Συνέντευξη στην
Πέγκυ Ντόκου
«Τα πράγματα στην Ρόδο, είναι καλύτερα όσον αφορά την εργασία» δηλώνει σήμερα στην «δημοκρατική» ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου κ. Σάββας Χατζησάββας. Επιπλέον μιλάει για την «μαύρη» εργασία, για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα ενώ αναφέρεται και στις επενδύσεις με τις νέες ξενοδοχειακές μονάδες και το νέο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Νότια Ρόδο που θα δώσουν ευκαιρίες απασχόλησης στην περιοχή μας.
Η συνέντευξη αναλυτικά
• Κύριε Χατζησάββα, να ξεκινήσουμε από την πρόσφατη υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Είστε ικανοποιημένος ως πρόεδρος του ΕΚΡ;
Δεδομένων των συνθηκών στις οποίες ζούμε και υπάρχουσας της πράξης υπουργικού συμβουλίου από το 2012 που απαγορεύει να υπογράφονται συμβάσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων που να καθορίζουν τον κατώτερ μισθό -ο οποίος καθορίζεται με νόμο- η σύμβαση αυτή είναι μια πολύ θετική εξέλιξη. Κι αυτό γιατί εκτός από τον κατώτερο μισθό που δεν υπήρξε συμφωνία προβλέπει μια σειρά από θεσμικές κατακτήσεις οι οποίες υπήρχαν και τις οποίες κατοχυρώσαμε και σε αυτή την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Αυτή η σύμβαση καλύπτει σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων διότι δεν υπάρχουν πια οι κλαδικές συμβάσεις. Οπότε αυτό ήταν απαραίτητο να υπογραφεί αφού δισφάλισε τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα για τους εργαζόμενους, το επίδομα άδειας, τις άδειες που δικαιούται οι εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα και διάφορα επιδόματα για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων όπως ΑΜΕΑ, άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες κ.λπ. Και βέβαια, υπάρχει ρήτρα και πρόβλεψη ότι μόλις αρθεί η νομοθετική απαγόρευση για να υπογράφεται και ο κατώτερος μισθός σαν πρόβλεψη, οι εργοδοτικές οργανώσεις συμφώνησαν μαζί με τις οργανώσεις των εργαζομένων αμέσως να συνεδριάσουν και να καθορίσουν νέο κατώτερο μισθό. Άρα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, θεωρώ ότι ήταν μια πράξη ευθύνης η υπογραφή αυτής της σύμβασης, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων όσο και από την πλευρά της εργοδοσίας.
• Να πάμε στα συνδικαλιστικά. Το 2018, βρίσκει τον κλάδο με αρκετά «χτυπήματα κάτω από την μέση» από την κυβέρνηση. Το περιμένατε ποτέ αυτό;
Κανένας δεν περίμενε τίποτε από αυτά που συμβαίνουν πριν το 2009: αν μας έλεγαν τότε ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα που όχι μόνον δεν θα παίρναμε αυξήσεις, αλλά θα μειώνονταν οι μισθοί, οι συντάξεις, ότι οι συνταξιούχοι όσα έπαιρναν θα επανυπολογίζονταν οι αποδοχές τους, θα κοβόταν το ΕΚΑΣ και άλλα επιδόματα, δεν θα το πίστευε κανένας. Σήμερα μας λένε ότι όλα αυτά θα κοπούν και όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι συνταξιούχοι επανέρχονται στα 380 ευρώ τελική σύνταξη. Όταν έρχεται σήμερα μια αριστερή κυβέρνηση και θεσμοθετεί τον περιορισμό μέχρι την εξαφάνιση του δικαιώματος της απεργίας, με το να νομοθετεί ασφυκτικά πλαίσια μέσα από τα οποία προκηρύσσονται οι απεργίες –ε, αυτό δεν μπορούσαμε ποτέ να το διανηθούμε. Δυστυχώς, ζούμε πράγματα στην χώρα μας τα οποία πριν από λίγα χρόνια ήταν αδιανόητα. Γι αυτό πιστεύω ότι ναι μεν είμαστε σε δύσκολη θέση, αλλά αυτή την περίοδο είναι όσο ποτέ χρήσιμα και τα συνδικάτα και τα σωματεία, γιατί θα πρέπει να δώσουν μάχες: να βάλουν ένα «φρένο» σε όλες αυτές τις πολιτικές αλλά και να αναπτύξουν αγώνες το επόμενο διάστημα για να παρθούν πίσω κατακτήσεις που είχαν ήδη κατοχυρωθεί από την δεκαετία του ’80. Δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα γίνονταν όλα αυτά γι αυτό και τώρα, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η παρουσία των συνδικάτων για να επανέλθουμε σε μια κανονικότητα το επόμενο διάστημα.
