη γεωργοκτηνοτροφία, τη βιοτεχνία, τη ναυτιλία, το διαμετακομιστικό εμπόριο. Εργάτες, ναυτικοί, φιλόσοφοι, τεχνίτες εισρέουν στο νησί από άλλα μέρη, ενώ ο «Ροδιακός Νόμος» θεωρείται το αρχαιότερο ναυτικό δίκαιο και εφαρμόσθηκε ευρέως στις διά θαλάσσης συναλλαγές των μεσογειακών λαών.
Η οικονομική αυτή άνθηση αναβιώνει κατά την ιπποτική περίοδο. Η δυτική επιρροή άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ιδιοσυγκρασία του νησιού, στα κάστρα και στα υπόλοιπα ιπποτικά αρχιτεκτονικά μνημεία και κτίρια. Στην αυλή του Μεγάλου Μαγίστρου Έλληνες και Δυτικοευρωπαίοι εμπλουτίζουν και διαδίδουν μοναδικούς πνευματικούς θησαυρούς. Ο Χουάν Φερνάντεθ ντε Ερέδια μεταφράζει Θουκυδίδη και Πλούταρχο στα λατινικά, ο Αγαπητός Κασσιανός μεταλαμπαδεύει την πανάρχαια τέχνη της ιερακοτροφίας. Φορητές και μη εικόνες κοσμούν με το απαράμιλλο κάλλος τους εκκλησίες και σπίτια, ενώ για μεγάλο διάστημα η Ρόδος αποτελεί μέρος ειρηνικής συνύπαρξης Ορθοδόξων, Καθολικών, Μουσουλμάνων, καθώς και Εβραίων και Αρμενίων.
Η επέτειος της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου μας ξυπνάει θρύλους και παραδόσεις, μύθους και ιστορίες γεμάτες χρώματα, ηρωισμούς και συγκίνηση. Στο πέρασμα των αιώνων, ο δωδεκανήσιος ελληνισμός παρέμεινε ζωντανός. Άντεξε και ήκμασε χωρίς να χάσει στιγμή το βαθύτερο είναι του παρά τις κακουχίες, τις σκληρές στιγμές, τα βάσανα και τις στερήσεις.
Οι σημερινοί Ρόδιοι, αντάξιοι συνεχιστές της δημιουργικής παράδοσης των προγόνων τους, έχουν κατορθώσει, αξιοποιώντας τις τόσες ομορφιές του νησιού, να αναδείξουν τη Ρόδο σε έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ξέσπασμα της πανδημίας μπορεί να ανέκοψε βίαια την οικονομική δραστηριότητα στον τομέα του τουρισμού, με την πρόοδο όμως στην πορεία των εμβολιασμών και την αρωγή της Πολιτείας η ανάκαμψη θα έρθει σύντομα και λυτρωτικά. Τη στήριξη αυτή θέλω να υπογραμμίσω με τη σημερινή μου παρουσία, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε όλους τους Δωδεκανήσιους αυτή την ξεχωριστή και βαθιά χαραγμένη στην εθνική μας συνείδηση ημέρα.
