- Ζήτησε και πήρε προθεσμία για να ετοιμάσει την απολογία της
Σε εσωτερικές – ενδοσχολικές προστριβές και παραταξιακές αντιλήψεις, που επέτειναν, υποδαύλισαν και πυροδότησαν μια ήδη προκατειλημμένη αρνητική στάση των γονέων μαθήτριάς της, που πάσχει από διαβήτη, στο πρόσωπό της, αποδίδει τις καταγγελίες σε βάρος της η δασκάλα δημοτικού σχολείου η οποία καταγγέλθηκε για πλημμελή έως αδιάφορη αντιμετώπισή της και διώκεται για έκθεση σε κίνδυνο.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», η δασκάλα κλήθηκε σε απολογία ενώπιον της τακτικής Ανακρίτριας Ρόδου και ζήτησε προθεσμία.
Φέρεται να επέδειξε επικίνδυνη συμπεριφορά για την ζωή του διαβητικού παιδιού και ενώ την 7η ώρα του προγράμματος διδασκαλίας, παρότι γνώριζε το πρόβλημα του, της ζήτησε να φάει, γιατί αισθανόταν δυσφορία εξαιτίας υπογλυκαιμίας, εκείνη αρνήθηκε.
Αποτέλεσμα ήταν το παιδί, όταν σχόλασε, να μιλά ασυνάρτητα και το ζάχαρό του να έχει φτάσει στα 370. Το παιδί δηλαδή έφτασε κοντά στο διαβητικό κώμα! Οι γονείς διατείνονται ότι η δασκάλα δεν θύμιζε στο παιδί τα ισοδύναμά του και όταν εκδηλωνόταν πρόβλημα έλεγε ότι είχε «ξεχάσει».
Η κατηγορούμενη, αρνείται τις καταγγελίες, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι οι γονείς πέραν του πεδίου της προσωπικής αντιπάθειας σε βάρος της, προσπαθούν να της αποδώσουν και ποινικές ευθύνες καταγγέλλοντάς την για έλλειψη ανθρωπισμού, χρησιμοποιώντας το πρόβλημα υγείας ενός παιδιού.
Υποστηρίζει ότι στην τάξη της υπάρχουν τρία παιδιά με προβλήματα υγείας.
Ένα αγόρι τυφλό (το οποίο επιβλέπει δασκάλα παράλληλης στήριξης) ένα κορίτσι με εγκεφαλική αιμορραγία και το παιδί συναδέλφου της, που πάσχει από διαβήτη.
Ισχυρίζεται ότι ως δασκάλα και έχοντας συνείδηση της κατάστασης, ανθρωπιστικά αλλά και ως μητέρα δύο ανηλίκων παιδιών, ανέλαβε να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να μη συμβεί κάτι στο παιδί.
Σ’ όλο το χρονικό διάστημα της Α’ τάξης, όπως τονίζει, έκανε όλα όσα της έλεγε η μητέρα, δηλαδή να υπενθυμίζει στη μαθήτρια της σε κάθε διάλειμμα, αν είχε φάει, να βάλει τα ισοδύναμα και ήταν μαζί της για να τη βοηθά.
Πολλές φορές, όπως ισχυρίζεται, έπαιρνε, τη μητέρα του παιδιού και στο τηλέφωνο (ερχόταν κάποιες μέρες αργότερα στο σχολείο) ώστε να είναι σίγουρη για τα ισοδύναμα. Πάντα πρόσεχε σε γιορτές, γεννέθλια συμμαθητών τι τρώει, πάντοτε διακριτικά και με τρόπο ώστε να μη νιώθει εκείνο άσχημα (μειονεκτικά) απέναντι στους συμμαθητές της και να μη νιώθουν τα άλλα παιδιά ότι κάνει διάκριση.
Προς το τέλος της σχολικής χρονιάς 2012-2013, μια μέρα υπενθύμισε, όπως υποστηρίζει, στο παιδί πράγματι καθυστερημένα να βάλει ισοδύναμο σε κάποιο διάλειμμα και αργότερα η μητέρα την επέπληξε με έντονο και επικριτικό ύφος.
