Πέθανε η συγγραφέας Αμαλία Μεγαπάνου. Και είναι θλιβερό να μην αναφέρεται με αυτή της την ιδιότητα, αλλά μόνον ως πρώην σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και να αγνοούνται όλες οι υπόλοιπες πτυχές της ζωής της. Γιατί εκτός από Ιδιαίτερα ευφυής, φινετσάτη κι αριστοκρατική, ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένη, περήφανη, δυναμική, ασυμβίβαστη και αυτόφωτη. Εγραψε αμέτρητα βιβλία, αρκετά μεταξύ αυτών και παιδικά, με μια ιδιαίτερη ευαισθησία. Προσωπικά θα την θυμάμαι πάντα για το βιβλίο της «Διάλογος με την Άννα». Μια συνέντευξη χωρίς τη φόρμα και το δημοσιογραφικό κλισέ με μια πόρνη. Αρκετά τολμηρό ως θεματολογία στην εποχή του. Το διάβασα στην εφηβεία, με συγκλόνισε. «Είχα αγανακτήσει» είπε για το συγκεκριμένο βιβλίο σε μια σπάνια συνέντευξή της. «Το έκανα γιατί η αστή Ελληνίδα δεν γνώριζε τίποτε για ένα πρόσωπο το οποίο ο σύμπας κόσμος ήξερε πολύ καλά και μόνον εκείνη αγνοούσε». Ως σύζυγο Πρωθυπουργού, θα τη θυμόμαστε για τον πήχη που όρισε, αξιοπρέπειας ύφους και στάσης που κανένα ζευγάρι της Ηρώδου Αττικού ποτέ δεν κατόρθωσε να αγγίξει. Ως μια σπουδαία προσωπικότητα που δεν καθορίστηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν εγκλωβίστηκε σε αυτόν. Δεν πούλησε τη ζωή της με τον Εθνάρχη για να υπάρξει ως δημόσια φιγούρα, αλλά σιώπησε και δούλεψε σκληρά, εντατικά για να κάνει αυτό που επιθυμούσε. Να είναι συγγραφέας.
Υ. Γ. Συνειδητή η επιλογή πρόσφατης φωτογραφίας. Γυναίκες σαν την Μεγαπάνου δεν φοβούνται τον χρόνο να «σκάβει» το πανέμορφο πρόσωπό τους «Λέω την ηλικία μου, γιατί την έχω περπατήσει» έλεγε, την ώρα που οι πλαστικές κυρίες του δημόσιου βίου μοιάζουν όλες ίδιες…