• Θα ήθελα να μου δώσετε την εικόνα της εργασίας στην Ρόδο. Παρουσιάζει βελτίωση;
Τα πράγματα στην Ρόδο, είναι καλύτερα. Και το λέω αυτό γιατί ευτυχώς συνεχίζει να υπάρχει αυτή η προσδοκία που υπήρχε όλα τα χρόνια, ενόψει της έναρξης της νέας τουριστικής σεζόν, να μπει ο κόσμος στην δουλειά. Άρα, έχουμε το δεδομένο ότι υπάρχει διαθέσιμη δουλειά για τους εργαζόμενους. Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων όταν πηγαίνουν να εργαστούν. Δηλαδή έχει χαθεί η αίσθηση του κατώτερου μισθού, έχει χαθεί η αίσθηση των ωραρίων, έχει χαθεί η αίσθηση των βασικών δικαιωμάτων και ο εργαζόμενος πηγαίνει «απροστάτευτος» ψάχνοντας δουλειά. Οφείλω να πω όμως, ότι για την Ρόδο με την υπογραφή της κλαδικής Σύμβασης Εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων, για τρία χρόνια υπάρχει ένα ασφαλές πλαίσιο. Για το 80% των εργαζομένων που είναι ξενοδοχοϋπάλληλοι και απασχολούμενοι (γενικότερα) στον τουρισμό – επισιτισμό, έχουν μια Σύμβαση που κατοχυρώνει τα δικαιώματά τους με όρους πολύ καλύτερους από αυτούς που προβλέπει ο νόμος σαν κατώτερο μισθό. Συνεπώς, είναι καλύτερα τα πράγματα και επειδή υπάρχει εργασία αλλά και επειδή έχουμε μια καλή σύμβαση.
• Τι γίνεται όμως με την «μαύρη εργασία»;
Η «μαύρη εργασία» είναι μια μεγάλη πληγή, ιδιαίτερα σε πολύ μικρές επιχειρήσεις (καφετέριες, εστίαση, οικοδομή, μαγαζιά, οικογενειακές επιχειρήσεις κ.λπ.) όπου πράγματι είναι πολύ δύσκολο για τους εργαζόμενους να αμυνθούν απέναντι στις επιθέσεις του εργοδότη και πολλές φορές δέχονται να απασχολούνται με τέτοιους όρους. «Μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτη εργασία, δίχως δικαιώματα και δίχως ωράριο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να καλύψεις αυτούς τους ανθρώπους ανά επιχείρηση, όμως και το ΕΚΡ είναι “παρών”, και τα σωματεία μας ενώ έχουμε στελεχώσει την Επιθεώρηση Εργασίας με τον καλύτερο τρόπο από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού για να μπορούν οι εργαζόμενοι να βρίσκουν το δίκιο τους. Θα πρέπει όμως και ο ίδιος ο εργαζόμενος να μην έρχεται στο ΕΚΡ όταν έχει προχωρήσει το πρόβλημά του και έχει «κακοφορμίσει» η σχέση. Να έρχεται από πριν, να ενημερώνεται για να μπορεί να διεκδικεί. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι ότι στο πλαίσιο του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ υπάρχει ειδική υπηρεσία εδώ στην Ρόδο όπου μπορεί, ανώνυμα, δίχως να κινδυνεύει να καταγγελθεί στον εργοδότη, να πάρει πληροφορίες για το πώς μπορεί να διεκδικεί τα δικαιώματά του.
