Χθες στην Ολομέλεια της Βουλής για την πρόταση δυσπιστίας τοποθετήθηκε ο πρώην Υφυπουργός και Βουλευτής Δωδεκανήσου, Γιάννης Παππάς στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κατά της πολιτικής εκμετάλλευσης της τραγωδίας των Τεμπών.
«Η Ελλάδα θρηνεί 57 ψυχές. Οι οικογένειες τους ζητούν δικαιοσύνη, όχι πολιτικά παιχνίδια. Η κοινωνία απαιτεί αλήθεια και απαντήσεις, όχι διχασμό και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή την αίθουσα που να μην πόνεσε, που να μην σοκαρίστηκε, που να μην αναρωτήθηκε πώς φτάσαμε ως εδώ και πώς θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξανασυμβεί», τόνισε ο κ. Παππάς.
Στη συνέχεια, επέκρινε έντονα την Αντιπολίτευση για τον τρόπο που επιλέγει να διαχειριστεί το ζήτημα: «Η οργή του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Αλλά η οργή αυτή δεν πρέπει να γίνει εργαλείο για μικροπολιτικά οφέλη. Είναι ντροπή να στήνονται πολιτικά παιχνίδια πάνω στον πόνο των οικογενειών. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί μια εθνική τραγωδία για να χτίσει αφηγήματα και να διχάσει την κοινωνία».
Ο κ. Παππάς ξεκαθάρισε ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει το έργο της ανεπηρέαστη και πως η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται την αλήθεια. «Όποιος ψάχνει για συγκάλυψη, ας κοιτάξει αλλού. Εμείς δεν θα αφήσουμε καμία σκιά. Το χρέος μας είναι να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων με πράξεις, όχι με πολιτικά συνθήματα και κούφιες καταγγελίες».
Κλείνοντας, κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. «Ας σταματήσουν κάποιοι να παίζουν με τον ανθρώπινο πόνο. Η κοινωνία ζητά σεβασμό, δικαιοσύνη και ασφάλεια, όχι φθηνή εκμετάλλευση. Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί η τραγωδία των Τεμπών σε πολιτικό όπλο στα χέρια όσων επενδύουν στον διχασμό».
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Βουλευτή στην Ολομέλεια της Βουλής για την πρόταση δυσπιστίας:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, από τον χρόνο σας και από τον χρόνο όλων εδώ, γιατί σήμερα τα Δωδεκάνησα γιορτάζουν την ενσωμάτωση με τη μητέρα πατρίδα, με τη μητέρα Ελλάδα, σήμερα 7 Μαρτίου, μια μέρα γεμάτη ιστορική μνήμη, εθνική περηφάνια και συγκίνηση. Είναι η ημέρα που τιμούμε τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας, που πολέμησαν με πίστη και αυταπάρνηση για να γίνει το όνειρο της ελευθερίας πραγματικότητα.
Αν και δεν θα μπορέσω να βρίσκομαι σήμερα 7 Μαρτίου στις εορταστικές εκδηλώσεις στα νησιά μου, η καρδιά μου και η σκέψη μου θα είναι εκεί ανάμεσα στους συμπατριώτες μου, υψώνοντας μαζί τους τη γαλανόλευκη.
Η Δωδεκάνησος είναι και θα παραμείνει σύμβολο εθνικής υπερηφάνειας, ένα κόσμημα του Αιγαίου, που πάντα θα φωτίζει την Ελλάδα με την ιστορία της, τον πολιτισμό της και το αδάμαστο πνεύμα της.
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ποτέ δεν περίμενα ότι θα λάβω τον λόγο σε μια τέτοια διαδικασία υπό αυτές τις συνθήκες και εξηγώ τους λόγους. Πριν από δύο χρόνια το δυστύχημα στα Τέμπη μας σημάδεψε όλους και όλες ανεξαιρέτως. Είναι μια πληγή που αιμορραγεί και δεν κλείνει, μια ανείπωτη τραγωδία που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ. Δεν θα ξεχάσουμε τους πενήντα επτά συμπολίτες μας που έφυγαν από τη ζωή. Μπροστά σε φίλους και συγγενείς τους σκύβουμε το κεφάλι, χωρίς «ναι μεν, αλλά». Οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας όσα λένε οι γονείς και οι συγγενείς και την οργή και τη θλίψη της κοινωνίας. Το χρέος μας είναι να εργαστούμε για να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Είναι χρέος όλων μας ανεξαιρέτως.
Εδώ, όμως, κυρίες και κύριοι, δεν συζητάμε τι πρέπει να γίνει και τι θέλει η κάθε πολιτική δύναμη να γίνει. Εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται κάτι ντροπιαστικό. Γίνεται πλειστηριασμός συμπόνιας.