Όσον αφορά το υπογλυκαιμικό επεισόδιο που ανέφερε ο διευθυντής του σχολείου σε ένορκη κατάθεσή του και η μητέρα του παιδιού για την άνοιξη του 2013, υποστήριξε, ότι δεν το γνωρίζει, γιατί δεν την ενημέρωσε ποτέ κανείς, ούτε ο διευθυντής, ούτε και η μητέρα.
Κάποια στιγμή στην αρχή της σχολικής χρονιάς 2012-2013 η μητέρα – συνάδελφος της είχε δώσει ένα ντοσιέ που έγραφε μέσα για τα ισοδύναμα που αντιστοιχούν σε κάθε τροφή, καθώς και λίγα λόγια για το τι είναι ο διαβήτης.
Από την πρώτη μέρα του νέου διδακτικού έτους έκανε, όπως είπε, όσα έκανε και την πρώτη χρονιά.
Στις 8 Ιανουαρίου 2014 από δική της απερισκεψία και στιγμιαία απόσπαση της προσοχής της για άλλο σχολικό θέμα, δεν υπενθύμισε στο παιδί να βάλει ισοδύναμα. Το μέτρησε η μητέρα και είχε μάλλον ανεβασμένο ζάχαρο.
Αφού αναφέρεται και σε άλλα περιστατικά, υποστηρίζει ότι οι γονείς παραποιούν την αλήθεια. Ισχυρίζεται ότι η μητέρα του παιδιού της επιτέθηκε φραστικά, ότι υπήρξε επεισόδιο ενώπιον του Διευθυντή του σχολείου και όπως ισχυρίζεται παρά τις εντάσεις που είχαν προηγηθεί νοιαζόταν το ίδιο για το πρόβλημα του παιδιού.
Αναφέρει εξάλλου ότι σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση Υπουργείου Παιδείας ορίζεται ότι «..έργο των εκπαιδευτικών είναι όλα εκείνα που άπτονται των εκπαιδευτικών διαδικασιών δηλ. η διδασκαλία, η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών με στόχο την ποιότητα της εκπαίδευσης, την κοινωνική πρόοδο και τη διάδοση του πολιτισμού».
Αναφέρει παραπέρα ότι σύμφωνα με εγκύκλιο οι εκπαιδευτικοί δεν υποχρεούνται να έχουν τις απαραίτητες ιατρικές ή φαρμακευτικές γνώσεις, ώστε να συνεισφέρουν με εξειδικευμένες πράξεις (χορήγηση φαρμάκου από το στόμα ή σε ενέσιμη μορφή) σε ειδικού τύπου ασθένειες των μαθητών (εφηβικός ζαχαρώδης διαβήτης, επιληπτικές κρίσεις κ.α.) αλλά και σε εποχιακές ιώσεις.
Τονίζει ότι, ουδέποτε θέλησε να κρυφτεί πίσω από το γράμμα του Νόμου και να περιοριστεί σε μία τυπική και εντός των κανονιστικών διατάξεων καθηκόντων της, προσπαθώντας πάντοτε στο πλαίσιο της αυθόρμητης ανάγκης που ένιωθε να βοηθήσει όσο μπορεί στην καλύτερη προσαρμογή της μαθήτριάς της στο σχολικό περιβάλλον.
Ως συνήγορός της παρίσταται ο δικηγόρος κ. Μ. Καντιδενός.
Συμφωνω απολυτα. Δηλαδη η δασκαλα εχει καταντησει να ειναι η νοσοκομα , η νταντα, ο γιατρος κλπ κλπ κλπ αντι η σκεψις και η φροντιδα της να ειναι πως θα μορφωθουν τα παιδια που εχει αναλαβη.. Δεν εχει σπουδασει τιποτα απο τα αλλα που απαιτουν απο αυτην. Εχει σπουδασει να διδασκει. Οι γονεις να κανουν τις υποχρεωσεις τους και να μη περιμενουν να τα κανει η δασκαλα γι αυτους
Δηλαδή, γιατί θα έπρεπε η δασκάλα να υπενθυμίζει στο παιδί τα “ισοδύναμά” του ή οτιδήποτε άλλο που αφορά ιατρικό ζήτημα; Τι είναι, προσωπική νοσοκόμα του παιδιού; Μήπως έχουμε χάσει το μέτρο;