Οι Αγγλοι και το Καστελλόριζο – Του Μανώλη Κουτσούκου, δικηγόρου

Πριν λίγες ημέρες η γνωστή λαϊκή αγγλική Εφημερίδα «SUN» δημοσίευσε άρθρο της δημοσιογράφου CARA GODFREY με τον τίτλο «Το μικροσκοπικό νησί στις ακτές της Τουρκίας που είναι στην πραγματικότητα Ελληνικό – με χελώνες, φθηνές μπύρες και φωτεινά νερά».
Στο κατά «παραγγελίαν» και πρόδηλα προπαγανδιστικό αυτό άρθρο εμφανίζεται ως παραδοξότητα το ελληνικό νησί του Καστελλόριζου (που από τον 11ο π.Χ. αιώνα εκατοικείτο από Μινωίτες και όλες οι αρχαίες επιγραφές είναι στην ελληνική γλώσσα) να ανήκει στην Ελλάδα χάρη στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και ότι είναι αμφισβητούμενης ελληνικής κυριαρχίας διότι απέχει «ένα μίλι από τις ακτές της Τουρκίας και 100 μίλια από το πλησιέστερο ελληνικό νησί που είναι η Ρόδος». Το νησί ονομάζεται «MEIS» αλλά είναι γνωστό και ως Καστελλόριζο και ανήκει στην Ελλάδα παρά την εγγύτητά του με την τουρκική ενδοχώρα!! Όπως είναι γνωστό οι Σελτζούκοι Τούρκοι ξεκίνησαν από τη Μογγολία και εμφανίσθηκαν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τον 11ο αιώνα μ.Χ.

Η παραπάνω Αγγλίδα δημοσιογράφος είναι προφανές ότι αγνοεί (ή υποκρίνεται ότι αγνοεί) την ιστορία και κυρίως την ανθελληνική «προϊστορία» των προγόνων της για τη στάση που τήρησαν πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου απέναντι στην Ελλάδα και ειδικότερα στο ζήτημα της Δωδεκανήσου. Ειδικά για το Καστελλόριζο επιβάλλεται να της υπενθυμίσουμε ότι:
α) Η Τουρκία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τήρησε τη στάση του «επιτήδειου ουδέτερου» ελπίζοντας στην επικράτηση των Γερμανών για να λάβει από αυτούς ως δώρο τα νησιά μας και ότι στις 18/6/1941 ενώ η χώρα μας είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας (Σουκρού Σαράτζογλου) και ο Γερμανός πρέσβης στην Τουρκία (Φραντς φον Πάπεν) υπέγραψαν σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης. Μάλιστα επανειλημμένα οι Άγγλοι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσπάθησαν να πείσουν την Τουρκία να εισέλθει στον Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων κατά της Γερμανίας με «αντάλλαγμα» να παραχωρηθούν σ’ αυτήν τα Δωδεκάνησα!! Ευτυχώς που η Τουρκία αρνήθηκε την πρόταση του Τσώρτσιλ γιατί σήμερα η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική.

β) Όταν το 1945 ο πόλεμος έγειρε υπέρ των συμμάχων και ήταν πλέον θέμα χρόνου η άνευ όρων παράδοση και συνθηκολόγηση της Ναζιστικής Γερμανίας η Τουρκία κήρυξε εκ του ασφαλούς τον πόλεμο κατά της Γερμανίας στις 25/2/1945 για να καθίσει στο τραπέζι των νικητών.