Υπάρχουν κόμματα και αρχηγοί κομμάτων και Βουλευτές που διαφημίζουν τη στεναχώρια τους και τη συμπόνια τους. Αυτό είναι ντροπή, για να μην πω καμία χειρότερη λέξη, επειδή είμαστε στη Βουλή, ένα χώρο που εγώ προσωπικά τον σέβομαι και τον τιμώ.
Φτάνει, κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης, δεν δέχομαι να υπονοεί κανείς ότι εγώ ή κάποιος συνάδελφός μου στεναχωρήθηκε ή πόνεσε λιγότερο από κάποιον άλλον. Βάλτε, επιτέλους, ένα όριο. Σεβαστείτε τον ανθρώπινο πόνο. Και, επιτέλους, ακόμα δεν έχει εφευρεθεί το πονόμετρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι Βουλευτές και τα στελέχη της Αντιπολίτευσης αρέσκονται να λένε για συγκάλυψη. Ποια συγκάλυψη και με ποιον τρόπο; Από την πρώτη στιγμή η Κυβέρνηση ανέλαβε την ευθύνη. Δεν κρύφτηκε κανένας. Δεν επιχειρήσαμε να καλύψουμε τίποτα. Η δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της απερίσπαστη, όπως πρέπει πάντα να κάνει.
Και ρωτώ: Αν θέλαμε να συγκαλύψουμε, θα τα κάναμε όλα αυτά; Θα στέλναμε τις έρευνες στη δικαιοσύνη; Θα αφήναμε τους εισαγγελείς να κάνουν ανεξάρτητη δουλειά; Θα αναλαμβάναμε το πολιτικό κόστος για λάθη που έγιναν εδώ και δεκαετίες;
Όχι, κυρίες και κύριοι, η συγκάλυψη γίνεται με σιωπή και αδράνεια. Εμείς, αντίθετα, επιλέξαμε τη διαφάνεια και τη δράση. Όσοι σήμερα υποδύεστε ότι κόπτεστε για δικαιοσύνη είστε οι πρώτοι που την απαξιώνεται και την αμφισβητείται.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν εκείνοι που δεν πιστεύουν στη δικαιοσύνη, αλλά σε λαϊκά δικαστήρια και τις κρεμάλες που κράδαιναν πριν το 2015. Υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν δικαιοσύνη με ad hoc αποφάσεις, που είναι σύμφωνες με τα συμφέροντά τους, γι’ αυτό και επιτίθενται στους δικαστικούς και σε εισαγγελικούς λειτουργούς με πρωτοφανή σφοδρότητα, παραβιάζοντας κάθε θεσμική υποχρέωση να τηρούν τους νόμους και το Σύνταγμα. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν τι λένε. Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι των δύο παραπάνω. Και όπως δεν καταλαβαίνουν τι λένε, δεν καταλαβαίνουν και τι κάνουν, αποδομώντας τη δικαιοσύνη.
Πάμε τώρα να δούμε τι θέλει να κάνει αυτός ο συνεταιρισμός του ΣΥΡΙΖΑ 1, ΣΥΡΙΖΑ 2, ΣΥΡΙΖΑ 3 και ΣΥΡΙΖΑ 4 εκεί πίσω με το ΠΑΣΟΚ, γιατί για συνεταιρισμό μιλάμε. Έτσι είστε και εσείς λειτουργείτε. Η πρωτοφανής πρόταση δυσπιστίας, που κατατέθηκε, δεν έχει καμία απολύτως αιτία. Δεν κατατίθεται για να αποδοθούν ευθύνες με σοβαρό και θεσμικό τρόπο. Δεν σας ενδιαφέρει απλά. Κατατίθεται, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ βλέπουν το δυστύχημα στα Τέμπη ως ευκαιρία για να πλήξουν την Κυβέρνηση.
Εδώ και μήνες βλέπουμε έναν καλά οργανωμένο μηχανισμό της Αντιπολίτευσης να θέλει να συγκαλύψει τη στόχευση. Ποια είναι η στόχευση; Να ανέλθει στην εξουσία. Αυτό προσπαθήσατε να συγκαλύψετε. Δεν σας ενδιαφέρει καθόλου η δικαιοσύνη. Είστε ένας πολιτικός συνεταιρισμός, που εμπορεύεται την οργή, που χτίζει αφήγημα πάνω σε πένθιμα μνημόσυνα, που χρησιμοποιεί τις οικογένειες των θυμάτων ως πολιτικά όπλα. Εκεί φτάσατε και θα έπρεπε να ντρέπεστε γι’ αυτό που κάνετε. Εδώ μιλάμε για ψυχές, που ζητούν δικαίωση, για οικογένειες, για γονείς που ζητούν δικαίωση και δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει σώας τας φρένας και να μην θέλει δικαιοσύνη και δικαίωση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αλήθεια είναι μία. Δεν ενδιαφέρονται για την διερεύνηση της τραγωδίας των Τεμπών. Δεν τους νοιάζει η απόδοση δικαιοσύνης. Δεν θέλουν να βρεθούν οι πραγματικές ευθύνες. Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα ρίξουν την Κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που μπορεί να έχει καθυστερήσει κάποια πράγματα ή να κάνει κάποια μικρά λάθη, αλλά να είναι αποφασισμένη να φέρει αποτελέσματα.
