Η πολιτική στην χώρα μας περνάει κρίση και εδώ παρουσιάζεται η ευκαιρία επιτέλους να δραστηριοποιηθούμε όλοι.
Η πολιτική στην χώρα μας περνάει κρίση και εδώ παρουσιάζεται η ευκαιρία επιτέλους να δραστηριοποιηθούμε όλοι.
Το νέο ασφαλιστικό και η πολιτική αυτής της κυβέρνησης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της απουσίας εμπλοκής της κοινωνίας από την απόφαση. Πως είναι δυνατόν σε ένα κράτος με 40% αποχή να υπάρχουν απαιτήσεις να αλλάξουν τα πράγματα; Πως κάποιοι από εμάς αφήνουμε να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον που θα ζούμε από επαγγελματίες πολιτικούς με μοναδικό κριτήριο την παραμονή στην καρέκλα;
Πόσοι από εμάς θα συνεταιριζόμασταν, θα δουλεύαμε υπό της οδηγίες κάποιων βουλευτών η θα τους παίρναμε στην δουλειά μας;
Γιατί κριτήριο να ψηφιστεί κάποιος είναι η συμμετοχή του σε φωτογραφίες, και οχι το έργο του;. Πότε αντιληφθήκαμε πως υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται στο άψε σβήσε και άλλα που κάποιοι ιδιαιτέρως ευφυείς πολιτικοί πρόλαβαν με μεγάλο κόπο. Ποσό σημαντικό είναι τελικά η διαχείριση της ζημιάς , κάτι για το οποίο ο περιφερειάρχης μας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ειδικά στο θέμα του προσφυγικού.
Τελικά πολιτική δεν είναι αυτό που βλέπουμε και η κορδέλα που κόβουμε ούτε οι χαιρετισμοί. Πολιτική για την δίκη μου εκτίμηση είναι η συμμετοχή στην απόφαση στο όραμα και την υλοποίηση του.
Δεν είναι περίεργο πως αυτή την Κυριακή περνάει ένα νομοσχέδιο εφιάλτης όπως το ασφαλιστικό από ανθρώπους που η ιδεοληψία τους , τους έχει καταστήσει απόμακρους από την Κοινωνία και τις ανάγκες της και που είμαστε εμείς απέναντι σε αυτό, που είναι η ενημέρωση , η αντίδραση από την κοινωνία ;.
Η μεγαλύτερη ανάγκη μας είναι η συμμετοχή , αυτή την φορά εντέχνως αποκλειστήκαμε από αυτήν , αλλά για ποσό ακόμα;