• Άρα υπάρχουν δουλειές στην Ρόδο. Είδαμε και την παρέμβασή σας ενόψει της λειτουργίας του νέου εργοστασίου της ΔΕΗ στη Νότια Ρόδο. Μπορούν να λειτουργήσουν αυτά μαζί με την απασχόληση στον τουριστικό κλάδο και σαν κίνητρα ανάπτυξης για την περιοχή μας;
Το ΕΚΡ έχει πάντα σαν προμετωπίδα να δημιουργούνται εναλλακτικές μορφές απασχόλησης στην περιοχή μας και να μην είμαστε εξαρτημένοι από την μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού. Θεωρούμε πάρα πολύ σημαντική τόσο την έναρξη των νέων ξενοδοχειακών μονάδων στη Νότια Ρόδο, όσο και την λειτουργία του νέου εργοστασίου της ΔΕΗ στη Νότια Ρόδο. Αυτό εάν χρησιμοποιηθεί σωστά και πράγματι τηρήσει τις δεσμεύσεις της η ΔΕΗ, προσλαμβάνοντας το προσωπικό που προβλέπεται από ντόπιους εργαζόμενους θα δημιουργήσει πάρα πολύ μεγάλο θύλακα απασχόλησης, σε μια περιοχή που αυτή την στιγμή έχει σχεδόν ερημώσει από ντόπιο προσωπικό. Θα δημιουργηθεί λοιπόν μια «αναστροφή» προς τα πίσω. Θα γυρίζουν οι κάτοικοι οι οποίοι έφυγαν από εκεί επειδή δεν υπήρχαν δουλειές, αλλά και θα απασχοληθούν και νέοι οι οποίοι θα απασχοληθούν σε μια παραγωγική μονάδα. Το εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Νότια Ρόδο προβλέπει γύρω στους 150 εργαζόμενους στην πλήρη λειτουργία του εποχιακούς και μόνιμους. Δηλαδή, θα ζήσουν 150 οικογένειες. Εάν δεν προλάβουμε τις εξελίξεις τώρα, θα την… πατήσουμε είτε με μεταφερόμενο προσωπικό είτε με ενοικιαζόμενο προσωπικό είτε θα το λειτουργήσει, εργολάβος –όπως έχει γίνει σε άλλες περιπτώσεις στην Ρόδο. γι αυτό, επειδή «έχουμε καεί στον χυλό, φυσάμε και το γιαούρτι!»
• Να κλείσουμε με την επέτειό σας, φέτος. Το ΕΚΡ γιορτάζει 70 χρόνια αγώνες.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός αυτό όχι μόνον για μένα, αλλά συνολικά για τους εργαζόμενους. Πρέπει να αναδειχθεί η συμμετοχή και η συμβολή των εργαζομένων συνολικά, σε αυτό το οικονομικό «θαύμα» που έχει γίνει στην Ρόδο. Το «θαύμα» της Ρόδου δεν έγινε μόνον από τους επιχειρηματίες, ούτε από τους εμπόρους, ούτε από τις κυβερνήσεις. Έγινε κυρίως από τους ανθρώπους. Για 70 ολόκληρα χρόνια οι εργαζόμενοι συνέβαλαν στην προσπάθεια καθώς και τα σωματεία που έβαζαν ζητήματα για να μπορούν να διεκδικήσουν τα εργασιακά δικαιώματά τους. Τότε με φτωχά μέσα, έμπαιναν μπροστά στους αγώνες και προσπαθούσαν για τα εργασιακά δικαιώματα. Η Ρόδος είχε άλλα δυναμικά σωματεία όπως τους εργάτες στην καπνοβιομηχανία, στην μακαρονοποιϊα, κεραμοποιϊα και διάφορες επιχειρήσεις που ήταν παραγωγικές. Πρέπει να αποδώσουμε φόρο τιμής σε όλους εκείνους που προσπάθησαν να στήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα σε πολύ δύσκολα χρόνια, με εκδηλώσεις, έκδοση βιβλίου και δράσεις που θα ανακοινωθούν σύντομα.
