Ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κοσκινού Τάσος Ψυλλάκης, απηύθυνε την κάτωθι ομιλία:
Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» επέτεινε το έλλειμμα δημοκρατίας και αυτοδιοίκησης, κυρίως λόγω του μεγαλύτερου συγκεντρωτισμού και της αδυναμίας ουσιαστικής λειτουργίας των συμβουλίων των δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων.
———————————————
Ό Καλλικράτης απέτυχε σε όλα τα επίπεδα. Τα χωριά και οι οικισμοί βιώνουν μία κατάσταση με ζοφερό μέλλον. . Τα κονδύλια που πέφτουν στα χωριά είναι το ένα δέκατο σε σχέση με τους Καποδιστριακούς Δήμους.
Είναι φανερόν πλέον, ότι υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας, και οι οικισμοί και τα χωριά ζούν στο περιθώριο των αστικών κέντρων που είναι πρωτεύουσες των Δήμων. Κανένα ενδιαφέρον για την ποιότητα ζωής τους, για τον Πολιτισμό, και την τουριστική τους ανάπτυξη.
1)Το πρόγραμμα «Καλλικράτης» σχεδιάστηκε βιαστικά, χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο για καλό σχεδιασμό και διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τις τοπικές κοινωνίες.
2) Η μεταφορά των αρμοδιοτήτων σε πολλές περιπτώσεις συνάντησε δυσκολίες, καθώς επιχειρήθηκε αυτή η μεταφορά χωρίς σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στα διαφορετικά επίπεδα διοίκησης και αυτοδιοίκησης, ενώ η μεταφορά των αρμοδιοτήτων δεν συνοδεύτηκε και από ταυτόχρονη μεταφορά οικονομικών πόρων, ανθρώπινου δυναμικού και υλικοτεχνικής υποδομής.
3) Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» επέτεινε το έλλειμμα δημοκρατίας και αυτοδιοίκησης, κυρίως λόγω του μεγαλύτερου συγκεντρωτισμού και της αδυναμίας ουσιαστικής λειτουργίας των συμβουλίων των δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων.
4)Δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα στοιχεία για το οικονομικό όφελος που θα έπρεπε να έχει προκαλέσει η συνένωση.
Όπως συνάγεται από τα πιο πάνω, ο «Καλλικράτης» απέτυχε παταγωδώς.
5) Η μεταρρύθμιση έπρεπε να καλύπτει το σύνολο του κεντρικού κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
6) Οι μεταφερόμενες αρμοδιότητες και πόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι τα πρώτα ερωτήματα που έπρεπε να είχαν απαντηθεί , πριν από τη χωροθέτηση των νέων οργάνων Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
7)Ο διάλογος, γύρω από τη μεταρρύθμιση, έπρεπε να είχε επικεντρωθεί στις δυο πιο πάνω βασικές προϋποθέσεις.
8)Ήταν λάθος να γίνεται προκαταβολικά αναφορά στο πόσοι Δήμοι θα παραμείνουν, προτού ξεκαθαρίσει το εύρος εξουσιών που θα έχουν και το μοντέλο λειτουργίας τους. Το κεντρικό κράτος αφού έπρεπε πρώτα να καθορίσει με σαφήνεια ποιες εξουσίες θα παραχωρήσει, τότε και μόνον να κριθεί η αριθμητική πτυχή και το πώς οι Δήμοι θα μπορέσουν να διαχειριστούν τις εξουσίες.
Πέραν αυτών:
Η μεταρρύθμιση , έπρεπε να είχε υλοποιήσει ένα βασικό στόχο: Την προσφορά καλύτερης, ποιοτικότερης και οικονομικότερης εξυπηρέτησης του πολίτη.
Η κατάργηση Δήμων και η ενσωμάτωσή τους σε άλλους αύξησε το κόστος για τον δημότη, πολύ απλά έχομε κάνει , εντέλει, μια τρύπα στο νερό.
Σίγουρα, τα πράγματα δεν μπορεί να παραμείνουν ως έχουν. Επιβάλλονται αλλαγές, τομές και συνεργασίες στα της Τοπικής μας Αυτοδιοίκησης, για να μπούμε σε μίαν άλλη εποχή.
Ο Καλλικράτης συνδέθηκε, ως μεταρρύθμιση με τη μείωση του αριθμού των δήμων. Δημιουργήθηκαν 325 δήμοι με μέσο όρο 33.000 κατοίκων ανά δήμο. Αυτό το κριτήριο δεν ίσχυσε για την Ρόδος, εδώ που καταγράφονται τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Είναι μύθος ότι έτσι προσεγγίζουμε τα ισχύοντα στις ευρωπαϊκές χώρες και ο μύθος αυτός καταρρίπτεται με στοιχεία:
– Στη Γαλλία υπάρχουν 36.684 δήμοι και ο μέσος όρος είναι 1.700 κάτοικοι ανά δήμο.
– Στη Γερμανία 12.431 δήμοι με μέσο όρο 6.690 κατοίκων ανά δήμο.
– Στην Ισπανία 8.110 δήμοι με μέσο όρο 5.430 κάτοικοι ανά δήμο.
– Στην Ιταλία 8.101 δήμοι με μέσο όρο 7.270 κατοίκων ανά δήμο.
Το 70 έως 95% των δήμων σε αυτές τις χώρες είναι κάτω των 5.000 κατοίκων.
Και το ποιο σημαντικό είναι το εξής : Παραβιάστηκε το άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, που η χώρα μας κύρωσε με νόμο, τον Ν.1850/1989, που προβλέπει ότι για κάθε μεταβολή των τοπικών εδαφικών ορίων πρέπει να ζητείται η γνώμη των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
