Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας έχει συνηθίσει σε εξαγγελίες, απλά και μόνο να φανεί ότι ακόμα έχει σχέδιο στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα.
Έτσι και τώρα, επαναφέρει στο προσκήνιο τις φοιτητικές παρατάξεις και το άσυλο. Ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολύ την κοινή γνώμη και παλαιότερα, με το νόμο Διαμαντοπούλου στον οποίο οι φοιτητές εναντιώθηκαν, κατεβαίνοντας στους δρόμους, με πρωτοστάτη τότε την σπουδάζουσα της δημοκρατικής παράταξης , που αντέδρασε στον πολιτικό φορέα της για το νόμο έκτρωμα όπως ανέφεραν οι ανακοινώσεις της.
Τα τελευταία χρόνια προτού ξεσπάσει η κρίση, δυστυχώς οι παρατάξεις είχαν γίνει ένα μέσο συναλλαγής-συμφερόντων σε πολλά πανεπιστήμια της χώρας. Σταμάτησαν να παράγουν πολιτική και υπήρχαν για να εξασφαλίζουν προσωπικά συμφέροντα.
Η κρίση, εν μέρει βοήθησε στο να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το ποιες παρατάξεις πραγματικά παρήγαγαν έργο, με τις υπόλοιπες απλά να αναζητούν την ψήφο τους στις κάλπες. Οι φοιτητές φαίνεται ότι χρόνο με το χρόνο απαξιώνουν τις φοιτητικές εκλογές, με την αποχή τους από τις συμμετοχικές διαδικασίες.
Παρόλα αυτά, η σπουδάζουσα της δημοκρατικής παράταξης πάρα τις οποίες απώλειες, άντεξε και απέδειξε ότι έχει ιδεολογική υπόσταση και ρίζες προς τη φοιτητική κοινότητα, σε αντίθεση με τις παρατάξεις του λαϊκισμού που εξαερώθηκαν.
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε όμως, είναι το να μην δουλεύει κάτι σωστά το καταργούμε; Ή προσπαθούμε να το διορθώσουμε, ώστε να λειτουργεί όπως θα έπρεπε?
Tον «ασθενή» δεν τον αφήνεις να πεθάνει.
Οι παρατάξεις χρειάζονται (κομματικές ή μη) για να ακούγεται η φωνή των φοιτητών. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό, αρκεί να αποφασίσει να ασχοληθεί με τα προβλήματα του τμήματος και της σχολής του. Είναι υποχρέωση του ενεργού φοιτητή, να συνηδειτοποιήσει ότι αποκλειστικά μέσα από τη συμμετοχή του στα όργανα, θα καταφέρει να διαμορφώσει ο ίδιος το πολιτικό πλαίσιο και να συνδράμει στις διεκδικήσεις του συλλόγου του.
Εάν θέλει να προτείνει κάτι ρηξικέλευθο η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, ας ξεκινήσει πρώτα μια εκστρατεία ενημέρωσης, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι φοιτητές για ποιο λόγο είναι σημαντικό να έχεις φωνή στη καθημερινότητα σου. Ο Αριστοτέλης ως κύρια γνωρίσματα του πολίτη, θεωρούσε την συμμετοχή του στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας.
Όσο αναφορά το άσυλο, ένα κεκτημένο αγώνων, πρέπει να υπάρχει στα πανεπιστήμια πάντα όμως με δικλείδες ασφαλείας, ώστε να μην γίνεται λόγος εκμετάλλευσης από διάφορες ομάδες για να εξυπηρετούν δικούς τους σκοπούς. Θέλουμε ένα άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, όχι ανομίας.
Το θέμα είναι να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να πάμε πίσω, αλλά ούτε και να μείνει η κατάσταση ως έχει.
Και ας μην λησμονούμε, εμείς που βρισκόμαστε στον προοδευτικό χώρο της δημοκρατικής παράταξης, ποιος ήταν ο πρωτεργάτης και ιδρυτής μας στο να γίνουν αυτές οι τομές στα Πανεπιστήμια.
Τα πράγματα θέλουν εξέλιξη, όχι κατάργηση. Όταν το εμπεδώσουν όλοι, τότε μόνο θα αποκτήσει ξανά νόημα ο συνδικαλισμός στα Πανεπιστήμια.
Ψαράς Τσαμπίκος
Οικονομολόγος ( Απόφοιτος Οικονομικού Τμήματος Πανεπιστημίου Κρήτης)
Μέλος Σ.Ε. ΠΑΣΟΚ ΡΟΔΟΥ
Υπεύθυνος Νεολαίας – Σπουδάζουσας