Ρωτάμε, λοιπόν, τι σχέση έχει το αίτημά τους για εκλογές με την αλήθεια; Τι σχέση έχει το αίτημά τους με τη δικαιοσύνη; Η απάντηση είναι προφανής. Καμία. Επενδύουν στο χάος, γιατί δεν έχουν πρόγραμμα. Τι μας είπαν τόσες μέρες; Τίποτα απολύτως. Παίζουν με την οργή των πολιτών, γιατί δεν έχουν λύσεις. Εκμεταλλεύονται μια εθνική τραγωδία για να εξυπηρετήσουν μικροκομματικά συμφέροντα. Δεν τους νοιάζει εάν η οικονομία αναπτύσσεται, εάν η χώρα μας έχει ξαναβρεί την αξιοπιστία της, εάν οι επενδύσεις αυξάνονται και δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, νέες δουλειές. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ξαναφέρουν την αστάθεια, την αβεβαιότητα, το χάος.
Και επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν για την επόμενη μέρα, τι κάνουν; Προσπαθούν να διχάσουν, γιατί δεν έχουν κάτι να προτείνουν που να ενώνει. Δεν ακούσαμε κάτι εδώ μέσα από τους κύριους της Αντιπολίτευσης που να ενώνει τον ελληνικό λαό, γι’ αυτό και η πρόταση δυσπιστίας θα πέσει στο κενό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όχι μόνο εδώ στη Βουλή, αλλά και στην κοινωνία. Γιατί και η κοινωνία καταλαβαίνει, αντιλαμβάνεται, αισθάνεται, βλέπει, γιατί οι Έλληνες θέλουν σταθερότητα, θέλουν αλήθεια, θέλουν δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη δεν απονέμεται από τα κόμματα, δεν απονέμεται από τηλεοπτικά πάνελ. Δικαιοσύνη απονέμουν οι δικαστές. Και αυτή η Κυβέρνηση, πιστέψτε με, θα διασφαλίσει ότι η αλήθεια θα λάμψει, ότι οι ευθύνες θα αποδοθούν, ότι δεν θα υπάρξει καμία σκιά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ: Θα ήθελα την ανοχή σας για ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.
Όλα τα άλλα είναι πολιτική εκμετάλλευση και σ’ αυτό απαντάμε με ξεκάθαρη φωνή. Όχι άλλο διχασμό, όχι άλλη ανευθυνότητα. Η χώρα μας έχει περάσει πολλά, έχει γνωρίσει τραγωδίες, σκάνδαλα κρίσεις και κάθε φορά υπήρχαν αυτοί που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τον πόνο για πολιτικά κέρδη. Σε μια δημοκρατία, όμως, η πολιτική οφείλει να είναι πεδίο ευθύνης και όχι πεδίο δημαγωγίας.
Ας δούμε τι λένε οι ίδιοι οι πολίτες, οι πολίτες που θρήνησαν, που εξοργίστηκαν, αλλά πάνω από όλα ζητούν ένα πράγμα, δικαιοσύνη, όχι πολιτική εκμετάλλευση, όχι πολιτικό τσίρκο. Ζητούν να αποδοθούν ευθύνες, όχι να στηθούν πολιτικά παιχνίδια. Και εδώ είναι που διαφέρουμε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Εγώ σας το έδωσα το ένα λεπτό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ: Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ και συγχωρέστε με. Θα ήθελα την ανοχή σας, επειδή μίλησα για τα Δωδεκάνησα στην αρχή.
Εμείς σκύβουμε ευλαβικά το κεφάλι στη μνήμη των θυμάτων. Δεν θα τους ξεχάσουμε. Δεν θα ξεχάσουμε τις οικογένειές τους. Δεσμευόμαστε ότι θα δουλέψουμε σκληρά και ακόμα πιο σκληρά για να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος, να κάνουμε τα ελληνικά τρένα πιο ασφαλή, να κάνουμε την Ελλάδα μας πιο ασφαλή. Δεν θα μπούμε σ’ αυτόν τον βούρκο που θέλετε να δημιουργήσετε εδώ αυτές τις μέρες. Δεν θα γίνουμε μέρος αυτής της φαρσοκωμωδίας που στήνετε σήμερα στη Βουλή, γιατί στο τέλος η αλήθεια πάντα νικάει το ψέμα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