γ) Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και εν όψει της υπογραφής της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10/2/1947) οι Άγγλοι αρνήθηκαν την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα με τη σαθρή «νομική κατασκευή» ότι πριν την κήρυξη του πολέμου τα Δωδεκάνησα αποτελούσαν Ιταλικό έδαφος(!!) και χρειάστηκε η παρέμβαση του Σοβιετικού Μολότωφ για να επιστρέψουν τα Δωδεκάνησα (και φυσικά το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα.
δ) Το πρωινό της 13/9/1943 δηλαδή (10) ακριβώς ημέρες από τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (3/9/1943) με τους συμμάχους το Καστελλόριζο απελευθερώθηκε με τη συνεργασία του Ιερού Λόχου Άγγλων στρατιωτών αλλά και στρατιωτών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας οι οποίοι αιχμαλώτισαν τη γερμανική φρουρά και απελευθέρωσαν το νησί. Όμως λόγω της αιχμαλωσίας της γερμανικής φρουράς του νησιού ήταν βέβαιος και αναμενόμενος ο βομβαρδισμός του Καστελλόριζου από τους Γερμανούς. Εν όψει του βέβαιου αυτού βομβαρδισμού οι υποτιθέμενοι «ελευθερωτές» (Άγγλοι) με την πρόφαση να σώσουν τάχα τους κατοίκους του Καστελλορίζου τους ανακοίνωσαν ότι θα τους μεταφέρουν προσωρινά στις απέναντι τουρκικές ακτές, ενώ στην πραγματικότητα τους μετέφεραν κάτω από άθλιες συνθήκες στο στρατόπεδο ΝΟΥΖΕΪΡΑΤ στη Γάζα της Παλαιστίνης. Η μεταφορά αυτή των κατοίκων δεν έγινε με σκοπό να σωθούν ανθρώπινες ζωές, αλλά ήταν το πρώτο βήμα των Άγγλων για να εφαρμόσουν το προγραμματισμένο σχέδιο λεηλασίας των αρχοντικών του νησιού από τους Άγγλους και τους στρατιώτες της Κοινοπολιτείας οι οποίοι αμέσως μετά τους γερμανικούς βομβαρδισμούς λεηλάτησαν τα άδεια σπίτια των ανθρώπων που μετέφεραν στην Παλαιστίνη και για να «καλύψουν» τα ίχνη του «πλιάτσικου» πυρπόλησαν το νησί κατηγορώντας τους Γερμανούς ότι έριξαν τάχα εμπρηστικές βόμβες για να κάψουν το νησί. Η επαίσχυντη «λεηλασία» και καταστροφή του Καστελλορίζου από τους προγόνους της Αγγλίδας δημοσιογράφου σαν αποτέλεσμα είχε τη μετανάστευση των κατοίκων που έχασαν τα σπίτια τους από την πυρκαγιά. Ο εμπρησμός και η λεηλασία του 1943 από τους Άγγλους περιγράφονται γλαφυρά και με κάθε λεπτομέρεια στο υπ’αριθμ. (621) τεύχος (του μηνός Μαρτίου 2020 σελ. 24) του γνωστού ιστορικού μηνιαίου περιοδικού «ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ» του έγκυρου εκδοτικού οίκου ΠΑΠΥΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ.

ε) Τον Απρίλιο του 1982 η Αγγλία συγκρούστηκε με την Αργεντινή για τα νησιά Φώκλαντ τα οποία θεωρούνται υπερπόντια βρετανικά εδάφη και τα οποία απέχουν από την Αγγλία (13.000) περίπου μίλια. Αν η απόσταση ενός νησιού από ηπειρωτικό έδαφος αποτελεί – σύμφωνα με την Αγγλίδα δημοσιογράφο – το κριτήριο για να ανήκει το νησί αυτό σε κάποια κρατική επικράτεια τότε θα έπρεπε η τόσον «ευαίσθητη» δημοσιογράφος να εισηγηθεί στη Βρετανική Κυβέρνηση να αποδώσει τα νησιά αυτά στην Αργεντινή μιας και το όνομά τους είναι MALVINAS και όχι ΦΩΚΛΑΝΤ!!
Συμπέρασμα: Καλό θα είναι πριν οι ανιστόρητοι και τηλεκατευθυνόμενοι αυτοί δημοσιογραφίσκοι ασχοληθούν με την κυριαρχία των νησιών μας να βουτήξουν την πένα τους στο μελάνι της ιστορίας για να μην γελοιοποιούνται με τις ανοησίες που γράφουν.